The Searching Of My Love God

part11

"မွတ္မိၿပီလားခ်န္ခ်န္"
႐ွီးခ်န္ က်ိဳးခ်န္ ရဲ႕လက္ေလးကိုကိုင္ကာ
ေျပာလိုက္သည္

"ဟင့္....သူမ်ားကိုအၾကားႀကီးေစာင့္ရေအာင္လုပ္တယ္ဟီး....ဟီး...ဟီး.." က်ိဳးခ်န္ ႐ွီးခ်န္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာ
ရင္ဘက္ကိုလက္နဲ႔ထုရင္းငိုေနေလသည္

ထိုအခါ ႐ွီးခ်န္ ကအတင္းအားနဲ႔ဖက္ကာ

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုေတာင္းပန္ပါတယ္
ေစာင့္ေနေစမိလို႔
အကိုအခုမွေရာက္လာမိတာေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဟီး....ဟီး...ဟီး..."
"မငိုေတာ့နဲ႔ တိတ္ေတာ့ေနာ္.လာကိုယ္မ်က္ရည္သူတ္ေပးမယ္"
"ရြတ္...ေျပပါအံုးဘာလို႔အခုမွလာရတာတုန္း"
"ဟင္း......သည္လိုခ်န္ခ်န္ရဲ႕
ရိေပၚကအခုမွသတိျပန္ရတာမၾကာေသးဘူး"
"ဘာ...ႏွစ.္ႏွစ္ေပါင္း၅၀၀ႀကီးေတာင္ေမ့ေနတာလား"
"အင္း..ဟုတ္တယ္
ရိေပၚကဒဏ္ရမရခင္တုန္းက
ေ႐ွာင္က်န္ နဲ႔ခ်စ္သူေတြေလ
အဲ့ၾကမို႔ေသတဲ့အခ်ိန္ေရာ႐ွင္သန္ေနတဲ့အခ်ိန္ေရာ
သူတို႔တူတူ႐ွိေအာင္အသက္ဆက္ျကိုးကိုဆက္သြယ္ဖန္းတီးခဲ့တာ"

"အသက္ဆက္္သြယ္ျခငိးႀကိဳး"
"ဟုတ္တယ္ အဲ့ႀကိဳးေၾကာင့္ပဲ
ေ႐ွာင္က်န္ ကလူျပည့္ကိုအပို႔ခံရေတာ့မွတ္ဥာဏ္ေျဖာက္ခဲ့တယ္
္အဲ့ေတာ့ရိေပၚကို မမွတ္မိဘူးေလ အခုေ႐ွာင္က်န္က
ရိေပၚကိုမသိစိတ္ကသတိရလာတာမို
သူႏိုးလာတာ"
"ေျပာခ်င္တဲ့သေဘာက
ေ႐ွာင္က်န္ သာရိေပၚကိုသတိမရဘူးဆို
ရိေပၚ ကတစ္သက္လံုးေမ့ေမ်ာသြားမွာေပါ့"
"အင္း...အဲ့ေၾကာင့္မိုရိေပၚကသတိရတာေနာက္က်ၿပီး
ကိုယ္လည္းလာတာေနာက္က်သြားတာေပါ့"
"ဟင့္...မသိဘူး..သူမ်ားကေမ့ၿပီးေနာက္တစ္ေယာက္ႀကိဳက္ေနၿပီထင္တာ
မေကာင္းဘူး..ဝါး....ဝါး."
"ဟုတ္ပါတယ္အခုေတာ့စိတ္ေကာက္နဲ႔အံုး
အလြမ္းေျဖပရေစအံုး"

႐ွီးခ်န္ ေျပာကာက်န္းခ်န္ကိုဆြဲဖက္လိုက္ေလသည္

အခုဆိုအခန္းထဲကအခ်စ္ငွက္နဲ႔ပန္းျခံထဲကအခ်စ္ငွက္တို႔ုက
တစ္ျခားအရာမ်ားကိုေမ့စြာ
ေပ်ာ္ျမဴးေနေလတယ္.
.
.
.
.
.

မနက္မိုးလင္း ေတာ့ထမင္းစားပြဲ၌
လူေလးေယာက္ထိုင္ေနေလတယ္
က်န္းခ်န္ ရဲ႕ေဘးမွာလူစိမ္း
ထိုလူစိမ္းကက်န္းခ်န္ကိုဟင္းေတြခပ္ကာထည့္ေပးေနၿပီး
က်န္းခ်န္ ကလည္း႐ွက္ျပံဳးျပံဳးေနတယ္
အရင္ေဒါသႀကီးေနတဲ့လူက
အခုျပံဳးကာ႐ွက္ေနတာမို္
ေ႐ွာင္က်န္ ႐ူူးခ်င္လာသည္
ဒါကိုသိတဲ့ရိေပၚက