Evde ölüm sessizliği vardı, herkes endişeden tırnaklarını soyuyor ayaklarıyla ritim tutuyordu.
Bu kadar korkutucu olan neydi?
Bu kadar korkmaya gerek var mıydı?
Evin ilk çocuğu çok istediği üniversiteyi kazanmıştı o gün, neşeyle havaalanına kadar eşlik edilmişti ailece.
Korkmalarını sağlayan sebep bu muydu?
-Çocuk evden ayrıldığı için mi?
Yoksa
-Sosyal ilişkileri için mi?
Belkide daha farklıdır, daha korkutucu bir neden....
Her şeyden bi haber evin ikinci çocuğu vardı birde, daha 13 yaşında çok sevdiği büyüğünün çabalarının karşılık almış olmasına gerçekten sevinen evdeki tek mutlu.
Her gece büyüğü için dua ederdi anne ve babasıyla, küçük onun mutluluğunu isterken ailesi ders notlarının karnede parlamasını istiyordu.
Fikirleri önemsenmeyen, her zaman yaşça büyüklerinin ondan daha haklı olduğu öğretilen bir çocuk... Hepsinden daha olgun düşüncelere sahip evdeki tek kişi.
... Saatler, günler, haftalar geçip gidiyordu, oğullarını ders çalışırken rahatsız etmemek için haftada bir yada iki haftada bir arayan aile çocuğun sürekli hayıflandığı 'çok yanlızım' sözleri dışında bir sorun göremiyordu.
Gerçi, bu onlar için bir sorun bile değildi.
Sadece, ortama alışamamış olmasından ve farklı dilin konuşulmasından dolayı olduğunu düşünüyorlardı, birkaç ay sonra okulda arkadaş edinebileceğini biliyorlardı.
Zaman geçip gidiyordu, hiçbir şey değişmiyordu. Çocuğun yanlızlığı bile... Hala aynı sözleri söylüyordu telefon kapanmadan.
.
Sahi geçer mi?
Umursamamak işe yarıyor mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Değer Miydi?
Mystery / ThrillerZaman geçip gidiyordu, hiçbir şey değişmiyordu. Çocuğun yanlızlığı bile... Hala aynı sözleri söylüyordu telefon kapanmadan. ---- Çocuğun ailesi gibi bunuda sallarız geçer. Sahi geçer mi? Umursamamak işe yarıyor mu?
