17.BÖLÜM

690 48 8
                                    

 İYİ OKUMALAR❣

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM💛 

SİZİ SEVEN YAZARINIZZZ💜💜


Önümde bana şaşkın şaşkın bakan arkadaşlarımdan bir tepki bekliyordum. Tamam belki anlattıklarım gerçek olmayacak bir hikaye gibiydi ama bana inanmaları gerekiyordu. 

Onlarda yanımda olmazsa Mardin'e dönmem gerekiyordu. Çünkü tek yanımda olabilecek kişi o kalıyordu. Tabi o da benim hasta olduğumu düşünmezse. Beklediğim tepki tam bu sırada Berilden geldi.

-ohaaaaa ben inanmıyorum. Bu anlattıkların inanılmaz.

-Beril herkes bize bakıyor.

-Ne olacak baksınlar Dilan. Kitap yanında değil mi? Onlara yaklaştırırız ve bumm

Beril bir yandan heyecanla konuşurken bir yandan kahkaha atıyordu. Poyraz ise sadece önündeki kahve bardağına bakıyordu. Yüzü o kadar ifadesizdi ki ne düşündüğünü anlayamıyordum. 

Beril susmadan heyecanlı heyecanlı konuşuyordu. Ne poyraz ne de ben onu dinlemiyorduk şu an sadece poyrazın bana yardım edip etmeyeceğini düşünüyordum. 

Ondan en ufak bir tepki bekliyordum ve sonunda o tepkide geldi. Derin bir nefes alıp gözlerini kahve bardağından çekerek benim gözlerime çıkardı.

-Özür dilerim Dilan ama biz sana yardım edemeyiz.

-Ne? Hayır Poyraz yardım edeceğiz saçmalama istersen.

-Beril seni tehlikeye atamam bu çok tehlikeli.

-Sen gelmezsen bile ben Dilan ile giderim.

Poyraz sinirle tam konuşmaya başlayacağında hemen söze girdim.

-Poyraz haklı Beril bu tehlikeli ve sizi buna sürükleyemem. Bu kitap yüzünden ben ailemi bile kaybetmiş olabilirim. Bunun peşine benim düşmem gerekiyor size anlatmamam gerekiyordu belki de özür dilerim.

-İkinizde saçmalamayı kesin seninle daha yeni tanışmış olabiliriz ama seni böyle bilmediğin bir yerde tek başına bırakamayız. Tek başına bu konuda ne yapacaksın ya başın belaya girerse ne olacak kim yanında olacak?

-Ben hallederim Beril merak etme

-Hayır Dilan seni yalnız bırakamam. Poyraz bir şey söylesene bu çok tehlikeli yanındayız desene!

-Beril lütfen sakin ol. Poyraz haklı...

-Yanında olamayız seni tehlikeye atamam. Beril anlıyor musun? Seni tehlikeye atamam! Ya sana bir şey olursa annem ve babama ne diyeceğim ben sen söyle? Daha okulun ilk günü tanıştığımız garip bir kız gelip ne olduğunu bile bilmediğimiz saçma bir kitabı araştırıp onu isteyen insanlardan korumak için bizden yardım istedi bizde yardım ettik mi diyeceğim?

Poyraz konuştuktan sonra uzun bir sessizlik oldu masada bende bu sırada Poyrazın ne kadar haklı olduğunu bir kere daha anladım. 

Evet kendimi tehlikeye atabilirdim benim ne bekleyenim ne de kaybedecek bir şeyim vardı ama onların bir ailesi onları merak eden başlarına bir şey geldiğinde üzülecek insanlar vardı.

 Ben onları tehlikeye atamazdım. Kafamı kaldırıp Poyraz ve Berile baktığımda birbirlerine bakıyorlardı. Sanki gözleriyle anlaşıyor gibiydiler.

SEÇİLMİŞ KİŞİ (MARDİN SOKAKLARI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin