ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 21

{Unicode}

သူ့ခေါင်းအုံးအောက်က သားရည်မှတ်စုစာအုပ်လေးကို တုန်ရီနေတဲ့လက်တွေနဲ့ လှမ်းယူပြီးနောက် ဝမ်ရှောင်းမျယ်ခေါင်းထဲမှာ ဗလာဖြစ်သွားတယ်။

ဒီစာအုပ်က ဘေးခန်းမထဲက သင်္ချိုင်းတူးသူတွေ ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ ကျောပိုးအိတ်လေးတစ်ခုထဲက ရှာတွေ့ထားခဲ့တာဖြစ်တယ်။ သူက ကလေးဘ၀တည်းက သူငယ်ချင်းမရှိ ဆွေမျိုးမရှိ တစ်ကိုယ်တည်းသမားဖြစ်တဲ့အတွက် သူ့ရဲ့အထီးကျန်မှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ နေ့စဉ်မှတ်တမ်းတွေရေးတာက အကျင့်တစ်ခုဖြစ်လာတယ်။ မကြာမကြာ အချိန်ကုန်ဖို့အတွက် စာအုပ်လေးတွေပြန်လှန်ဖတ်ကာ ပျော်စရာအချိန်လေးတွေရတတ်တယ်။

စာအုပ်နှစ်အုပ်က လုံး၀ကွာခြားတယ်။ တစ်အုပ်က သိသိသာသာကို ရှေးကျပြီး နောက်တစ်အုပ်ကတော့ လက်ရှိခေတ်ပုံစံဖြစ်တယ်။

နှစ်ခုထဲမှာမှ တစ်ခုတည်းသောတူညီတဲ့အရာက အဖုံးပေါ်မှာ စာလုံးကြီးကြီးနဲ့ ရေးထားတဲ့စာတွေဖြစ်တယ် :

ဝမ်ရှောင်းမျယ်ရဲ့ နေ့စဉ်မှတ်တမ်း

"..."

ကလေးဆန်ဆန် တောင်ခြစ်မြောက်ခြစ်စာတွေက သူငယ်တန်းကလေးတစ်ယောက်လိုပင်ဖြစ်ကာ အရက်မူးနေတဲ့ နွားချေးပိုးတစ်ကောင် စာရွက်ပေါ်မှာ တွားသွားထားသလိုပင် အရုပ်ဆိုးလှတဲ့ လက်ရေးမျိုးဖြစ်တယ်...

... ဟုတ်ပါ့ သံသယဖြစ်နေစရာတောင်မလိုဘူး ဒါကြီးက ငါ့လက်ရေးဟ။

သစ်တုံးလိုအမူအယာနဲ့ ဝမ်ရှောင်းမျယ်တစ်ယောက် စာအုပ်လေးနှစ်အုပ်ကို ဖွင့်လိုက်တယ်။

သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်က ပထမဆုံးစာကြောင်းက : 'ဝမ်ရှောင်းမျယ်၏ တစ်နေ့တာမှတ်တမ်း : ဒီနေ့က မြေအောက်နန်းတော်ကြီးထဲမှာ လက်ထပ်ပြီးစအသစ်စက်စက်ဇနီးအဖြစ် ငါ့ရဲ့ဒုတိယမြောက်နေ့ပဲ၊ ဗိုက်ဆာတယ်လို့...'

သူ့ရဲ့ညာဘက်က ပထမဆုံးစာကြောင်းကတော့ : 'ဝမ်ရှောင်းမျယ်၏ တစ်နေ့တာမှတ်တမ်း : ဒီနေ့က တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ရှစ်ရှုံးအဖြစ် အသုံးတော်ခံရတဲ့ ငါ့ရဲ့ဒုတိယမြောက်နေ့ပဲ၊ ဗိုက်ဆာတယ်လို့... အိုက်ယိုး~'