Przyjaciel Śmierci

Prolog

Słońce całkowicie skryło się za linią horyzontu. Nastał mrok. Ulicą jechał samochód. Ostatecznie zatrzymał się przed jednym z opustoszałych parkingów. Chwilę później wysiadł z niego mężczyzna, zamknął drzwi z delikatnym stuknięciem i skierował się do pobliskiego sklepu. Zniszczone logo niemrawo wisiało, informując potencjalnego przechodnia, że znajduje się on ,,U Hrstiana”.
Mężczyzna z obrzydzeniem szarpnął za klamkę, ale ta ani drgnęła. Bez zbędnych ceregieli pochylił się nad zamkiem i wkrótce osiągnął swój cel. Zapalone światło wskazywało, że przynajmniej jedna osoba musi znajdować się w środku.

— Wyłaź, Christian. Nie mam ochoty na zabawę w kotka i myszkę — donośny, chrapliwy głos rozległ się po niewielkim pomieszczeniu.

Cisza była wystarczająco długa, żeby doprowadzić nowoprzybyłego do zniecierpliwienia. Przemierzając kolejne półki, jedną ręką zaczął zrzucać wszystko na kafelki, doprowadzając do rozbicia niektórych przedmiotów. Powolnym ruchem sięgnął zza skórzanej kurtki i wyjął z niej niewielki przedmiot. Charakterystyczny klik wskazywał na to, że mężczyzna właśnie odbezpieczył pistolet.

— Słyszałeś to? Nie każ mi czekać więcej, bo za chwilę może zrobić się naprawdę nieprzyjemnie. — Ostatnie słowo zostało wypowiedziane szeptem, gdyż zbliżył się on do sklepowej lady. — No, proszę. Zguba się znalazła.

Przekrzywił z udawanym rozbawieniem głowę, po czym mocniej oparł się o blat i zręcznym ruchem przeskoczył przez przeszkodę.

— Bu!

Mężczyzna zwany Christianem siedział na podłodze i nerwowo przyciskał kolana do piersi. Kiwał się jak w transie. Przestał dopiero, gdy usłyszał niezadowolone cmokanie. Jego twarz znalazła się niebezpiecznie blisko do twarzy oprawcy.

— Oszukał mnie! Obiecał, że Alyssa..

Huk wystrzału rozbrzmiał niczym wyrok.

— Nawet nie waż się wypowiadać jej imienia, cholerny zdrajco. Obyś spłonął w piekle.

Cisza na nowo wypełniła przestrzeń. Tym razem mężczyzna zgasił za sobą światło. W sklepie już nikomu się ono nie przyda.