Fever Dream // Enhypen.

ɪ ᴄᴀɴɴᴏᴛ ᴛᴏᴜᴄʜ ʏᴏᴜ

Βασίλειο Yunghui 1937;

{Sunghoon's POV}

Έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου, προβληματισμένος αρκετά ώστε να μην προσέξω την παρουσία του μικρότερου αδελφού μου, που καθόταν στο κρεβάτι και ξεφύλλιζε ένα απ' τα πολλά μου τετράδια.

"Τι κάνεις εκεί;" έτρεξα και του άρπαξα το τετράδιο από το χέρι.

Ναι, μου αρέσει να γράφω.

Κυρίως γράμματα.

Ο Sunoo χαμογέλασε, ως συνήθως, και άφησε ένα χαμηλόφωνο γελάκι να του ξεφύγει πριν σχολιάσει.

"Γιατί δεν της τα έστειλες ποτέ;"

Τον κοίταξα χωρίς να ξέρω τι να απαντήσω.

"Μπορεί να νομίζει ότι την ξέχασες." Πρόσθεσε και τον κοίταξα πριν χαμηλώσω το βλέμμα μου και πάλι στο πάτωμα.

"Εκείνη γιατί δεν έστειλε ποτέ;" τον ρώτησα.

Ο μικρός με κοίταξε ανήξερος κι ύστερα σήκωσε τους ώμους του σαν να λέει 'δεν γνωρίζω'.

"Μπορεί να με ξέχασε." Απάντησα στην ίδια μου την ερώτηση πριν κατευθυνθώ προς την ντουλάπα.

"Η συζήτηση με τον μπαμπά πως πήγε;" άκουσα για ακόμη μια φορά τον Sunoo και χωρίς καν να γυρίσω την πλάτη μου, του απάντησα.

"Πόσο καλά μπορεί να πάει μια τέτοια συζήτηση;" ρώτησα κι εγώ ρητορικά, όσο έψαχνα μέσα στα ρούχα μου.

"Μόνος σου θα ετοιμαστείς;"

Άρπαξα μια από τις πιο όμορφες, γαλανές στολές που έχω και την πέταξα στο κρεβάτι.

"Ναι. Δεν έχω πολύ όρεξη." Απάντησα στον μικρό.

"Μμμ..μάλιστα." έγνεψε το κεφάλι του καταφατικά.

Σταμάτησα τις κινήσεις μου και γύρισα να τον κοιτάξω.

Ξεφύσηξα και τον πλησίασα.

"Αδελφέ." Έκατσα δίπλα του.

Ολόκληρη η προσοχή του βρισκόταν πάνω μου.

"Θα την δω." Είπα.

Ο Sunoo χαμογέλασε και με κοίταξε με το αγνό του βλέμμα πριν μου απαντήσει.