Why did we even begin?

Chapter 1: After everything.

I am tired.

I kept saying that literally most of the time after I graduated 2 years ago from the university I used to love. Hayyy, my youth. Bring it back.

I am working as an appointment setter in one of the biggest company here in the Philippines. And yes, I thought everything will become great after graduating college, but nope, that is indeed the start of all the battles.

*BTS butter ring tone*

"JUSMIYO"

this is my word everytime Im waking up, and yep thats my alarm, Im an army, blink, once and every fandom of kpop groups and dramas. Oo baliw ako sa mga yan, sila nalang ang kaligayahan ko so please, wag niyo nako ibash.

"Euphoria Jinz David! Yung alarm mo abot hanggang kwarto ko, tae snooz pa ng snooz!"

"Sorry na nga agad."

I stand out and get my towel and proceed to the bathroom habang etong si sharmaine e daldal ng daldal kung gano sya ginigising ng alarm ko every morning. Hindi pa sya nasanay e 2 yrs na kaming magkasama sa condo nya dito sa BGC, and yep this is her condo, regalo ng parents nya, sabi niya sakin di siya sanay mag isa so sumama nako, sayang din libre no. Isa pa, anak mayaman siya ako kailangan ko magtrabaho para sa sarili ko at family ko.

Akala ko after graduating everything na pinapangarap ko matutupad ko na, najoke time ata ako don. Reality hits na kailangan mong pagtrabahuhan at paghirapan bago mo maachieve lahat. Minsan, mapapamura ka nalang talaga sizt.

"Ej! Jebs me."

Etong si sharmaine kasi once na nagising di na matutulog ulit, trabaho niya na atang sumingit sa pag ligo ko every morning.

"Shar alam mo, lagi kang ganto."
I rolled my eyes and open the door, buti tapos nako.

"Alam mo, lagi ka ding ganyan. Wag kang mag aalarm kung sa pang sampong beses ka palang babangon."

nakita kong nagroll eyes sya saka sinara ang pinto habang tamang tawa lang ako sa kanya dahil halatang pikon na siya, 5am kasi ang start ng alarm sunod sunod na yon hanggang 7am, at bumabangon ako saktong 7am dahil 8:30 ang pasok ko at sya naman 11 am pa ang pasok, kaya ramdam ko ang galit niya dahil late na nga syang umuuwi, ang aga pa niya magising, siguro babawasan ko na yung alarm ko.

"Good morning Beautiful!"

"Morning."

Sagot ko kay Tristan, jowa ni Sharmaine na halos dito na rin nakatira. Hindi naman sa tinutolerate ko si Shar sa live in thingy nila ng jowa niya ha? Pero to be honest, Im just letting her live the way she wants to live, dahil kahit kailan wala tayong karapatan makialam sa mga bagay na ikasasaya naman ng iba. As long as my bestfriend is happy, then Ill support her, kwera nalng pag sinaktan siya baka ako na sasapak pabalik.

Isa pa, condo niya to. Good thing nga at hinahayaan niya ako mag stay dito dahil namamahalan ako sa mga rents e, and medyo malaki naman to compare sa iba, may dalawang kwarto, living room, dining area, cr and mini balcony na din. Motif nya is pastel gray and white, at dahil korean themed ako, syempre pastel yung kwarto ko.

"Aga mo naman nagising." Sabi ko kay tristan habang nagpapalaman ng tinapay

"Yep, you know Shar, she keeps on talking everytime she wakes up haha, I guess she's way more effective than any alarm"  tumawa siya and nag shrugg off ng shoulder habang nagtitimpla naman ng kape.

Saktong close lang kami netong si Tristan, pano e hindi naman palasalita to, and isa pa most of the time nasa kwarto sila ni Sharmaine, so ako, di nalang magtatalk.