One Night Chance // H.S.

Ostatni wieczór

Słońce pożegnało nas, w zamian zasypując niebo gwiazdami. Zdawały się świecić jaśniej niż w Londynie, zapewne za sprawą ciemności panującej dookoła, ale ja wolałam myśleć, że to przez bajkowość tego miejsca. Tu po prostu wszystko było "bardziej".

-To najprzyjemniejsze urodziny w moim życiu - wyznałam szczerze, okrywając się kocem.

-W takim razie co powiesz na dodatkowy urodzinowy dzień? Spędzimy go tak, jak zechcesz.

-Jako, że dziś nie mogę już zadawać pytań ani się sprzeczać, zgoda - odparłam, ale wcale nie chciałabym się o to kłócić, w końcu to miało być pewnego rodzaju nasze pożegnanie -Czyli zostajemy tutaj do niedzieli?

-No rzeczywiście nie zadajesz żadnych pytań - roześmiał się -Ale tak, w niedzielę muszę być z powrotem. Musimy wyjechać z samego rana.

-Więc co ciekawego można tutaj robić - chciałam podpowiedzi, w końcu on już kiedyś tutaj był. Przechyliłam głowę i z oczekiwaniem patrzyłam na chłopaka.

-Na pewno plaża, chociaż ja bym poszedł już wieczorem, wtedy jest najlepszy klimat. Moglibyśmy wybrać się na rejs, ale szczerze wolałbym unikać ludzi.

-Rozumiem - zobaczyłam jak na te słowa się uśmiecha -Dobrze, a więc wieczorem plaża. Na pewno chcę się przejść po tych ogrodach które minęliśmy. Tak naprawdę to możemy cały dzień tak spędzić. Pięknotego miejsca sprawia, że więcej mi nie trzeba. - była to szczera prawda. Ja, Harry i to miejsce. To wszystko czego chcę.

-Osz kurwa! -Krzyknęłam głośno, kiedy mój umysł pojął co zrobiłam -To wszystko przez ciebie - jęknęłam i zaczęłam rozglądać się za torebką.

Chłopak z przerażeniem obserwował moje ruchy.

-Co takiego jest przeze mnie? -Jego głos zmroził moje ciało.

-Och - uspokoiłam się, aby nie wprowadzać większej paniki -Nie chciałam, żeby to tak zabrzmiało. Po prostu zapomniałam, że byłam dziś umówiona z Mary. Ale pojawiłeś się ty i kompletnie o tym zapomniałam - "i o wszystkim innym, jak zwykle" dodałam w myślach

-Nie strasz mnie tak, już myślałem, że coś zrobiłem - jego głos nadal był lekko napięty

-Przepraszam - Odparłam, rzeczywiście musiało to zabrzmieć okropnie

Jednak istniała gorsza rzecz, niż moje słowa. A były to słowa mojej przyjaciółki, kiedy się do niej dodzwoniłam i wytłumaczyłam jak wygląda sytuacja. Po drugiej stronie nastało niepokojące milczenie po czym w końcu do moich uszu dotarły trzy słowa. Tylko trzy, ale trafiły w samo sedno.

-Co. Ty. Odpierdalasz. - Wiedziałam, że bardzo powstrzymuje się przed potokiem słów krytyki w moją stronę. Nie dziwie się, na jej miejscu nawet bym się nie próbowała powstrzymywać.

-Mery, szczerze? Nie mam pojęcia. Przy nim mi odbija. Poza tym, kurde, co miałam zrobić? Nie wsiąść do samolotu jak byliśmy na lotnisku?

-Może w ogóle nie otwierać mu drzwi do mieszkania? Boże Lisa, milczał tyle, naglę zjawia się, a ty z nim lecisz, kurwa, na wyspę. No jak to brzmi w ogóle?!

-Skąd wiesz, że się nie odzywał? - nic takiego nie wspomniałam.

-Myślisz, że się nie domyśliłam? Kobieto chodziłaś te kilka dni jak zbity pies i nie szczerzyłaś się do telefonu. Nie jestem ślepa.

-Nie mówiłam ci, bo nie...

-Słuchaj, jesteś dorosła, nie musisz mi się tłumaczyć z każdej swojej decyzji - przerwała mi -Nie rozumiem tylko, czemu wciąż upierasz się, że nic do niego nie czujesz. Twoje zachowanie jest dopuszczalne tylko pod tym warunkiem. No chyba, że po prostu ci odjebało.