Room 147

𝕮𝖍𝖆𝖕𝖙𝖊𝖗 𝟔

𝙻𝚞𝚌𝚔'𝚜 𝙿𝙾𝚅

"Please! Please stop. I-I'll do anything, so please?" pagmamakaawa ni Hazel matapos na naman siyang saktan ni Calister. Wala siyang ibang magawa kun'di ang magmakaawa. Hindi niya kayang ipagtanggol ang sarili niya.

Hindi na pala namin namalayan ang oras. Noong nagkwukwentuhan na kami ni Hazel, bigla naman kaming nagulat dahil dumating na si Calister.

Huminto siya sa pananakit kay Hazel. "Anything?" tanong nito at dinig mo ang masamang balak nito.

"Get on your knees and do the job."

Napakagat ako sa aking kamao. Wala akong magawa kun'di ang makinig lang. Nakaupo lang ako rito. Napakawala kong kwenta.

Kahit kailan ay wala talaga akong kwenta.

"Uh-uh. Bite it and I'll slit your neck," he threatened Hazel as he moans.

-----

"So who's that 'My Lady' naman?" tanong sa akin ni Hazel na para bang walang nangyari kagabi.

Ang galing niya talaga. Iyong dumaranas siya ng impyernong buhay sa gabi pero sinisimulan niya ang araw niya na parang walang nangyaring gano'n. Napakatatag niya.

"Well, she was just a simple girl." Sobrang simple at iyon ang nagustuhan ko sa kaniya. Ewan ko ba pero ang lakas ng tama ko sa kaniya e. Sana nga lang ay naging gano'n din siya. "Isa siya sa taong nagmahal sa akin... siguro?"

"What do you mean?"

"I don't know, too..." Napasinghap ako sa hangin saka ako napatingin sa gitarang nasa aking higaan. Napangiti ako noong muli kong maalala ang mga sandaling kasama ko pa siya. "All that I know is I love her more than anything else..."

Sinimulan kong ikwento sa kaniya ang buhay ko. Parang ang sarap pala sa pakiramdam na may binabahagian ko, hindi 'yung kinikimkim mo lang sa sarili mo.

"So anong nangyari sa inyo ngayon?" Hazel curiously asked as soon as I finished telling my story. Basically not my whole story, kinwento ko lang 'yung mga alaalang sariwa pa sa aking isipan.

"Ano na nga ba?" Napatingin ako sa bintana. Ang kalangitan ay nagdidilim na at ang simoy ng hangi'y lumalamig na.

Kumusta na kaya siya? Nami-miss niya rin kayo ako? Sana ay oo. Pinapanalangin kong ayos lang siya at masaya.

Ano nga bang nangyari sa atin?

"Ang alam ko lang ay mahal ko siya. Kahit pa anong mangyari ay hindi mawawala 'yung pagmamahal kong iyon. Lagi siyang may pwesto sa puso ko. Kahit anong mangyari ay mananatili silang lahat sa isip at puso-"

Napasara nang mabilis ang aking bibig. Napansin kong tumahimik din si Hazel. Walang kahit anong salita ang sumunod na lumabas sa bibig ko dahil bigla kong narinig ang malakas na kalabog. Iyon ay hudyat na naka-uwi na si Calister.

Tumungo ako sa durungawan nang hindi lumilikha ng kahit anong ingay. Hindi niya ako maaaring marinig. Tiningnan ko ang kalangitan saka nagtaka sa aking nakita. Hindi pa tuluyang nakalulubog ang araw ngunit naandito na si Calister. Hindi naman maaring magkamali ang oras ng paglubog ng araw.

Muli akong bumalik sa aking higaan at idinikit ang aking tainga sa pader. May mali at alam ko 'yon. Kailangan kong bantayan si Hazel.

Bakit ang aga niya naman?

"Bite it and I'll slit your neck."

Ilang minuto niyang binaboy si Hazel and for Pete's sake, all that I could do was to listen! I'm so fucking worthless!

"N-No... Cal. I-I can't. I can-"

Isang sampal ang umalingawngaw matamos tanggihan ni Hazel si Calister. Parang may naramdaman akong kirot kahit pa tunog lang ng sampal ang aking narinig. Paano pa kaya si Hazel?

"Anong you can't, Hazel? 'Di ba sabi mo you'd do anything? Manahimik ka na lang!" Narinig ko muli ang mga hikbi ni Hazel. Halatang pagod na pagod na siya at nahihirapan pero walang paki ro'n si Calister. Ang gusto niya lang ay ang makaraos. "Spread it!"

Kinuha ko ang unan sa aking likuran saka ito itinakip sa aking tainga. Madiin... Sobrang diin hanggang sa wala na akong marinig na kahit ano pwera sa isang high-pitched na ingay.

Hindi ko na kayang pakinggan pa ang mga iyak niya habang umuungol lang sa sarap ang lalaking iyon. Hindi ko kaya na nakaupo lang dito. Nakakabwisit!

Kung hindi ko na kaya ang pakikinig lang... Paano pa kaya si Hazel?

-----

𝙷𝚊𝚣𝚎𝚕'𝚜 𝙿𝙾𝚅

Muli akong napakapit sa inidoro habang ako ay sumusuka.

Kahit anong gawin kong linis sa katawan ko'y hindi matanggal-tanggal ang mga marka nang dumi rito. Hindi ko maalis ang mga mantsa na nilagay sa akin ng demonyong iyon. Kahit anong kuskos ang gawin ko, walang sabon ang nakakaalis dito. Lahat ng ginawa niya sa akin. Parang mga peklat na sasamahan ka hanggang sa aking pagtanda.

Muli akong napakapit sa inidoro at muling naglabas ng suka.

...

"You good? Masama ba pakiramdam mo?" nag-aalalang tanong sa akin ni Luck. Napansin niya siguro na kanina pa ako pabalik-balik sa inidoro upang sumuka.

"Hindi. Wala namang masama sa pakiramdam ko, sadyang pagod lang siguro ang katawan ko." O nandidiri ako sa mga pinaggagawa sa akin ni Calister. Ang baboy niya!

Naramdaman ko na sinisisi na naman ni Luck ang sarili niya kahit lagi niya akong sinasabihan na h'wag kong isisi sa akin ang kagaguhan ni Calister.

Bakit nga ba namim sinisisi ang aming sarili?

"Luck... Ayos lang talaga ak-"

Hindi ko na natapos ang aking sasabihin. Agad na napatakip ang aking kamay sa aking bibig. Mabilisan akong tumakbo patungo sa palikuran at muling sumuka rito. May mali na ba sa akin? I don't feel sick yet kanina pa ako suka nang suka.

"Hazel, please don't lie to me." I don't, Luck. I would never lie to you. "Are you really okay?"

"I'm fine. Promise."

Am I really fine?

I honestly don't feel sick. Sadyang nanlalambot lang ang katawan ko at nanghihina. Sumasakit lang din ang aking mga sugat at pasa pero hindi masama ang aking pakiramdam. Wala akong lagnat o kahit anong sakit pero bakit...

"Napapadalas ata pagsusuka mo a?" wika ni Luck.

Napansin niya nga iyon. Oo nga, 'no. Bakit nga ba-

Shit!

No! No! No!!

It can't be.

"H-Hazel..." nanginginig na saad sa akin ni Luck.

Mukhang sumagi na rin sa isip ni Luck ang bagay na iyon. Nanlaki ang aking mga mata matapos kong mapagtanto ang lahat. Mabagal kong hinawakan ang aking tiyan gamit ang aking mga nanginginig na kamay. Ako ay kinakabahan at nanlalamig.

Halos mapatalon ako sa gulat noong may maramdam ako rito. May gumalaw! Sigurado akong may gumalaw! Parang isang maliit na batang sumisipa.

"Hazel, are you pregnant?!"