Chapter 42

2.1K 71 11
                                    

"Ate..."

Malaki ang ngiti niya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. "Aren't you happy? May mini-Irene at mini-Adrian na kayong makikita," inosenteng tanong niya. I beamed a small smile at her.

"Oh! I think it's Adrian!" pinaupo niya ako sa kama at mabilis na lumabas ng kwarto. Tinago niya sa likuran ko ang mga pregnancy test. Kinuha ang isa at tiningnan iyong mabuti.

'Totoo na ba talaga ito? I am pregnant?'

I don't know how to be a mother. Hindi ko pa alam kung paano mag-alaga ng bata. Sa palagay ko ay hindi ko pa kaya. Nakita ko kung paano mag-alaga ang pamilyang umampon sa akin sa anak nila.

And that was hard. Napahawak ako sa tiyan ko. It is barely noticeable. But I feel like I am somehow bloated. Akala ko ay dahil sa kakakain ko lang ito.

"Close your eyes nga!"

Binalik ko na ang pregnancy test sa likuran ko. Binuksan ni Ate Regine ang pinto kasi nakapikit si Adrian. I don't know what to do. Nabablanko ako. Walang pumapasok na kung ano-ano sa isip ko.

"Move quickly. Wala ka namang mababangga," iritadong at may panggigil na sabi ni Ate Regine. Muntik na akong matawa ng makita ang malaking paghinga ni Adrian na parang nagtitimpi lang ito kay Ate.

"Stop!"

Kumunot ang noo ko kay Ate Regine. I really don't know what to do. Especially now that my mind is full of questions that are unnecessary. "Stretch out your hand."

Nasa mukha ko na ang mukha ni Adrian. I finally got an idead of what Ate Regine wants me to do. Huminga muna ako ng malalim bago kinuha ang limang pregnancy test sa likod ko.

"O-open your eyes," nauutal kong sabi.

Dahan-dahan naman niyang binuksan ang mata niya. Bigla itong nanlaki at hindi makapaniwalang tumingin sa akin. "Is this real?"

"Malamang!" singit ni Ate Regine. "I'm so happy!" dagdag na tili niya pa.

"Let me have my me time with my wife please."

Inismiran ni Ate Regine si Adrian bago siya yumakap sa akin at humalik sa pisngi ko. Sinundan siya ni Adrian at nang makalabas na ay ni-lock niya ang pinto.

"You are not happy," iyon ang sinabi niya habang naglalakad papalapit sa akin. He must know why I am not happy. Parang natatakot ako sa kung anong mangyari.

I am pregnant. Gusto kong iyan lang muna ang pumasok sa isip ko but I don't know...

"P-paano kung... Hindi sa'yo ang bata?" nanghihina kung tanong. He just rubbed my back and give me a tight hug. Napapikit ako sa ginawa niya.

This feels like home. "I know he's mine."

H-he's mine? He wants to have a baby boy. Parang may humagod sa puso ko dahil sa sinabi niya. "We can't deny the possibility Adrian."

"But I am sure he's mine."

Niyakap niya ako mahigpit at paulit-ulit na hinalikan ang ulo ko. It tugged my heart, I love this simple gestures of him. "But---"

"Why are you thinking about it? I am sure he is mine. Don't question it anymore. I can feel it. I can feel him," medyo naiinis ng sabi niya.

I straightened my back and let go of his hug. I stared at him like he is the most precious gem. The dark circle on his eyes, nakakunot na noo at umiigting na panga ang nakatingin sa akin.

"If he's not mine, I will gladly accept him with all my heart. He's yours. What's yours is mine as well but I am pretty sure he's mine. He is my son," seryosong sabi niya.

I felt his hands under my eyes. Drying up my tears. Hindi ko alam kung bakit naiiyak ako ngayon. "I can finally see you walking with those swollen tummy."

"Are you crying?" natatawang tanong ko. Napawi ang lungkot na naramdaman ko ng makita ang mukha niya. He's happy but he's emotional too!

"I didn't," palusot niya. I saw him shed a tear with his right shoulder.

"But really. Every baby is a blessing. Whether he is mine or not. I am more than willing to be a father to him. I am willing to protect and love him as my own blood and flesh."

"Bakit parang sigurado kang lalaki ito?" tanong ko sa kaniya. Napatingin ako sa pregnancy test na nasa tabi ko. Mabilis kong kinuha iyon at nilagay sa kamay ko.

Umihi ako rito tapos ilalagay niya pa sa kama. "Got a feeling."

"Kasi pumapangit na ako?" inis kong tanong sa kaniya. Nalaman ko noon na kapag lalaki ang pinagbubuntis mo ay papangit daw ang nanay. Mangingitim ang ibang bahagi ng katawan.

"You are beautiful."

"My lookalike?" bigla kong naisip ang babaeng iyon. Is she really my lookalike? How come? I have known that I am a adopted but I don't know who's my real family is.

"Do you want to hear it?"

I nodded. "Magsalita ka na," utos kong sabi. Lumayo ako ng kaunti sa kaniya para makita ang mukha niya. I want to know if he still love her. I want to know kung natutunan na niya ba akong mahalin.

"I've met her in a club... Then the rest is history. I liked her the first time I met her. I remember someone from her. Kaya siguro madali lang akong napalapit sa kaniya. But as the woman she is. She cheated. At ako naman ay nagpapaka-martyr para sa kaniya. Minahal ko e," ngumiti ito sa akin.

There's still a hint of admiration but the genuine smile covered it all. "I don't know who was her guy, I just want her to be with me. I kinda threatened her and made her life living in a cage with me," he nodded at himself.

Nakatitig lang ako sa bawat buka ng bibig niya at bawat salitang binibigkas niya. "But she still chose to left me. The night she chose to left me. I followed her at nakita ko ang pagsakay niya sa kotse ni R-rick. I know Rick and he explained that he just don't want a distraction for me."

"That night... She died. Someone hit her, I saw it with my own eyes. Kapareho ng sasakyan ko ang nakasagasa sa kaniya. That's why I took the blame."

"Why?" tanong ko. I feel like there's something he wants to say.

"Ayaw kong makulong ang babaeng malapit sa'kin."

Nanlaki ang mga mata ko nang may pumasok sa utak ko at bigla siyang tumango na parang alam ang iniisip ko.

"Yes."

"Kim killed her."

Billionaire's Crucial Wife (R18) - COMPLETEDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon