*32*

51 1 0
                                    

Yağmurlar degiyordu kirpiklerime

damlalar süzülüyor içime

göz yaşlarım boguyor beni istemsizce

gece sol yanıma akıyor ruhum avuçlarımdan kayıyor

var oluyorum en sevdiğim yerle yok oluyorum

beni boğan her su birkintisinde ölüm kokuyor yosun yerine

ben gidiyorum sevdiğim yerin en dibine!

yaşam beni alıyor kucağına sonra bırakıyor ölümün yastığına, gözlerimi kapatıyorum görmemek için

sol yanımın sökülüp alınması bile durdurmuyor beni

ben gidiyorum davetsiz, sonu gelmiş bir hikayeye

varlığım yok olmak için gelmemiş miydi zaten bu değil miydi düzen?

Sen bana fısıldama ölüm şimdi

zaman benim senin kulağına beni al diye fısıldamam.

Sessiz çığlıklarımı duy ey ölüm ben seni davet ediyorum

seni şaşırtarak ben sana geliyorum.

Yukarıda arkamda bir sürü şaşkın yüz bırakmıştım belki bir kaç çığlık belki bir kaç haykırış ama tek istediğim gözlerimi kapatıp göz yaşlarımı suya karıştırmaktı kırpırdamadan dibe kadar inmiştim çıkmak için hiç bir çaba sarfetmiyor taki uykuya yatana kadar ölümü yorgan gibi üzerime çekene kadar nefesim beni terk edene kadar izlediğim tek şey göz yaşlarımın sanki sudan ayrı bir damla damla oluşturmasıydı bazen hayatta gerçeklere yüzleşmek bu kadar zor olabiliyordu.

Gözlerimi kapatıp kendimi unutacak kadar beynimi suya boşalttım.

-Okyanus hâlâ çıkmamıştı eğlence yerini korkuya paniğe çevirmişti her ne kadar iyi yüzdügünü bilsekte suda hareket olmayınca endişem dahada yoğunlaşmıştı

-Deniz birsey yap ne olur o bu kadar durmaz bişey oldu ne olur yardım edin

Deniz Baharın sözlerini bitirmesine bile fırsat vermeden kendini suyun derinlerine bırakmıştı çoktan dalıyor nefes alıp verişini duzenleyip tekrar dalıyordu karanlıkta birsey görmekte zorlanıyor olsada onu burdan çıkarmadan gitmeye niyeti yoktu herkes yukarıda dahada telaşlanmaya başlamıştı Bahar artık aglamaktan kendini tutamaz duruma gelip dizlerinin üzerine yıkılmış ölüm haberi için kendini hazırlıyor gibiydi

Ediz Erdemi kullanıp buraya getirdiği için binpişman olmuş korktuğu her halinden belliydi.Denizin gücü tüketmeye başlasada onu burdan almadan çıkmıycaktı Okyanus diye bağırıyordu belki düşünce sakatlandı ihtimaline karşı ama yoktu yok hıncını suya yumruk atarak çıkarıyor göz yaşları suya hızlıca karışıyordu son bi gayret dibe indi zorda olsa görmeye çalışıyor ve ve onu görmüştü hiç kırpırdamıyor aklına gelenleri düşünmek bile istemiyordu hızlıca kolundan çekti ama sanki ruhu bedenini bırakıp gitmiş gibi ağırdı yukarı doğru çıkardı nefes bile almıyordu

-Okyanus aşkım aç gözlerini beni bırakma inatçısın sen şimdi olmaz bak ilerde snaa benzeyen bir kızımız olsun istemem Okyanus ne olur cevap ver sevgilim beni bırakma bak sana söz veriyorum çok çalışıp sana ada bile alacağım sırf yüz diye şimdi degil benim hayallerimi yarım bırakmaya hakkın yok senin beni bu halde bırakmazsın hem sana daha çocukluğumuzu anlatacağım şimdi olmaz aşkım uyan

Hiç birine cevap vermiyordu sanki artık burda değildi yavaşça sanki onu incilticek gibi kıyıya çıktı herkes bi anda koşmaya başladı Bahar hemen hemen ambulans

-Bahar duyacaklarına korkarak o o yaşıyor mu Deniz

Yaşıyacak beni bırakamaz şimdi olmaz anladın mı ve şimdi hemen ara

Bahar elinde titreyen telefonu tuşlayıp ambulansı çağırmıştı Deniz hızlıca hareket ediyor kalp masajı ve suyu çıkarmaya çalışıyordu gözü kimseyi görmüyor ona kimsenin dokunmasına izin vermiyor çıldırmış gibiydi devamlı nefesini dinliyor Okyanus bana geri dön diye bağırıyordu

-Okyanus : ölüm ne enteresan şeydi öylece kucağına yatmak gözlerimi kapattığımda kulaklarım artık sesleri daha az duyuyordu damlalar yavaşça dudaklarımı ndan içeri sızıyor beynim uykuya yatmıştı

öyle güzel esiyordu ki yüzüme mutluluk yayılıyor beni kucağına davet ediyor bende kendimi tamamen ona bırakıyordum ne kadar tatlı bir uykuydu hiç hayatınızda bu kadar rahat uyuyamazdınız sesler tamamen gitmiş bense nefes almayı bırakıyor gibiydim en sevdiğim yerde ölümü tatmak ne ilginç bir ironiydi.Tamamen uyumuştum bitmişti buraya kadardı anılar bile yoktu artık gözümde gözlerimin bile benden gitmişti çoktan

Ambulans kısa sürede gelmiş sağlık ekipleri müdahale etmeye başlamışlardı Deniz öylece donmuş bembeyaz olan sevdiğinin yüzüne bakıyordu ruhsuz biri vardı karşısında herkes nefes almadan olanlara seyirci kalmaktan başka birşey yapamıyorlardı.Iki sağlık ekibide müdahale sırasında birbirlerine bakıp kafalarını eğince Deniz sanki anlamış gibi Okyanus un üzerine eğildi sakın bana o iki cümleyi söylemeyin o yaşıyor ben hissediyorum onu geri gelicek devam edin lütfen yalvarıyorum ekip yeniden hareket ediyor ama sonuç almak zordu kurtulması imkânsızdı belkide ama suan bunu söylemeye cesaretleri yoktu sedye ile arabaya taşıyıp yola çıktılar yol boyunca müdahale devam ediyordu Denizi arabaya almamışlar ayrı gelmesini istemişlerdi istemesede zorla kabul edip arabalara atlayıp yola çıkmışlardı.

Hastaneden içeri hep beraber girmişler müdahale odası kapısında ne kadar bekliyceklerini bilmeselerde tabi...

Saatler geçiyor kimse birsey söylemiyordu içeri sürekli birileri girip çıkıyor telaş devam ediyor Deniz de kendini avutmak için sağa sola yürüyüp o yaşıyor direniyor diyerek gözlerini bir noktadan ayırmayıp kendini avutuyordu başka yapabilceği birsey yoktu oysa onun için gerekirse kendi ölümle yüzleşir ve sevdiği kadına gelirdi biliyordu oda ona gelicek yine inatçılığını göstericekti.

SES(N)SİZ YALNIZLIK'DIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin