Yorgunum, yürüyorum yokuş aşağı sessiz bir yolda,
Özgürlüğü tatmış bir köle gibi korku var içimde.
Yorgunum, ağlıyorum hiç tanımadığım bir kolda,
Ürkek bir kuş var benliğimde, sesimde.
Yorgunum, bir sigara yakıp oturuyorum asfalta,
Bir rüzgar esiyor ölümü hissediyorum ensemde.
Yorgunum, İstanbul gibiyim bir yanım mutlu, bir yanım çıkmazda,
Sanki okyanusları soluyorum dumanı her çektiğimde.
Yorgunum, isyan ediyorum üstünde yürüdüğüm karda,
İsyan ediyorum çünkü bu sevgi hala içimde.
Yorgunum, bir yanım kırmış zincirlerini firarda,
Bir yanım hapis kalmış o sisli gözlerde.
Yorgunum, nefretim girdiğim sokak gibi çıkmazda,
Ama sadece onu görüyorum, gözlerime inmiş bir perde.
Benim kaderim belki yolda, belki kırda, belki dağlarda,
Biliyorum, yanlış olanı seçip kapında olacağım Ekim'de.
