Homeless Boy

19 - Damage

'Hee,' hoor ik een wat uitgeputte stem zeggen. Ik kijk naast mij en zie Suzanne via de schans de parkeerverdieping op komen lopen. 'Hee,' zeg ik alvast terug terwijl ze mijn kant op komt. 'Ik moest lopen want de deur bij de trap van het vierde parkeerdek gaat niet open,' zegt ze als ze bijna bij mij is.

'Je had ook hier kunnen parkeren,' zucht ik als ik naar de lege plek naast mijn motor kijk. 'Ik snap je, maar dat wilde ik niet ongevraagd doen,' zegt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Andere mensen doen ook dingen ongevraagd dus dit had er ook wel bij gekund,' zucht ik. Suzanne zucht als ze bij mij aan komt.

'Gelukkig staat deze jongedame er nog wel, anders had je er nu niet zo op gezeten,' zegt ze terwijl haar hand op de tank van mijn motor rust. Ik knik terwijl ik ondanks de duizeligheid nog goed mijn balans kan houden op de motor waar ik op zit. 'Ik denk dat ze die hebben laten staan vanwege die badge achterop,' zeg ik, verwijzend naar de "First out of 50 / Limited Edition" badge op het achterste spatbord. Ik kijk haar aan en wordt geconfronteerd met een blik vol medelijden.

'Weet je al wat er allemaal meegenomen is door de overvallers?' vraagt ze voorzichtig. Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb nog niet rond kunnen kijken. Ik was boos en wilde een ritje maken met de Porsche maar die is dus weg,' zucht ik. 'Wow wacht, hoe kom je aan die blauwe plek op je kaak?' vraagt Suzanne plots. Pas dan realiseer ik mij dat de laatste klap van Ricardo zijn sporen achter heeft gelaten.

'Ik heb je een hoop te vertellen,' zeg ik zacht. 'Ik ben een en al oor,' zegt ze met een lichte glimlach terwijl ze haar handen in haar lederen jas steekt. 'Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen,' zucht ik terwijl ik mijn handen door mijn haar laat gaan. 'Hee rustig aan, zoek een begin en als ik vragen heb hoor je ze wel,' zegt ze terwijl ze haar schouders op haalt.

Ik zucht hard en laat mijn handen op de tank van de motor vallen. 'Okay,' mompel ik. 'Ik kwam thuis, werd vastgegrepen door een man en na wat woorden wisseling bleek dat hij niet alleen was. Hij was met Ricardo,' begin ik. 'Ricardo?' vraagt Suzanne. 'De oude pooier van Julian,' zucht ik. 'Mijn God nee,' zegt Suzanne. 'Ik had je een paar weken terug no-,' 'Suzanne alsjeblieft niet nu,' zeg ik door haar heen. Gelukkig hoort ze mij en stopt ze.

'Ik weet wat je denkt en dat gevoel wordt straks denk ik alleen maar erger, maar laat mij het verhaal vertellen voor je een oordeel velt,' waarschuw ik haar. Haar houding dimt iets in en ik ga verder met vertellen. 'Lang verhaal kort, Ricardo wilde compensatie zien. Hij zei dat hij Julian niet meer kon afpersen nu dat hij een baan heeft. Ze wisten dat ik een kluis heb staan mét inhoud die voor hun heel interessant was, maar ze deden net alsof ze het niet wisten tot Ricardo mij onder druk zette met een mes,' zeg ik.

'Maar wacht,' onderbreekt Suzanne. 'Hoe wisten ze dat je een kluis hebt?' vraagt ze. Ik laat een zucht en wend mijn blik naar beneden. Mijn blauwe spijkerbroek contrasteert enorm op de donkergrijze motor. 'Julian,' weet ik zacht uit te brengen. Ik kijk Suzanne weer aan en wordt geconfronteerd met een vragende blik. 'Huh?' zegt ze uiteindelijk als ik niet vanuit mijzelf verduidelijking geef.

'Julian heeft Ricardo van tevoren geïnformeerd,' zeg ik. 'Hij heeft wát?!' zegt ze geshockeerd. 'Je hoorde mij wel,' mompel ik als ik van haar weg kijk. 'Xavier, zeg me niet dat ik je niet heb gewaarschuwd,' zegt ze. Het valt stil tussen ons. Ze heeft gelijk. Dat heeft ze helaas wel. 'Maar dat is nog niet alles,' mompel ik.

Ik kijk haar niet eens meer aan. Mijn blik staart naar het kleine digitale display van mijn motor. Er is niets op te zien, maar ik wil haar niet aankijken. 'Julian wist van de hele middag af. Hij zou open doen en verstoppen. Het zou een inbraak moeten lijken, maar ik kwam eerder thuis. Hij had de kluiscode afgekeken van toen ik hem een paar weken terug geld gaf voor kleding, maar waarschijnlijk heeft een handlanger van hem mij eerder van werk zien vertrekken,' ratel ik in een stuk door.