ANONİMİM •Yarı Texting•

10. Bölüm

Sabah uyandığımda yanım boştu. Enes nerdeydi? Aşağıdan nefis kokular geliyordu. Kahvaltı hazırlıyor olmalıydı. Ben hiç öyle yardım edeyim havalarına girmeyip geri uyumaya çalıştım. Taki Enes gelip beni uyandırasıya kadar.

"Güzelim hadi uyan. Kahvaltı hazır. Ne çok uyudun öyle ya. Saat 10."

"İyi de ben en geç 2 de uyanıyorum okul olmadığı zaman."

"Oha güzelim. O kadar uyunur mu ya. Hadi kalk kahvaltıya. Sonra bi şeyler yaparız."

"Evde sanırım."

"Yoo dışarı da çıkarız ki."

"Neyle. Senin kıyafetlerinle mi?"

"Haklısın. O zaman bu gün yanında olanları giy. Eve uğrayıp bi kaç parça kıyafet al kendine. Sonra gezeriz."

"Tamam."

"Ama sen beni çok lafa tuttun hadi soğumadan kahvaltıya gel."

"Tamam geliyorum." Enes yataktan kalkıp aşağıya indi. Ben de banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve saçımı güzel bir şekilde topuz yaptım. Aşağıya indiğimde masa harika görünüyordu. Bir kez daha şaşkın gözlerle Enes'e baktım. Bana ne sandın der gibi bakıyordu. Hemen masaya oturdum. Enes de benim oturmamla çayları koydu ve o da oturdu.

"Nasıl görünüyor masa güzelim?" Yiaa cidde- neyse konuya dönelim.

"Harika görünüyor. Bi tek kuş sütü eksik valla. Ama ben çok açım hemen başlayalım lütfen."

"Tamam başlayalım." Enes'le sohbet ederek kahvaltımızı yaptık. Tabi arada da bana dün geceyi hatırlatmayı ihmal etmiyordu. Ne yani korktuk allah allah. Ne caz yapıyon yar-

Kahvaltımız bitince birlikte masayı toplayıp bulaşıkları makineye yerleştirdik. Sonra da salona geçip oturduk. Yapıcak hiç bir şeyimiz yoktu. Telefon da yok. Oh ne güzel valla. Aldı telefonumu vermiyor paşa.

"Sıkıldım ben."

"Tamam güzelim hazırlan eve gidip bi şeyler alalım. Sonra geri gelelim."

"Ama niye geri geliyoruz ki. Gezsek biraz."

"Sabredersen eğer akşama sürprizim var sana. Biraz bekle. Sabrede bilir misin?"

"Ya ben çocuk muyum tabiki sabrederim."

"Peki tamam." Enes'e cevap vermeyip önüme döndüm. Halının desenini inceliyorum. Bir kaç dakika geçtikten sonra konuştum.

"Süprizin ne?" Kafasını geriye atıp küçük bir kahkaha attı.

"Bende ne zaman dicek diye bekliyordum."

"Ha  ha ha çok komik. Ben yukarı çıkıyorum üzerimi değiştireceğim. Sonra da eve gidip kıyafetlerimi alalım."

"Vay benle kalmaya bu kadar meraklı olduğunu bilmiyordum."

"Ne alakası var ya. Çok ısrar ettin. Kıramadım." Aynen Leyla aynen. Çocuk sana sormadan getirdi buraya hala çok ısrar ettin diyorsun.

"Aynen çok ısrar ettim. Neyse hadi yukarı çıkalım üzerimize giyinelim."

"Giyinelim?"

"Sen banyoda ben odada."

"Ha tamam." Enes'le yukarı çıktık. Ben banyoya girip kapıyı kilitledim. Üzerime geldiğim kıyafetleri giyip odadan çıkmaya yeltenmiştim ki gözüm aynaya kaydı. Saçım dehşet vericiydi. Kıyafetleri giyerken olmalıydı. Saçlarımı açıp elimle taradım. İşte şimdi hazırdım. Banyodan çıkıp tam adım atacaktım ki donup kaldım. Leyla kızım sakin ol.