Fever Dream // Enhypen.

ʀᴇᴀᴄʜ ᴏᴜᴛ ᴛᴏ ʏᴏᴜ

Βασίλειο Sō Takeyuki 1937;

"Δεσποινίς Jeonghye, το φόρεμα σας".

"Ναι, ε- ευχαριστώ."

"Δεσποινίς Jeonghye, η πούδρα σας."

"Ευχαριστώ."

"Πριγκίπισσα, σας ζητά ο Βασιλιάς."

"Ε- έρχομαι."

"Γρήγορα Πριγκίπισσα μου, με όλο το σεβασμό που σας έχω, ο Βασιλιάς περιμένει αρκετή ώρα."

Υποκλίθηκε μπροστά μου η υπηρέτρια.

"Ααααα! Αμάν πια, περίμενε! Με έχετε βάλει να κάνω τόσα πράγματα! Περιμένετε λιγάκι!"

Ο τόνος της φωνής μου κατέβηκε απότομα μόλις κατάλαβα πως ωρύομαι χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Υποκλίθηκα εν ολίγοις αντίστοιχα στις υπηρέτριες που είχαν σκυμμένα τα κεφάλια μπροστά μου καθ' όλη τη διάρκεια της "συζήτησης", ενώ πηγαινοερχόντουσαν για να με ετοιμάσουν.

Ντυμένη με την ωραιότερη και ακριβότερη τουαλέτα που είχε ραφτεί ποτέ στο Βασίλειο, σύμφωνα με τον ράφτη μας πάντα, κατέβηκα μισο-έτοιμη στο βασιλικό σαλόνι, όπου και συνάντησα τους γονείς μου πλήρως ντυμένους και στολισμένους.

Έκανα μια σύντομη υπόκλιση και προσπάθησα να συμμαζέψω το ατημέλητο μαλλί μου που δεν πρόλαβα να φτιάξω.

"Καλησπέρα μητέρα, καλησπέρα πατέρα."

Ο πατέρας μου, αυστηρότατος άρχων αλλά καταβάθος καλός άνθρωπος, με πλησίασε και με κοιταξε με ένα στραβό βλέμμα από πάνω μέχρι κάτω.

"Τι συμβαίνει πατέρα;"

Ο πατέρας μου, ακόμη στραβομένος, με κοίταξε γρήγορα πριν απαντήσει απότομα.

"Το φόρεμα σου."

"Μάλιστα."

"Αρμόζει σε μέλλουσα Βασίλισσα;"

"Γιατί να μην αρμόζει Βασιλιά μου;" Σηκώθηκε αναστατωμένη η μητέρα μου από την θέση της, κρατώντας την μονάκριβη βεντάλια της.

"Δεν είναι πολύ απλό;"

"Απλό αυτό; Πόσο φανταχτερό το θες δηλαδή; Ήδη φαίνεται απ' ολες τις μεριές του Βασιλείου!" Η μητέρα μου γέλασε καθώς έκανε αέρα στα μακριά μαλλιά της.

Γέλασα κι εγώ, βάζοντας το χέρι μου μπροστά απ' το στόμα. Τότε ο πατέρας μου στράβωσε περισσότερο.