Paralel Evren [ Boyutlar arası yolculuk ]

43.bölüm

Ayağa kalktım.Beraber zorla da olsa arabaya gitmiştik.Beynim hala olacaklara alışamamıştı.Marcus'un yaptıkları ve Evan'ın bir anda ortaya çıkması...Bunlar yüzünden sanki bir simülasyonun içindeymişim gibi geliyordu.Delirmek üzereydim artık.Neyi ne yapacağımı bilmeden kötü bir şey yapacaktım.Arabada uykuya dalamadım.Gece olana kadar Evan uyumuştu.Bir ışık darbesiyle uyandım.

Evan : Gidelim.Girdabı açtılar.

Hızlıca çıktık ve girdabın oluştuğu yeri bulduk.Arkamızda az bir kişi vardı.Gözlerim Marcus'u arıyordu.Girdabın önünde Bella vardı.Sıra bize gelince ona sordum.

Alice : Marcus girdi mi ?

Bella : Evet.Acele edin.

Hızlıca içeriye geçtiğimde bu sefer bayılma olmamıştı.Direkt büyük canavarların olduğu yerde buldum kendimi.Kılıcım da yanımdaydı.Bir yerden savaşırken arkamdan gelen yaratığı zorlukla öldürdüm.Polly omzuma dokundu.

Polly : İyisin değil mi ?

Alice : Evet.Kevin ve sen ?

Kevin : Biz de iyiyiz.Marcus ileride.

Üçümüz hızlıca yanına uzaklaştık.İkisinin yüzünde de durgunluk vardı.Sanki kötü bür şey olacakmış gibiydi.Öyle bakıyorlardı.Marcus'u gördüğümde birden bir canavar onu eliyle tuttuğu gibi ağzına götürüyordu yavaşça.Marcus bağırarak bize seslendi.

Marcus : Uzaklaşın.

Polly ile aynı anda zıplayıp koşturmaya başladık.

Polly : Bırak.Onu ben alırım.Sırtından kanaman var.

Alice : Hayır.Sana yardım edeceğim.

Birden Polly öne doğru atladığında canavar onu da öbür eli ile tuttu.Üstünde koştururken duraksadım.Ardından daha da hızlı koşmaya başlarken Kevin belimden tuttu ve beni aşağıya doğru indirmeye çalıştı.Elinden kaçmaya çalıştım.İkisi de ölüm çığlıkları atıyordu.

Alice : Bırak beni.Onları kurtarmalıyız.

Kevin : Yapmazsın.Kaderlerini değiştiremezsin.

Aşağıya indiğimizde diğer herkesin çıktığını fark ettim.Sadece ikimiz kalmıştık.

Kevin : Gitmemiz gerekiyor.Hadi.Girdap senin kılıcınla kapanacak.

Alice : Hayır.Lanet olsun.Aaron nerdesin bok parçası.Bunu sadece sen düzeltebilirsin.Yalvarırım.

Kevin : İşe yaramayacak.

Çığlıkları kesildiğinde onlara baktım.İkisi de canavarın ağzındaydı.

Kevin kolumdan tuttuğu gibi girdaba doğru beni götürdü.

Kılıcı girdaba doğru soktuğumda kapandı.Tekrardan bayıldık.

Gözümü açtığımda sıvı dikey bir kapsülün içindeydim.Düğmeye basıp camı açtım.Sadece Kevin,ben,Marcus,Wilma ve Polly'nin kapsülü duruyordu.Koşturarak kapsülü deldim.Marcus dışarıya doğru düştü.Dizimin üstüne doğru aldım.

Alice : Marcus...Gözlerini aç.Lütfen.Yalvarırım.Ölme.

Kevin elini omzuma koydu.

Alice : Marcus !!!!!

Çığlık atarak ağladım.Sonra bedenine sarılarak ağladım.

Alice : Seni seviyorum...Lütfen...Beni bırakma...

Alex yanımıza geldi.

Alex : Üzgünüm.O öldü.Alternatif bir son yaratmak mümkün değildi.

Alice : Marcus...Beni duymuyor musun ? Aç gözlerini.Lütfen.O ölmedi.O ölmüş olmamalı.

Kevin yerden kalkmama yardım etti.Başını çevirip Polly'e baktığında sadece gözlerinde acizlik vardı.

Alice : Hepiniz biliyordu.O da öleceği için benden uzaklaştı değil mi ?

Kevin sessizdi.

Alice : Değil mi !

Kevin : Evet.

Ellerimle saçlarımı tutup çektim.

Alice : Nasıl onu öyle bırakırsınız.

Kevin : Bütün alternatiflerinde ölecekti.Aaron her şeyi planlamıştı.

Alice : Nerede o şimdi ? Mutlu mu ?

Alex : Delikler kapandı.Kendi boyutunda mühürlü kalacak sen ölünceye kadar.

Sinirden başım dönmüştü.Bayıldım.Bir kaç gün hastanede kalıp çıktım.Yıllarım bomboş geçti.

20 sene sonra

Denize bakan bir uçurumun hemen yanında oturmuş güneşin doğuşunu izliyordum.Kevin arabadan inerek hızlıca uzakta durarak bana seslendi.

Kevin : Alice ne yapıyorsun orda ? Aşağı düşeceksin !

Alice : Güneşin doğuşunu seyrediyorum.Gelsene.

Kevin : Saçmalama.İlaçlarını almadın değil mi ?

Alice : İlaçlar sadece bedenimi düzeltiyor beynimi değil

Kevin : İçmen gerekirdi.Buraya gel.Ailen umrunda değil mi ?

Alice : Benim ailem yok.

Kevin : Saçmalama.Ben oraya gelemem.Sen gelmelisin.Hadi eve gidelim.

Alice : Sen başımdan siktir olup gidebilirsin.Her güneş doğduğunda o tekrardan doğuyor.

Kevin : Kim ?

Alice : Marcus.

Kevin derin bir nefes verdi.

Alice : Ailem olduğunu unutmuşum bile.

Kevin : Hatırlattığıma sevindim.

Alice : Marcus'un yanına gideceğim Kevin.Aileme özür dilediğimi söyle.Ben onsuz yaşamadım.Yaşamayacağım.Yaşayamayacağım

Kendimi boşluğa bıraktım.Hava çok hızlı bir şekilde bana çarparken aşağıya çakılırken çekeceğim acı umrumda değildi.Sadece ölmeyi arzuluyordum.

Kevin : Aliceeeeee !!!!!!!!!

~SON~