Yarım Kalmış Hayatlar (Düzenlenecek)

13.BÖLÜM

Okunma sayısının bu kadar düşük olması beni ciddi anlamda üzüyor. Çok emek veriyorum ama karşılığını alamamak bu işten soğutuyor. Benimle olanlara çok çok teşekkür ederim. Her zaman bana destek olan can dostuma ayrıca teşekkür ediyorum. Karakterler kafamda oluşmaya başladı. Medyada ki şarkıyı belirttiğim yerden itibaren dinlerseniz sevinirim.
Keyifli okumalar.

Sabah herkesten önce kalkıp üzerimi değiştirdim. Taksi çağırıp beklemeye başladım. Beklerken mektup yazmam gerekiyordu en azından bunu hakediyor. Çekmeceleri kurcalarken birinde bos bir sayfa buldum. Çantamda ki kalemi çıkarıp masaya oturdum.

Söylenecek başka birşey kalmadı. Kağıdı katlayıp yatağımın üzerine bıraktım. Çantamı alıp aşağı indiğime taksi yeni gelmişti. Eşyalarımı yerlestirip otele doğru hareket ettik. Yolda şirketi aradım. Birkaç gün gelmeyeceğimi sorumluluğu Mert'e bıraktığımı söyledim. Herkesden herşeyden uzak kalmak en iyisi.

Sevgilim...
Ben sözümü tutamadım. Gidiyorum. Bir daha hayatında olmayacağım. Senin hayatına alışamam. Herkes benim hakkımda yanlış şeyler düşünürken hiç birşey olmamış gibi devam edemem. Buna gücüm yetmez. Urfa'ya dönmeye karar verdim. Şirkette ki yetkilerimi Gökhan'a bırakacağım.
Ben güçsüzüm sevgilim. Çabuk kırılırım en ufak şeye bile alınırım. Senin gibi bir erkeğin yanına ancak senin gibi güçlü bir kadın yakışır. Seni kaybetmek canımı bu kadar çok yakarken alışmam zor olacak. Kalbimin sesine kulaklarımı tıkayacağım. Seni kendime mahkum edemem. Sen sadece bir kadına ait olamayacak kadar özgür bir erkeksin. Hayatına beni hiç sevmemiş gibi devam etmeni istiyorum. Son bir ricam var. Elif'i sana emanet ediyorum. Arkamdan gelmesine izin verme. Ozan'la yollarına devam etsin. Beni mutluluğuna tercih edecek kadar sadakatli bir dost. Tekar böyle olmasına izin vermeyeceğim. Mutluluğu benden daha çok hak ediyor. Artık lafı uzatmaya gerek yok.
Ilk aşkı seninle yaşadım. Ilk seni öptüm. Ilk senin yanında ağlarken mutlu hissettim. Aşka olan güvensizliğimi seninle yıktım. Sen benim ilkimsin sevgilim. Kalbimi, benliğimi sana bırakıp gidiyorum.
Kendine iyi bak sevgilim.
Kendime iyi bak...

Mert Bozkurt
Sabaha kadar gözüme uyku girmedi. Bir oraya bir buraya dönerken kalkıp kahvaltı hazırlamaya karar verdim. Ozan ve Elif'i uyandırıp evden gönderdim sonrada mutfağa geçtim. Çayını limonla içtiğini biliyordum. Eğer sofrada gül reçeli olmazsa asla oturmaz. Ekmek mutlaka kızartılmış olmalı. Herşeyi hazırladığımda arka sitenin girişinde ki çiçekçiden bir demet papatya aldım. Geriye birtek uyandırması kaldı. Ondan da korkmuyor değilim. Dün gece çok sinirliydi. Bu iş bugün biticek. O da anlayacak değiştiğimi. Odasına girdiğimde yatağı toplanmıştı. Banyodadır diye kapıyı çaldım ama cevap gelmedi. Yatakla komidin arasında bir kağıt dikkatimi çekti. Eğilip aldım. Üzerinde adım yazıyordu. (Medya :) ) Her kelimesini tek tek okudum. Gitti, beni yanlız bırakıp gitmişti. Zaman durdu sanki. Bir dinlese ne olurdu bir şans verse ne kaybederdi. Fırsat verse hersey çok güzel olacaktı ama o kaçmayı tercih etti. Ne diyebilirim ki haklı. Geri gelmeyeceğini biliyorum. Böyle yaşamak kolay değil. Herşeyi mahvettim. Bir kez daha sevdiğim ellerimin arasından kayıp giderken ben sadece arkasından bakıyorum. Çaresizlik nefret pişmanlık ve aşk bedenimi yakarken gözümden düşen bir damla yaş ateşe atılmış odun gibi yaramı dağladı. Koşarak aşağı indim. Ben kimse için bu kadar uğraşmamışken yine ben herşeyi yerle bir ettim. Masanın örtüsünden tutup üzerindekileri yere düşürdüm. Belki de sinir krizi geçiriyorum ama umrumda değil. Hiç bir zenginlik bir gülüşünden değerli değildi. Yetmedi öfkem hala yeni patlamış volkan gibi damarlarımda kaynarken duvardaki çerçeveleri tek tek yere fırlattım. Barın üzerinde duran kadehe viski doldurdum. Şişeyle yere yığıldım. Bir kadeh daha sonra bir tane daha derken uzun bir süre sadece duvardaki noktaya sabitledim gözlerimi. Kapının sesi evin içinde acı bir çığlık gibi yankılanırken içimde bir umut yeşerdi. Yerimden kalkıp kapıya doğru koştum.