Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၁၁)

အပိုင်း (၁၁)

နေ့ရက်တွေက အရမ်းကိုအကုန်မြန်လွန်းလေ၏။ သူမကို တစ်ယောက်မှလာမရှာကြပေမဲ့ ထိုနေ့ရက်တွေက ဟွားကျူ့ယွီအတွက် သာယာလှပတဲ့နေ့ရက်တွေဖြစ်မနေခဲ့ဘူး။ ကျူရှန်းတစ်ယောက် သူမရဲ့ဧည့်သည်ကို ခစားနေတဲ့အချိန်တိုင်း တဲအိမ်ထဲမှာပဲနေထိုင်နေဖို့ဆိုတာက ဟွားကျူ့ယွီအတွက် အရမ်းကိုနေရခက်လွန်းတယ်လေ။

ယနေ့ သူမရဲ့သည်းခံနိုင်မှုအဆုံးသတ်ကိုရောက်ရှိလို့နေပြီမို့ ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် တဲအိမ်ထဲကနေ အပူတပြင်းပြေးထွက်လိုက်တော့သည်။ အပြင်ဘက်၌ သူမရဲ့တဲအိမ်ကိုစောင့်ကြပ်နေတဲ့မြောက်ပိုင်းစစ်သည် တစ်ယောက်မှရှိမနေဘူး။ ကြည့်ရတာတော့ ရှောင်ယင်တစ်ယောက်က သူမကို ဂရုမစိုက်မိတာလား ဒါမှမဟုတ် လုံးဝကြီးကိုမေ့လျော့သွားတာများလား။ ဒါက ကောင်းတဲ့ကိစ္စတစ်ခုပဲ၊ ဆိုးဝါးတဲ့ကိစ္စတော့လည်းမဟုတ်သေးဘူး။ ဒါက ရှောင်ယင်တစ်ယောက်ဟာ တောင်ပိုင်းမြို့တော်နှင့် စစ်မက်ဖြစ်ပွားတော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားရာကို ပြသတာ သေချာပေါက်ပဲ။

စစ်စခန်းရဲ့အကျယ်အဝန်းပေါ်မူတည်ပြီး ချင့်ချိန်တွက်ဆကြည့်ရမယ်ဆိုရင် ဒီတစ်ခေါက် ရှောင်ယင်တစ်ယောက် သူနှင့်အတူ စစ်သည်၂ထောင်လောက်ပဲခေါ်ဆောင်လာခဲ့တာလို့ သူမ တွက်ဆမိ၏။ ရှန့်ဝမ်ကိုလာကယ်တဲ့ အချိန်ကတည်းက သူ့စိတ်ထဲမှာ ကြိုတင်ကာကွယ်မှုတွေလုပ်ထားပြီးသားဖြစ်မယ်။ ဒီရှောင်ယင်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်က မိုက်ရူးရဲတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိသာလှသည်။

မှောင်ရီတရောအချိန်တောင်ရောက်လို့နီးပါးရှိပြီမို့ ကောင်းကင်ကြီးတစ်ခုလုံး အပြာရောင်နှင့် လိမ္မော်ရောင်တွေ သန်းလို့နေ၏။ ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် စစ်စခန်းပတ်လည် လမ်းလျှောက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီစခန်းက မြင့်မားတဲ့တောင်ပို့ကြီးတစ်ခုရဲ့အောက်မှာ တည်ရှိနေတာ။ စခန်းရဲ့ပတ်ပတ်လည်ကိုလိုက်ကြည့်ရင်း သူမ ထွက်ပြေးဖို့အတွက်အရမ်းကိုခက်ခဲလိမ့်မယ်မှန်း တွေ့ရှိမိ၏။ ဒါ့အပြင် တဲနီတွေကိုစောင့်ကြပ်တဲ့သူတစ်ယောက်မှ မရှိဘူးဆိုသော်ငြားလည်း စခန်းအတွင်းမှာ ကင်းလှည့်နေတဲ့စစ်သည်တွေတော့ရှိသေးတယ်။ ဒီစခန်းကနေ လွတ်မြောက်ဖို့က သိပ်တော့မလွယ်ကူနိုင်ဘူး။