Recht in eigen hand ~moordvrouw

Hoofdstuk 9 ~Lise

Ik sluit de deur van Liselotte's kamer achter me. Ik loop met een mapje waar wat uitgeprinte papieren inzitten richting mijn bureau. Ik loop op een rustig tempo en lees wat er allemaal nu precies in staat. Ik zal wel wat typefouten hebben gemaakt toen ik snel typte wat Menno allemaal zei. Bram, Liselotte en Menno zijn al op de terugweg. Ik heb net ongeveer 10 min. aan de telefoon gezeten met Menno. Ja, met Liselotte erbij kan het snel gedaan zijn. Nummer 1: omdat ze goed en snel haar werk kan doen, en nummer 2: omdat ze nogal ongeduldig is. Ik heb in ieder geval met Menno gebeld, en hij heeft mij een beetje verteld wat de moeder van Hein Balk zei. Gek, we hebben nu een zaak waar ik enorm me best voor doe om dingen op te zoeken en te helpen, maar de mensen waar het om gaat heb ik nog niet gezien. Behalve het slachtoffer heb ik Hein en/of familie nog niet gezien, terwijl ik intussen al zoveel van hem weet. Ik loop nog steeds rustig. Ik ben opnieuw aan het lezen over de flessen die ze hebben gevonden, aardig wat. Ik lees ook nog een keer over zijn alibi. Zou een moeder erover liegen dat...
AU!

"Tering! Kan je niet... Ooh sorry." Ik kijk tegen wie ik ben aangebotst, daarom stopte ik midden in me zin. Wow! Als dat Hein Balk is dan ziet hij er knapper uit als dat hij lief is. Hij word vastgehouden door één van mijn collega's en ik zie op de achtergrond Evert naar zijn bureau lopen. Dan is komt hij dus net uit de verhoorkamer. Dan is dit dus toch Hein Balk.

"Hey" -hoor ik mezelf zo lief mogelijk proberend te zeggen.- "ehm, sorry. Hein Balk toch?" Ik zie hem glimlachen. Waarschijnlijk de eerste die hij vanaf vanochtend op zijn gezicht kon krijgen. "Ja." Zegt hij. Mijn collega gebaard dat ze moeten gaan. "Natuurlijk." Zeg ik.
Hij loopt weg met Hein. Hein kijkt nog even om en ik glimlach als ik onhandig zwaai. Het mapje dat ik vasthield is op de grond gevallen tijdens de botsing. Ik pak het op en loop de laatste paar meter naar mijn bureau. Nog nadenkend aan zijn gezicht. Lelijk was hij zeker niet! Evert komt aanlopen. Ik ben nog helemaal in gedachten over Hein en hoe onhandig ik zwaaide als Evert het mapje uit mijn handen gritst en op het bureau gaat zitten. Wat een eikel, je kan het toch ook gewoon vragen. Ik merk dat ik hem enorm arrogant aankijk als ik verder loop en aan mijn bureau ga zitten. Ik merk aan mezelf dat ik weer ga glimlachen. Ik zit weer helemaal weg te dromen als mijn moeder me deze keer uit mijn gedachten haalt. "Lise?!"
"He wat?"
"Waar zit jij met je gedachten?"
"Niks laat maar!"
Ze houdt een kopje omhoog.
"Ja lekker." Evert heeft al ja gezegd omdat er intussen 2 kopjes onder het apparaat staan. Mijn moeder heeft dat koffiezet apparaat meegenomen toen ze hier voor het eerst kwam werken. Sindsdien gebruikt de hele afdeling hem hierzo.

"Hier!" Zegt Evert terwijl hij de bladen leest. Fenna geeft hem zijn koffie. Ik loop naar haar toe en pak ook mijn kopje. Ik ga tegenover Evert op de tafel zitten. Hij dicteert:

"Er stond daar genoeg voor een paar Liter GHB."

"Als hij dat dealt kan iedereen Lisa dat spul hebben gegeven." Hoor ik m'n moeder zeggen die intussen ook haar koffie heeft en naast mij is komen zitten.

"Alles wijst er inderdaad naar dat hij de dader is." Zegt Evert.
"Motief?" Vraagt mn moeder.
"Ehm, seksuele frustratie. Misschien kreeg hij zijn zin niet." Hij pakt zijn kopje en neemt een slok. Ik zet mijn kopje neer en ga met mijn armen over elkaar zitten.

"En zijn alibi dan?" Zeg ik eigenwijs.

"Ehm, moeders beschermen hun kinderen."
Yeah, sure Evert! Denk ik bij mezelf. Ik weet niet hoe het komt maar opeens geloof ik niet heel erg meer in het feit dat Hein Balk de dader is. Er valt een korte stilte die al snel door Evert word opgelost.

"Stel nou he! Hein geeft Lisa die GHB, steekt haar band lek en wacht haar op. Hij wil sex met haar, haar verkrachten. Maar Lisa is nog bij kennis en verzet zich en Hein zit geen andere uitweg."
Nou dat klinkt wel erg ingewikkeld en onrealistisch.

"Waarom zou hij het zo moeilijk maken?" Zegt m'n moeder.

"Precies, hij was haar vriendinnetje. Klinkt niet echt logisch Evert."

"Misschien begon het als een spel, een rollenspel."

"Die banden sporen liepen regelrecht van die keet naar dat huis." Zeg ik weer eigenwijs.
"Ja, dus jij denkt dat hij direct van die keet naar huis is gereden, en dat het toeval was dat Lisa daar lag?"

Zegt hij op een manier van: ik heb gelijk dus houd je mond. Altijd, maar dan ook echt ALTIJD wilt hij gelijk hebben. Dat is iets waar ik absoluut niet tegen kan. Dus kom ik weer met een argument: "en Lisa is door een linkshandig persoon neergestoken..."
"Heb jij gezien met welke hand hij dat bekertje pakt?" Vraagt Fenna aan Evert. Ik zie Carla aankomen lopen met dezelfde man als die Liselotte's kamer inkwam. Nu wil ik toch wel eens weten wie het is. Hij steekt zijn uit naar Evert.

"Hallo, Evert."
Hij weet zelfs zijn naam al. Ook evert kijkt een beetje verbaasd.

"Evert, dit Jelle van Santen. De nieuwe Officier." Zegt Carla.
"Oh, hallo!" Zegt hij vriendelijk.
"Heel knap, die arrestatie van Mnr Balk. Is dat onze man?"
"Dat is nog niet helemaal zeker." Zeg ik nog voordat Evert iets kan zeggen. Hij kijkt me aan. Evenals Jelle.
"Nee inderdaad." Zegt hij als hij zijn blik terug werpt op van Santen.
"Oh, maar dat komt nog wel. Daar ben ik van overtuigd." Zegt hij en hij draait zich naar ons toe.

"Ah, het gezinnetje Kremer." Hij steekt zijn hand uit naar mijn moeder.

"Hallo." Zegt ze.
"Hoi" zeg ik kortaf als hij ook mijn hand schud.
"Ik heb veel over jullie gehoord." Zegt hij. Ik zie Evert gewoon ongeïnteresseerd verder lezen.
"Oja?" Hoor ik mn moeder vragen terwijl ze haar wenkbrauwen optrekt.

"Nou zeg eens!" Zeg ik weer kort af. Het fijt dat ik zo kortaf doe komt waarschijnlijk omdat ik terug denk aan onze vorige Officier. We hadden afgesproken dat ik 2 maanden na mijn Havo diploma aan het werk zou mogen. Iedereen had altijd een hele sterke band met hem. Het laatste wat ik tegen hem zei was: "je kan op ons vertrouwen! Je kent ons toch!" Met een lach en een knipoog erachteraan. Toen kwam het incident dat niemand meer snel zal vergeten... 2 dode collega's en 2 gewonden. De Officier was een van de dode slachtoffers en Menno en ik waren de gewonden. Een gijzeling, op een politiebureau zelf! Daar zou je toch niet aan denken... Nou bij ons moet het natuurlijk weer gebeuren. Ik weet zeker dat deze nieuwe Officier het niet ziet zitten om mij aan te nemen. Te jong, te onervaren, te bla bla bla. Nou hij kan de pot op! Hoe het ook went of keert ik kom hier te werken. Is horen wat hij te zeggen heeft over 'het gezinnetje Kremer'.

"Zelfde types: scherpe doorzetters is me verteld. Nogal eigenzinnig zo nu en dan, en oogverblindend bovendien." -hij kijkt naar m'n moeder- "en dat laatste lijkt me niets te veel gezegd."

Hij loopt weg. Carla loopt erachteraan. ik kijk hen overdreven lachend aan terwijl ik hen met mijn ogen volg. Ik zie dat Evert precies hetzelfde doet. Dan kijk ik naar mijn moeder met opgetrokken wenkbrauwen. Ze ziet hoe ik kijk en kijkt meteen weg en neemt een slok koffie. Evert fluit naar Fenna. Ik kijk snel naar hem toe met de hou-je-bek blik. Maar hij weet dat ik zo kijk dus kijkt hij niet op of om van het mapje waar hij nog steeds in leest. Ik draai met mijn ogen, pak mijn koffie en loop naar mijn bureau. Ik voel de ogen van Evert in mijn rug branden.

"Ooh, en Lise. Verbeter je typefouten volgende keer, wil je?"
Ik kijk naar Evert die met een vervelende grijns op zijn gezicht zit. Ik kijk hem vol afgunst aan en hij leest verder met nog steeds die grijns op zijn gezicht.
Soms, soms zou ik hem wel...