Βαθύ σκοτάδι την είχε κυριεύσει. Όταν άνοιξε τα μάτια της βρισκόταν σε ένα γράφειο, ένα γραφείο που είχε δει πριν πέντε λεπτά. << δεσποινης είστε καλά? >> ακούστηκε μια βαριά αντρική φωνή. << ναι >> και σηκώθηκε όρθια παραπατώντας ελαφρά. Άνοιξε την πόρτα χωρίς να πει τίποτα και βγήκε έξω. Χαμενη, χαμενη στον δικό της πλέον κόσμο. Δεν μιλούσε, δεν κοιτούσε δεξιά και αριστεράς, δεν ένιωθε τούτη τη στιγμή τίποτα. Ούτε πόνο, ούτε θλίψη που θα ένιωθε συνέχεια από εδώ και πέρα... βγήκε έξω από το μεγάλο κτήριο με δυσκολία. Κατευθύνθηκε με αργά βήματα προς το ταξί. Μπήκε και είπε την οδό του σπιτιού της. Έστειλε μήνυμα στον Τζέιμς και στην Ντίνα να πάνε σπίτι της. Στον δρόμο δεν έκανε τίποτα. Σαν νεκρή επεξεργαζοταν το μπροστινό κάθισμα. Σκεπτόμενη με το κάθε τι που ακολουθησε πριν μισή ώρα σχεδόν.
Έφτασε, πλήρωσε, άνοιξε, βγήκε.
Σαν ρυθμιζόμενο ρομποτάκη.
Μπήκε στο σπίτι της σερνομενη και πέταξε την τσάντα της κάτω. Με κενό βλέμμα κοίταξε τον αδερφό της. Έτρεξε και τον αγκάλιασε. Έπεσε κάτω στα γόνατα έχοντας τον στην αγκαλια της.
Έχοντας πλέον στην αγκαλιά της το μοναδικό συγγενεί της, το μοναδικό δικό της άνθρωπο. Ήξερε ποια πως ήταν οι δύο τους. Κανένας άλλος.
Τα πράγματα πλέον ήταν σε κρίσιμη φάση. Η Λία δεν είχε κανέναν ελληνικά για να στηριχθεί πάνω του. Δεν είχε κανέναν να στηρίξει την ίδια. Κανέναν να την βοηθήσει. Όλα πλέον ήταν στο δικό της χέρι.
Τον έσφιξε και πλησιάζοντας το στόμα της στο αυτί του Τονη ψιθύρισε....
<< ζωή μου όλη, ψυχή μου μείναμε οι δύο μας. Ναι το ξέρω είναι δύσκολο.
Όλο αυτό είναι δύσκολο μα ΜΑΖΊ θα τα περάσουμε ΌΛΑ. ΠΟΤΈ δεν θα σε αφήσω. Θα σε μεγαλώσω όσο καλύτερα μπορώ. Δεν θα σε εγκαταλείψω. Θα έχεις ότι θελήσεις. Μπορεί να είναι δύσκολες συνθήκες μα δεν σε αφήσω να πάθεις τίποτα. Τίποτα δεν θα συμβεί. Θα έχεις στέγη και τροφή και εκπαίδευση. Ότι και αν γίνει θα σε μεγαλώσω σαν βασιλιά. Μπορεί ναι μπορεί να μην είσαι πλούσιος βασιλιάς μα για εμένα πάντα αυτός θα είσαι που θα κυριεύει την Ζωή μου για ΠΆΝΤΑ. Θα σε στηρίξω σε ότι θες. Θα γυρίσω γη και ουρανό, θα φέρω τα πάνω κάτω μα σου υπόσχομαι ζωή μου ΠΟΤΈ δεν θα μείνεις μόνος σου τούτο εδώ τον κόσμο. >> καυτά και έντονα δάκρυα έτρεχαν στα Μαγούλα της. Τα μάτια της σκοτησιαν. Κενό βλέμμα μα και απέραντης λείπεις την κυριευαι. Μαζί εκεί αγκαλιά ο ένας να σφίγγει τον άλλον έκλαιγαν χωρίς σταματημό. Τον είχε αγκαλιά και του χάιδευε τα μαλλιά. Τον νανουρισε και τον πήρε στην αγκαλιά της αφήνοντας τον στό κρεβάτι γιατο τον πηρε ο υπνος. Τον σκέπασε και του άφησε ένα υγρό φιλί καθώς τα δάκρυα είχαν περάσει νωρίτερα από τα χείλια της. Το κουδούνι χτύπησε. Βγήκε αργά έξω κλείνοντας την πόρτα πίσω της και βγήκε στο μεγάλο χολ περπατώντας αργά και ακουμπώντας το βαρύ κορμί της πάνω στον παγωμένο τοίχο, το βλέμμα της είχε γίνει ένα με το πάτωμα καθώς έφτασε στην πόρτα σήκωσε αδύναμα το χέρι της και άνοιξε την μεγάλη θωρακισμένη πόρτα....
Guys sorry που άργησα να ανεβάσω τόσο. Ελπίζω να σας φαίνεται καλό.
