Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၁၄)

အပိုင်း (၁၄)

ရှောင်ယင်ရဲ့နောက်လိုက်တွေက ဒီဗျတ်စောင်းကို အမှတ်မထင်တွေ့မိသွားပြီး သူ့အတွက် လက်ဆောင်အဖြစ် ယူဆောင်လာကြတာဖြစ်တယ်။ ဒါက တောင်ပိုင်းမြို့တော်ရဲ့ကျော်ကြားလှတဲ့ဗျတ်စောင်းလို့ဆိုကြတာပဲ။ ဒီဗျတ်စောင်းက တကယ်ပဲ သာမာန်မဟုတ်တာကိုသိရှိနိုင်ပေမဲ့ ဗျတ်စောင်းရဲ့ထူးခြားချက်ကဘာလဲဆိုတာကို သူ အပ်တပ်မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး။

တစ်ခါက သူ ဒီဗျတ်စောင်းကို တီးခတ်ဖူးတာမို့ ကြိုးတစ်ချောင်းဆီကနေထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံက အတူတူပဲလို့ ခံစားခဲ့ရတယ်၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရမယ်ဆိုရင် သူတို့ရဲ့မြောက်ပိုင်းက ဟူချင်လောက်တောင် မကောင်းဘူး။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ရှိအချိန်မှာတော့ ဟွားကျူ့ယွီ၏ဗျတ်စောင်းတီးခတ်တာကို နားဆင်ရလိုက်တာနဲ့ ဗျတ်စောင်းအပေါ် သူ့ရဲ့ထင်မြင်ချက်ဟာ လုံးဝကိုပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ၊ ဒီပြည့်တန်ဆာမလေးက ဗျတ်စောင်းကို တကယ်ပဲတီးခတ်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ သူ တွေးမထားမိခဲ့ဘူး။

“ကျိန် ကျိန်” ဗျတ်စောင်းရဲ့အသံနှင့်အတူ ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် မျက်လုံးတစ်စုံကို မှိတ်ချပစ်လိုက်တော့ မမျှော်လင့်စွာပဲ သူမရဲ့မင်္ဂလာဦးညကမြင်ကွင်းတွေ၊ ယွီတောင်ပေါ်က စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့နီရဲရဲလရောင်ခြည်လေး၊ ကျင်းစဲ့ရဲ့ပူဆွေးဝမ်းနည်းဖွယ်ငိုကြွေးသံတွေနဲ့ သူမကိုကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ တာ့ချီရဲ့ ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုတွေဟာ သူမရဲ့မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ ထွက်ပေါ်လို့လာကြသည်။ သူမ ထိုခံစားချက်တွေကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ပြီးတဲ့နောက် သူမရဲ့ဗျတ်စောင်းတေးသံဟာ ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲသွားတော့သည်၊ ရွှင်မြူးဖွယ်ကောင်းတဲ့ ကျွမ်ယင်းချွီးသံစဉ်မဟုတ်တော့ဘူး။

ရှောင်ယင်၏မျက်လုံးအိမ်တွေဟာ အနည်းငယ်ကြုံ့၍သွားပြီး ဝင်းလက်တောက်ပတဲ့မျက်လုံးအိမ်တွေက ဟွားကျူ့ယွီရဲ့လက်တွေကို စူးစိုက်ကြည့်လျက် အနည်းငယ်မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတော့သည်။ သံစဉ်က နားသောတဆင်ဖို့ သာယာနာပျော်ဖွယ်ကောင်းတဲ့သံစဉ်လို့ မဆိုနိုင်ပေမဲ့ သူ့အား ရှင်းမပြနိုင်တဲ့အကြောက်တရားနဲ့ စိတ်ညှိုးငယ်ခြင်းတွေကိုခံစားရအောင် လုပ်လို့နေ၏။