Fever Dream // Enhypen.

ɪ ᴄᴀɴɴᴏᴛ ʜᴀᴠᴇ ɪᴛ

Βασίλειο Yunghui 1937;

{Ni-ki's POV}

Βγήκα από το δωμάτιο του πατέρα μου ταραγμένος.

Το χέρι μου έτρεμε.

Στήριξα το αδύναμο σώμα μου στον κοντινότερο τοίχο και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες με τα μάτια κλειστά.

Ύστερα από λίγο κούνησα το κεφάλι μου για να φύγει ο κατακλυσμός σκέψεων που πλημμύριζε το μυαλό μου. Στάθηκα στα πόδια μου και χωρίς να ρίξω δάκρυ, περπάτησα έως το δωμάτιο που βρίσκονταν τα αδέλφια μου.

"Επιτέλους ρε, τι έκανες τόση ώρα;"

Στόλισα το πρόσωπο μου με ένα ψεύτικο χαμόγελο πριν απαντήσω στον Jungwon.

"Heeseung, είσαι ο επόμενος."

Είπα κοιτώντας τον μεγαλύτερο αδελφό μου και κατευθύνθηκα προς τον καναπέ, όπου ήταν ξαπλωμένος ο Jake και κοιτούσε αδιάφορα ένα από τα αγαπημένα βιβλία της μητέρας του.

Ο Heeseung σηκώθηκε φανερά αγχωμένος και πήρε μια βαθιά ανάσα πριν στρίψει στον διάδρομο προς το δωμάτιο.

Με πλησίασε πονηρά ο Jungwon και χαμηλόφωνα με ρώτησε.

"Τι σου είπε;"

"Jungwon, κόψε." Του απάντησε απότομα ο Jay, που επίσης κοιτούσε τα βιβλία της τεράστιας, ξύλινης βιβλιοθήκης που στόλιζε τον χώρο.

Ο Jungwon στραβόκοιταξε τον μεγαλύτερο αδελφό του.

"Γιατί μωρέ; Μια οικογένεια είμαστε." Απάντησε αδιάφορα ο Jungwon πριν πλησιάσει τον Jake και του αρπάξει το βιβλίο.

"Ε- εσύ Jake τι λες ;" ρώτησα οσο πιο ήρεμα μπορούσα, γυρνώντας το βλέμμα μου δίπλα.

Ο Jake σταύρωσε τα χέρια του και κοίταξε το ταβάνι, παίζοντας με το μασημένο σιταράκι που βρισκόταν ανάμεσα στα χείλη του.

"Εγώ παιδιά γνωρίζω ήδη πως ο θρόνος δικαιωματικά μου ανήκει." Απάντησε χαλαρός.

"Γιατί;" ξεσηκώθηκε φανερά ενοχλημένος ο Jay.

"Δες το λογικά. Είμαι ο μόνος γιος απ' όλους μας, που παίρνει μαζί του οποτεδήποτε αντιμετωπίζει διοικητικά προβλήματα."

Κάθισε κανονικά στον καναπέ, βγάζοντας το σιταράκι από το στόμα του με μια απότομη κίνηση πριν το πετάξει στο κρυστάλλινο τραπέζι μπροστά μας.

"Μπορεί να ειναι τυχαίο." Απάντησε εξίσου ενοχλημένος ο Jungwon.

"Τίποτα δεν ειναι τυχαίο μικρέ." Του είπε ξαπλώνοντας την πλάτη του πίσω.