The Possessive SSG President (COMPLETED)

CHAPTER 30

CHAPTER 30.

Ace's POV.

Another day had past. And we only have 3 days, but still Thea still can't find them. D*mn it! I miss my baby. F*ck! Where did you bring her f*cker?!

"Thea, wala pa ba?", walang ganang tanong ni Lance.

Umiling si Thea habang nakatutok sa computer habang tinatrack kung saang sulok sila nagtatago. F*ck!

I stood up and walk out. I enter the room where our suits and guns are. I felt someone entered in this room.

"What are you doing Bro?", i heard Andrian's voice.

I grab my suit and wear it on. I look at him.

"Hindi ako uupo lang dito. Kailangan ko nang kumilos at hanapin siya. Dalawang araw na ang nakakalipas Andrian! Tatlong araw nalang Andrian at ayokong mahuli! Ayokong may gagawin silang hindi maganda sa mahal ko! Kailangan ko nang kumilos habang may tatlong araw pa akong natitira!", galit kong sigaw.

I grab my guns and put it on my waist. I also grab my knife and put it on my boots.

I heard him sigh. Bigla itong lumapit sa mga black suits na nakadikit sa dingding at kinuha ang kaniya. He wear it. Hindi ko na pinansin ang susunod niya pang gagawin. Biglang bumukas ang pintuan kaya napalingon kami doon.

"What are you guys doing?", Lance.

"We will find them.", Andrian coldly answered.

"Wait what?! But we still didn't know where are they?!", Dave.

"We don't have time anymore, Dave. We only have 3 days, at ayokong mahuli ako. Ako na mismo ang hahanap kung nasaan sila. Ayokong may gagawin silang hindi maganda kay Riana! You know me bro.", me.

Nagkatinginan pa sila bago naglakad papalapit sa mga blacksuits at kinuha ang kani-kanila. I put it on my long black jacket. I also wear a black mask and my gloves. Pagkatapos kong hinanda ang mga kailanganin ko ay dere-deretso na akong lumabas.

Nakarating ako sa aking bulletproof black car. I goes inside. Napansin ko rin na nagsidatingan dito ang mga kasama ko at sumakay sa kani-kanilang kotse.

Thea's POV.

Hindi ko na sila pinansin at nagfocus sa pagtatrack sa Blue Knight.
After a couple of minutes, i finally tracked them. They are in an island. Sa wakas makakapagpahinga na ako. I grab my phone and called them.

"They are on Island. You already know what island is it.", i said and ended the call.

Tumayo na ako sa aking inuupuan at nagtungo sa kwarto kung saan ang blacksuits and guns ko.

I quickly wear my suits. And also my long jacket. I also wear gloves. I tie my hair into a ponytail. Then i put my knife on my boots and grab my gun and also the bullets.

Mabilis kong tinungo ang garahe. At sumakay sa black bulletproof kong sasakyan. Before i start the engine, i wear my mask first. At sinimulan ko na itong paandarin at mabilis na sumunod sa kanila.

I track them using my phone. At papunta sila sa pantalan. I drive fast para makaabot ako sa kanila.

Mabilis kong pinatagilid ang aking sasakyan at hininto. Nakita ko naman silang naghihintay sa akin. I immediately got out of my car at sumunod sa kanila na nasa yate.

"They are on Island.", salubong ko.

"Yeah. Called the other men in black and tell them where we are.", Andrian.

Riana's POV.

Andito pa rin ako sa kwarto habang nakatingin sa labas at tinatanaw ang dagat. Pupunta ka ba talaga? Ililigtas mo ba talaga ako?

Napabuntong hininga nalang ako. It's been 2 days. And we only have 3 days, hindi ko alam kung ano na ang mangyayari sa akin kapag hindi siya darating.

"Thinking about him?"

Napalingon ako banda sa higaan kung saan nanggaling ang boses na iyon. Nakaupo ito at naka-cross ang hita at braso. Suot-suot pa rin nito ang kaniyang black mask.

Inirapan ko siya at tumingin ulit sa labas.

"Do you know who is he?"

Hindi ako kumibo at nanatiling nakatuon ang atensiyon sa labas.

"Dapat dati palang, iniwasan mo na siya. He is a dangerous mafia, Riana."

Napalingon ako sa kaniya nang banggitin niya ang pangalan ko.

"Pano nalaman ang pangalan ko?", lakas loob kong tanong.

He just laugh at tumayo at naglakad papalapit sa akin.

"Oh darling. Alam mo na kung sino ako."

Umatras ako nang dahan-dahan na itong lumapit sa akin.

"Sino ka ba talaga ha?!"

Again, he laugh.

"Darling. F*ck. You are so beautiful. Dapat nakuha na kita dati."

Napasandal ako sa dingding nang wala na akong maatrasan. He immediately put his hands sa magkabilang gilid ko at lumapit.

"Alam mo, kayang-kaya kitang makuha mula sa kaniya. Come with me darling. I promise, you will be happy with me.", bulong nito.

"Lumayo ka nga!"

"Na-ah. You want to see my face? Then take off my mask if that what you want."

Hindi na ako nagdadalawang-isip at mabilis itong tinanggal. At laking gulat ko nalang kung sino ang masa likod ng maskarang ito.

Hindi pwede.

Namamalikmata lang ba ako?

Mali lang ba ang nakikita ko?

P-pero b-bakit?

Tinuring ko siyang kaibigan, pero bakit siya pa?

"T-tristan."

"Hi darling."