Yine ağlıyordu. Doğum günüydü ve kimse kutlamadı. Geceye sessizlik hakimdi, belki de bu sessizlik ona özgüydü. Gül gibi soluyordu. Onu yıpratan yalnızlıktı. Yavaş yavaş ölüyordu. Tek düşündüğü yalnızlıktı. Öyle ki 1 ayda ne kadar güzelleştiğini fark etmemişti. Kahverengi gözleri maviye dönmüştü. Aynada kendine bakmadığı için önemli değildi. Tek yaptığı şarkı söylemekti. Her dilde şarkı söyleyebilirdi. Bu konuda daha iyi olmuştu. Şarkılar yazıyordu. Müzik aletleri çalıyordu. Eksik olan tek şey, kimsenin onu dinlememesiydi. Tekrar şarkı söyledi.
Koş, canavarlar seni kovalıyor!
Kurtlar seni bekliyor!
Vampirler senden kan istiyor!
Cadılar seni izliyor!
Prensler, onlar sadece masal!
Aptallar peri masallarına inanır!
Hayallerden gerçeği ayır!
Dünya seni unutuyor!
Sonra bir şey oldu, bir ışık patlaması. Gözlerinin kapanmasını istemiyordu ama buna engel olamıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HARMONIA:Hayaller Ülkesi
Teen Fictionİnsana benzeyen ama insana benzemeyen bir halk. Bu insanları nerede bulabiliriz? Yıllardır vahşi olduğu varsayılan bu insanlar nerede yaşıyor? Adlarının Dönüştürücü olma ihtimali nedir?Evet, belki.Onlara Dönüşkenler demeyi tercih ederim.Bahsettiği...
