Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၈)

အပိုင်း (၈)

ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် အကယ်ခံခဲ့ရပေမဲ့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်တော့ အဆက်ဆံမခံခဲ့ရဘူး။

သူမတို့ တောင်အောက်ကိုဆင်းလာပြီးတဲ့နောက် ကိုယ်ရံတော်က သူမကို အောက်သို့ချခဲ့တယ်၊ စိမ်းကားရက်စက်တဲ့ ထိုလူအေးကြီးရဲ့အမိန့်နဲ့ သူမရဲ့လက်တွေကို ချည်နှောင်ပြီး ဂုန်နီအိတ်တစ်ခုအတွင်းသို့ သူမကို ပိတ်လှောင်ထည့်ထားတော့သည်။ ဂုန်နီအိတ်ရဲ့အဝကို ကြိုးနဲ့ပိတ်ချည်လိုက်တာမို့ သူမ ဘာတစ်ခုမှ မမြင်နိုင်တော့ဘူး။ ထို့နောက် သူက သူမကိုသက်မဲ့အရာဝတ္ထုတစ်ခုအလားသဘောထားပြီး ဂုန်နီအိတ်ကို မြင်းရဲ့နောက်ကျောမှာ တွဲချည်ခဲ့တော့သည်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ထိုမြင်းဟာ စတင်ပြေးလို့လာတယ်၊ အရမ်းအရမ်းကို မြန်အောင်ပြေးလာခဲ့တယ်၊ မြင်းစီးသူက သူမကို တစ်စက်ကလေးမှ ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး။ ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် မြင်းရဲ့နောက်ကျောပေါ်မှာ ထိမိခိုက်မိပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အသက်မရှုနိုင်ဖြစ်ခဲ့ရပြီး၊ မေ့မြောလို့နီးပါးဖြစ်နေတော့သည်။

သူမတို့ ဘယ်လောက်ကြာအောင် ခရီးနှင်ခဲ့မှန်းမသိခဲ့ပေမဲ့ မြင်းတွေရဲ့ကဆုန်ပြေးတဲ့ခွာသံတွေ တဖြည်းဖြည်းချင်း ငြိမ်ကျလို့လာပြီး၊ တဖြည်းဖြည်းချင်း လူသံတွေကြားလာရတယ်။

ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် မြင်းရဲ့နောက်ကျောပေါ်မှချကာ ကိုယ်ရံတော်တစ်ယောက်ရဲ့ပုခုံးပေါ်မှာ အထမ်းခံရတော့သည်။ သူမ ထိုကိုယ်ရံတော်ရဲ့အမေးသံကို ကြားလိုက်ရတယ်၊ “အရှင့်သား ဒီအမျိုးသမီးကို ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ?”

“သူသေမသေ အရင်ကြည့်လိုက်ဦး”ဟု ယောက်ျားပျိုတစ်ယောက် တိုးလျစွာပြောလာခဲ့တယ်၊ သူ့ရဲ့အသံလှိုင်းထဲမှာ မြောက်ပိုင်းရဲ့လေပြေလိုမျိုး အရိုးထိချမ်းစိမ့်အေးစက်မှုကြီးပါဝင်လို့နေပြီး၊ အရမ်းကိုအေးစက်လွန်းတော့ လူတွေကိုတောင် ခိုက်ခိုက်တုန်သွားစေတယ်။

ထိုကိုယ်ရံတော်က ဂုန်နီအိတ်ရဲ့အဝကိုဖွင့်ပြီး ဟွားကျူ့ယွီကို အပြင်ထုတ်ပေး၏။ ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတဲ့ အလင်းရောင်စူးစူးကြောင့် သူမရဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကို ရုတ်ချည်း ပိတ်ချလိုက်ရတော့သည်။