(Medyadaki şarkı çok anlamsız biliyorum ama kendime engel olamadım)
~Bir Önceki Bölümde~
1 Haftalık yoğun iş etüdünden dönen öğrencileri All Might derste ne kadar geliştiklerini görmek için robotlara karşı savaştırmıştı. Dersten sonra ise Midoriya, Bakugo ve Yurisa All Might ile konuşmuş ve Midoriya'nın yeni özgünlüğünün süzülme olacağını öğrenmişti.
~~~
Takvim mart ayını gösterirken bir şeylerin geldiğini hissedebiliyordum. Bunun için elimden gelen her şeyden fazlasını yapmaya başlamıştım. Önce ajans ile ilgili sorunları halletmiş ve bir vasiyetname hazırlamıştım. Ajans resmi olarak nisanın sonlarında açılacaktı. Fakat açılmadan önce çoğu şeyi halletmem gerekiyordu. Avukat ve birkaç kahramanın yardımıyla büyük sorunlar hallolmuştu. Geriye tek tük şeyler kalmıştı.
Ajansın yanında kahramanların imajlarını korumaya çalıştığım sosyal medya platformlarında çok fazla aktif olamadığım için birkaç kişiyle anlaşma da yapmıştım. Endeavor un gelişmiş Nomu ile savaşması sırasında insanları ümitsiz hallerinden uzaklaştıran çocuk ve birkaç kişi daha bana bu konuda seve seve yardım edebileceklerini söylemişlerdi. Böylelikle hem üstümdeki sorumluluk kalkmıştı hem de insanlar daha fazla ilgi göstermeye başlamıştı.
Karşılığında ise bir miktar para gönderiyordum. Onlara göre çok bana göre az olan bu parayı ilk başlarda istememişlerdi fakat emeklerinin bir karşılığı olması gerektiğine ikna edebilmiştim. Gerçi para sorunu ilerde yaşanabilirdi. Çünkü şuan resmi olarak maaş alamadığım için ailemin birikiminden harcıyordum. Ne kadar kahramanlık dönemlerinde bolca birikim yapmış olsalar da sürekli para harcamam bu birikimi bir kaç yıl daha anca dayandırırdı. Maaş bağlanana kadar idare edebilirsem zaten sonrasında bir sorun olmazdı.
Biryandan düşünürken diğer yandan da odamı toparlamaya çalışıyordum. Birkaç haftadır sürekli plan ya da gücüm gelişsin diye çalışmaktan oda fazlaca dağılmıştı. Çekmecelere geçtiğimde elime değen kutu ile şaşırmıştım. Bu kutuyu ailemin evindeki gizli kasadan almıştım. Bunca zaman açıp içine bakmamış mıydım gerçekten de.
Kendi aptallığıma yanarken kutuyu yavaşça açmaya başladım. İçinde bir kâğıt ve kağıdın altında da başka bir şey vardı ama şuan onu göremiyordum. Kâğıdı elime açtım ve açmaya başladım. Üstünde bir şeyler yazıyordu ama okuyamıyordum. Başka bir dilden yazılmış olan kağıdı masaya bıraktım ve kutunun içindeki kolyeye uzandım. Yeşil bir taştan oluşturulmuş kolye sanki zamana meydan okuyordu. Metal işlemeler taşın etrafını sarmış ve daha da mistik bir hava sunmuştu.
Kolyeyi elime aldığımda bir akım geçmiş gibi hissetmiştim. O histe fazla durmak istemeyerek elimdekini aynanın karşısına geçerek takmaya çalıştım. Kolye boynumda yerini bulduğunda sanki sadece orada değil başka yerlerde de yerini bulmuş gibiydi. Kalbimde anca şimdi fark edebildiğim o boşluk hissi sanki dolmuştu. Bunun sadece bir kolyenin etkisi olması çok saçma geliyordu.
Masanın üstündeki kağıda döndüğümde yazıları okuyabildiğimin fark ettim. Bu fark ettiğim şey gözlerimin irileşmesini sağlarken iyice delirdiğimi düşünmeye başlamıştım.
Benim güzel kızım nihayet bu kolyeyi taktığını görmek çok güzel . Eminim şuan bu duruma çok şaşırmışsındır ama şaşırmana gerek yok. Bildiğin gibi ailemiz yüzyıllardır gizem dolu şeylere ev sahipliği yapıyor. Gerek elindeki kılıç gerekse de eşsiz gardiyanlığımız. Bu kolye de o gizemlerden biri. Asıl sırlarını keşfetmek sana kalmış. Bu sırları keşfetmek için tek yapman gereken gücünü, onun getirilerini ve ailenin gizemli tarihini tamamen kabul etmen. Kolyeyi boynundan asla çıkarma ve başkasının eline geçmesine izin verme. Bu kolye bizim için çok önemli olmasının yanında başka kişileri delirtir ve ölüme kadar sürükler. Ne demek istediğimi kolyeyi keşfettiğinde anlayacaksın. Kendine çok dikkat et kızım. İşlerinin çok zor olduğunu biliyorum ama sabretmen lazım. Önündeki en büyük engel kısa zamanda kalkacak. Belki de bunun kötü getirileri olacak ama insanların iyiliği için bunlar küçük bedelleridir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek Kahraman
FanfictionHerkes hayatının bir döneminde kendisini kurtaracak kahramana ihtiyaç duyar. Ama çoğu zaman kendi kahramanımız olabileceğimizi gözümüzden kaçırırız. Ben kendimi dipsiz bir kuyudan kurtarmıştım. Sırada içindeki gücün farkında olmayanları kurtarmak v...