Bir anda fısıldaşmalar arttığında, Efsun arkasına doğru döndü ve sarı spotların yanan ışıkları altında hayal gördüğünü düşündü. Evet kesinlikle hayal görüyordu.Bu karşısında gördüğü adam o değildi. O olamazdı...
Gözlerini kırpıştırarak derin bir ne...
ARA YORUMLARINIZI BEKLİYORUM NORMAL YORUMLARINIZI DA TABİ🙏
MEHLİKÂ
28.BÖLÜM
Ayaz, hayatının en büyük şokunu yaşarken ne söyleyeceğini bilmiyordu.Simay cesurca elini tutuyordu ve Süleyman bey'e meydan okuyordu. Bu kız sahiden delirmiş miydi?
"Ben, Ayaz'ı affettim. Sende artık rahat bırak... bırak baba"
Süleyman beyin yüzünde ki o şok ifade,elini kalbine koyuşu üzerine , Simay daha fazla bir şey söylemedi çünkü bundan sonra bir şey söylerse daha kötü olabilirdi. Süleyman bey hızla odadan çıkarken, Simay elini çekti hızlıca ve odadan o da çıktı. Ayaz öylece arkasından bakarken, bunun gerçek olmadığının farkındaydı.
"Az önce ne oldu öyle?" diye sordu Sarp şaşkınlıkla bakarak.
"Halam, benim için yaptı bunu. Çünkü halam sizi affederse eğer, dedem karışamaz" diyerek açıkladı Efsun.
"En iyisi biz gidelim. Yarın sağlam kafayla konuşuruz. Hadi Ayaz, hadi çocuklar..."
Zerrin hanım toparlanarak Ayaz'ın koluma girdiğinde, İdil onları geçirmek için beraberinde gitti. Emir ve Efsun baş başa kaldığında ise, ikisi de hala az önce yaşanılanların etkisindeydi.
"Simay, bizi desteklemiyordu. Nasıl böyle bir şey yaptı?"
"Bilmiyorum ama konuşacağım. Sen neden herkesi toplayıp geldin Emir?Delirdin mi?"
"Daha fazla dayanamadım çünkü. En azından annem olursa bir şekilde dedenin yumuşayacağını düşündüm"
Efsun'un saçlarını okşayarak alnına ve kaşının kenarına öpücükler kondurdu Emir. "Neyse bizimkileri bekletmeyeyim. İdil'in telefonundan ararım seni tamam mı?" Efsun başıyla onayladıktan sonra Emir'i yolcu etti ve İdille baş başa kaldığında, ikisi de hala tam olarak şoku atlatamamıştı.
