Yine pencerenin önünde kahvemi yudumluyordum ki bir an o geldi. Pencerenin önünde öylece dondum. Yavaş adımlar ile yanıma yaklaştı. Elindeki papatyayı kitabımın üstüne bıraktı. Bana baktı. Elini yanağıma dokundurdu. O sırada uyandım. Çok terlemiştim. Pencereye bakamıyordum. Ya onu görürsem ya yanıma gelirse? Tedirgin oldum, korktum. Su almak istedim. İçemedim. Üstümü sıkıca örttüm. Ya birdaha gelirse? Zaman böyle geçti. Gece oldu. Uyumak istedim ama uyuyamadım. Çünkü uyusam rüyalarım kandırıyor, uyansam insanlar! Öyle dalmıştım ki birisi kapının önünde kapıyı tıklatıyordu. O ses ile dirkildim. Ne yapacağımı bilemedim. Etrafta öylece koşuyordum ki kapıdaki kişi Minji açmayacak mısın? Dedi. Onun Seo olduğunu fark ettim. Gözyaşlarımı sildim ve titrek bir ses tonuyla "geldiim" diyebildim. "Oh! sonunda sanırım ağaç olup kök vermemi bekliyordun. Bir dakika sen ağladın mı?Hayatım ne oldu sana" O an sadece Seo'ya sarılabildim. Oda bana sarıldı ve bir an önce neler olduğunu anlatmamı istedi. "o mu geldi"dedi. Sinirli bir şekilde. Ben gerçekten çok özür dilerim dedim ve bir köşeye oturdum. Onu rüyamda gördüm. Geldi yanıma,benim yanıma geldi bana dokundu. Onu hissettim. Tıpkı gerçek gibiydi. Onu yanımda his... "Tmm tmm sakin ol hayatım" dedi ve beni sakinleştirdi. Seo benim küçüklük arkadaşımdı. Küçükken hep yalnızdım fakat Seo hep benimle olmaya çalışırdı. Ben ise ondan utanıp uzaklaşırdım. Ondan sonra hep benimle oldu. Onun yanında kendimi çok iyi hissediyordum. Onunlayken hep cesur hissettim halende öyle hissediyorum. Geceyi Seo ile geçirdim. Yanımdan ayrılmadı. Gece nasıl uyuduğumu hatırlamıyorum. Sabah uyandığımda Seo yoktu. Etrafa bakındım. Minji! diye bağırdı. Aa Seo. Seo bahçeye küçük bir masa kurmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kahvaltı düzenim yoktu. Hatta böyle bir öğün olduğunu bile unutacak duruma gelmistimki Seo beni mutlu etti. Kahvaltımızıyaptık ve bahçeyi toparladık. Seo gitmesi gerektiğini söyledi. Onun gitmesini istemiyordum.Kore'ye de İsviçre'den gelmişti. Zaten yalnızlığa alışmıştım. Bu beni pek de üzmedi. Onun ile vedalaştık. Kim bilir birdaha ne zaman gelirdi. Bahçeden ayrıldım ve eve döndüm. Gayet enerjiktim. Yine her zaman ki gibi kahve içiyordum Kalbimide bir zamanlar sıcak bir kahveye benzetirdim. Ama artık bazı şeyler değişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kahvem ve kitabım bana iyi geliyordu. Özelliklede bu günlerde...
