ချင်းတွင်းသက်သေနှင့်အခြားဝတ္ထုတိုများ(ခ်င္းတြင္းသက္ေသႏွင့္အျခားဝတၳဳတိုမ်ား)

ဦးကိုကို

🎵သံေယာဇဥ္ႏွလုံးသားမွ
ျမတ္နိုးတြယ္တာ ခ်စ္မိတဲ့သူကို
ခ်စ္ျမတ္နိုးရလို႔ ကိုကိုေခၚခ်င္လည္း
အမ်ားအျမင္မွာ အသက္အ႐ြယ္ခ်င္းကအရမ္းကြာေနသလို
ဒီလိုပဲေခၚမယ္...
ဦးကိုကို...ဦးကိုကို
ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးကိုကို🎵

ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က ေဝဟင္ေမာင္လို႔ေခၚပါတယ္။
"ေဝဟင္"လုပ္ငန္းစုရဲ႕ ဆက္ခံသူေပါ့။
နိုင္ငံျခားမွ စီးပြားေရးပညာမဟာတန္းနဲ႕ဘြဲ႕ရလာၿပီးတဲ့ေနာက္ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ျပန္ေရာက္လာခ်င္း တခဏမွ်ေတာင္မနားဘဲ ေဖေဖဦးစီးေနေသာ "ေဝဟင္"လုပ္ငန္းစုမွာ ခ်က္ခ်င္းအလုပ္ဝင္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ အလုပ္ႀကိဳးစားတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္ပုံစံမွမဟုတ္တာ။
ဘာလို႔ခ်က္ခ်င္းအလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့ရသလဲဆိုတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ လူသားတစ္ဦးေၾကာင့္ေပါ့။သူကေတာ့ ေဖေဖ့ရဲ႕အတြင္းေရးမႉး "ဦးေကာင္းကင္ကို"တဲ့။
ကြၽန္ေတာ္ေခၚေနက် ဦးကိုကိုဆိုတဲ့လူသားေလးေပါ့။

ဦးကိုကိုက လူေကာင္ေသးေပမယ့္ အသက္အ႐ြယ္အရလို႔ေျပာရမလား ရင့္က်က္တယ္။တည္ၿငိမ္တယ္။အဲ့တာေလးကိုက ဦးကိုကို,ကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္မိတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ေပါ့။
တစ္ခါတေလက်ျပန္ေတာ့လည္း ဦးကိုကိုက ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ဆူပုတ္ၿပီးျပဳမူတတ္ေသးတာ။အဲ့လိုမ်ားျပဳမူလိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အသည္းယားလြန္းလို႔ ဦးကိုကိုရဲ႕ပါးႏုႏုေလးေတြကို ဖ်စ္ညစ္မိသည္အထိပါပဲ။

အခုလည္း ည၇နာရီအခ်ိန္ထိ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေဖေဖနဲ႕အလုပ္အေၾကာင္းေျပာလို႔မၿပီးနိုင္ေသးဘူးေလ။ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးကိုကိုအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေစာင္းေျမာင္းသီဆိုေလ့ရွိတဲ့ "ဦးကိုကို"ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကို အိမ္ေရွ႕ဒန္းေလးေပၚကေန သီဆိုေနလိုက္တယ္။
ေသခ်ာပါတယ္။ဦးကိုကိုဆီက ကြၽန္ေတာ္သိပ္အသည္းယားရတဲ့ နဂါးမ်က္ေစာင္းေလးေတြထုတ္လႊတ္ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ...။

ဦးကိုကိုနဲ႕ပထမဦးဆုံးစေတြ႕ဖူးတဲ့အခ်ိန္ကေပါ့...
USမွာပညာသင္ၾကားၿပီလို႔ အမိျမန္မာနိုင္ငံသို႔ျပန္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖေဖက သူ႕အတြင္းေရးမႉးဦးေကာင္းကင္ကိုအား ေလဆိပ္သို႔လာႀကိဳေစသည္။နက္ျပာေရာင္Suitအျပည့္နဲ႕ အခ်ည္းလူသားေလးအား အေဝးမွပင္ လွမ္း၍သတိျပဳမိသည္အထိ။
ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကပဲ သူ႕ကိုစကားသြားေျပာမယ္လို႔ႀကံ႐ြယ္ထားခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ သူကကြၽန္ေတာ့္ကို စကားစေျပာလာခဲ့တယ္။