Her şey aslın da 12 ay önce başladı . 12 sınıfın 2 dönemi beynim de bir kitle olduğunu öğreniyorum ve 6 ay sonun da artık alanın da iyi olan bir doktor buluyorum bana bu süreçte hep yanımda olan sevdiğim bir abim ile ...
Artık her şeyin kesinleşiyor ve ameliyat kararı alınıyor .
Üzüldüm mü ? Hayır hem de hiç . Ne kadar garip değil mi ? Yo aslın da hiçte garip değil , hayatım da yaşımdan çok daha büyük sıkıntılar geçirdim gördüm yaşadım her birinin de o kadar çok canım açıdı ki.. hepte tek başıma mücadele etim . Yani o yüzden bu duruma üzülemdim sevindim .
Neden mi ? Hemen açıklıyorum ; beni sevmeyen, değer vermeyen , ilgilenmeyen ailem dedim belki hasta olduğum için ilgilenir bana değer veriler diye düşündüm ki ama öyle olmadı . Bir de benim gibi çok cooook hayal pirest bir insan iseniz bu daha da çok abartıp , kendinizi umutlanıyorsanız . Hasta olduğunuz için değil de , boş yere umutlandığınız her defasında aynı şeyleri yaşayacağınızı bilidiginiz halde bunu yapıyorsanız işte o zaman beyniniz de ki kitle için değil , her defasın da umutlanıp her defasında da aynı hissi yaşıyorsanız , işte o zaman beyniz de ki kitleyi değil de açınız için üzülüyorsunuz .
Taki bundan sonra yaşayaçaklarım , bu yaşadıklarımın yanın da bir hiç olduğunu anlamı sağlayana kadardı.
YOU ARE READING
bir genç kızın gizemli hikâyesi
Science FictionBir gün hasta olarak hastaneye geliyorsunuz ve orada aslın da yıllar sonra anne ve babanla tanışıyorsun ama her şeyden bıkmışken ; yaşamaktan, umut etmekten, hayla kurmaktan, her gün acaba birileri beni gerçekten sever mi diye umut etmekten. İşte o...
