All I Want | Cameron Dallas

AIW 10 - Shadow Of The Past

Selam okuyucuaşqlarım! Biliyorum bu yb geç geldi ama bu hafta sınav haftam, bugün matematik sınavımdan çıktım kafam bir milyon ajsje Pisagor'un babannesi kaşar ben başka bir şey demiyorum ajsjej :D Bu arada size teşekküe ederim çok ya, 9 bölümde hemen 8. Sıraya yerleşmişiz hayran kurgu içinde ❤️ baktım birkaç gün önce çok sevindim❤️ Böyle devam hepinizi çok seviyorum her yönden destek veriyorsunuz bana ❤️ Neyse size ciddi bir soru soracağım hikayenin devamı için fikir verebilecek olan olursa bana mesaj yada yorum atabilir mi? Ciddiyim ama fikir arıyorum. Neyseee sizi çok sefiyom iyi okumalar :*

Not: Bölüm biraz kısa olabilir sövmeyin ajsjeje :D

" KÜÇÜK SERSERİ!"

Başımı şaşkınlıkla çevirdim Cameron'un dudaklarından ayrılıp, bu yaşadıklarımın rüya olabilmesi için yalvarıyordum içimden, ama karşımda Bora'nın ta kendisi duruyordu. Cameron bana bir açıklama bekler gibi baktı. Bora Türkçe konuştuğundan pek bişey anlamamış olmasada onu tanıdığımı anlamış olmalıydı.

" Ash, kim bu güzelim?"

Gözlerimi devirdim, ama daha demin Cameron'un dudaklarında huzuru tadarken şimdi nerden çıkmıştı Bora... Neden hayatımın güzelleşmeye başladığı gün gelmişti?

"ASLI!"

Bora bana yanıma gel der gibi bakıyordu. Cameron'u bırakmak istemiyordum.

"Ash... Bu adamı tanıyor kusun?"

Gözlerime bir şey söyle der gibi baksa da, ben o an dilim tutulmuş gibi Bora'nın olduğu taraftan başka yere bakamıyordum.

"Sevgilim," Beni rahatlatmak ister gibi yumuşacık bir tonda konuşuyordu. "Orada duran elektrik direği kadar uzun herif kim?"

" Cam... O..."

Gözlerinden alev çıktı neredeyse.

" O? O piç bu mu?"

" Cam sakın bir şey yapma, beni bırakma tamam mı?"

Bora'nın tok sesi tekrardan duyuldu.

"Çok yanlış zamanda geldim sanırım! Baksana, sen herifin biriyle öpüşüyormuşsun!"

"EVE GİT BORA!" diye bağırdım var gücümle. "ŞİMDİ SIRASI DEĞİL, TAMAM MI?"

Bora'nın dişlerini sıkıp zar zor olsada evin kapısını çalıp içeri daldı. Cameron oraya hala şaşkınlıkla bakıp uzun süre Bora'ya öldürücü bakış attı. Sonra nazikçe saçlarımı okşadı.

"Adresin? Adresini nasıl buldu?"

"Bilmiyorum, ben de en az senin kadar şaşkınım."

Kaşlarını çattı yüzümü avcunun içine alarak.

"Hangi sıfatla buraya geliyor? Senin onunla bir bağın kalmadı ki?"

Kelimleri söylerken zorlanıyordum, o ise özellikle ondan kaçırdığım mavi gözlerime bakmak istiyordu.

"Senden önceydi her şey. İnan bana, onunla ne görüşüyorum ne de konuşuyorum Cam. Lütfen aklından bile geçirme..."

Uzun bir süre baktı yüzüme, gözlerini kırpmıyordu bile, o derece derin baktı.

"Senden şüphelenir miyim hiç ufaklık... Ben, onun nasıl bu kadar alçak olabilmesine şaşıyorum."

"Ben yalnızca seni seviyorum. Bunu aklından çıkarma."

"Gerçekten mi?" Çocuk gibi parladı gözleri. İnanamıyormuş gibi hafifçe tebessüm etti. "Y-yani, beni seviyor musun?"

"Seviyorum."