Billionaire's Crucial Wife (R18) - COMPLETED

Chapter 50

Nakauwi na kami. Sumabay na rin sa amin si Ate Regine kasi hindi muna siya uuwi sa bahay ng mommy niya at dito na lang muna siya. She said she wants to take care of me kahit hindi naman na kailangan. I can handle but she keeps on insisting that I need her help.

“Malabong mangyari iyon, Ate,” pilit kong pagpapaintindi sa kaniya. Albert is not my brother and I am not Alice. Nakaupo kami ngayon sa sofa. Nandito kami sa sala. Naghihintay na matapos magluto si Adrian. He wants to cook kaya rito na lang kami naghintay.

“You may not be Alice but you two are blood related,” kanina pa siya pilit ng pilit. I don’t know where did she get that information. Napaisip din ako sa sinabi ni Ricky. Bakit sa palagay niya ay hindi ako kayang saktan ni Albert?

That keeps on running in my head.

“Oh hi!”

Napalingon ako sa tinitingnan ni Ate Regine. Kapapasok lang ni Ricky. Bagong bihis na ito, pumunta siya kanina sa hospital para magbalita na nasa kulungan na si Albert. Kita kong umirap si Ate Regine ng daanan lang siya ni Ricky at dumiretso itong kusina.

“Parang kahapon lang ang sweet niya sa ‘kin,” bulong ni Ate Regine sa sarili niya. Humarap ito sa akin ng nakanguso. “He knows anything,” sabi lang nito. Nakuha ko kung ano ang sinabi ni Ate Regine. Ricky, surely knows kasi iyon ang ginawa niyang pampa-distract kay Albert.

Kumain muna kami bago nagtipon sa sala. Magkatabi kami ni Adrian. Kanina niya pa hinahagod ang hita ko habang nakikinig ako kay Ricky. “You and Alice aren’t twins, she just copied your face,” walang paligoy-ligoy na sabi ni Ricky.

Mukhang hindi na nagulat si Adrian sa isiniwalat ni Ricky. “That was just a trap to make him think, para hindi niya mapansin ang paglapit ng mga pulis sa kaniya. You two ARE NOT BLOOD RELATED,” he said, emphasizing the last words habang nakatingin kay Ate Regine na nakanguso pa rin habang nakatingin sa kaniya.

“Adrian can explain furthermore, that’s just all I got to say,” seryoso sabi ni Ricky.

Kaya ng maggabi na ay kinukulit ko si Adrian. Nandito lang din si Ricky, sabi ni Adrian ay dito raw matutulog. Hindi na ako nag-abala pang magtanong pa dahil gusto ko na siyang tanungin. Kanina pa siya salita ng salita pero hindi naman sinasagot ang tanong ko.

“Oo na nga, maaga akong matutulog ngayon, sagutin mo muna kasi ako,” paglalambing ko. Hindi niya ako tinapunan ng tingin at busy siya kakatipa sa harap ng laptop niya. Medyo naiinis na ako. Kanina pa siya nakaharap sa laptop niya.

Ni hindi man lang nag-abalang lumingon sa akin para sagutin ako. “It’s late, Rin, our baby wants to sleep too,” sabi lang nito sa akin. Hindi ko talaga alam kung bakit ayaw niya akong sagutin. Parang may tinatago siya. Nadadagdagan ang mga nalalaman ko kay Alice pero hindi pa buo ang lahat.

Paano niya nagustuhan si Alice kung hindi naman pala kagandahan ang ugali nito? At paanong ginamit ni Alice ang mukha ko?

Matalim na ang tingin na ipinupukol ko kay Adrian. Mukhang naramdaman niya ang titig ko dahil tumingin na siya sa akin. Bumuntong hininga siya at pinatay ang laptop niya bago lumapit sa akin sa kama. He tried to kiss my lips pero iniwas ko iyon.

“I’m going to tell you the whole story once I get to hold our baby, huwag ka munang mag-isip ng kung ano-ano ngayon,” sabi nito. Hindi ko siya pinansin at tinulak ng akmang hahalikan na naman ako. Sumeryoso lalo ang mukha niya dahil sa ginawa ko pero mas galit ako sa kaniya.

Tinalikuran ko na lang siya at humiga sa kama. Narinig ko ang malalim na buntong hininga niya bago pinatay ang ilaw. Humiga siya sa tabi ko bago niya pinasok ang kamay niya sa damit ko. Tinanggal ko iyon. “Sorry,” bulong nito sa tenga ko.

Nakikiliti ako dahil sa hininga niyang tumatama sa leeg ko. Hinarap ko siya at niyakap. “Ikaw kasi eh,” sabi ko rito. Matatawa na sana siya ng kurutin ko ang tagiliran niya. Hindi ko halos makurot iyon dahil mabato ang katawan ni Adrian.

“I’m sorry. I love you,” bulong niya sa tenga ko. Nilapit niya ang katawan ko sa kaniya. Wala siyang damit. Adrian don’t wear clothes when sleeping. Palagi na man niyang ginagawa kay minsan ay nangangalabit ng madaling araw.

“I love you too,” matamis ang ngiti ko ng sabihin ko iyon. He kissed my lips. Napapikit na lang ako at napangiti.

As expected may nangyari na naman. Hinahabol niya pa ang hininga niya habang nakayakap sa akin. Tinakpan niya lang ng kumot an kahubaran naming dalawa.

“The case is closed already but Albert wants to talk to you,” sabi ni Ricky sa akin. Naghihintay kami sa loob ng sasakyan at iyon ang sinabi ni Ricky nang pumasok na siya sa loob ng sasakyan. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Adrian sa kamay ko.

“Kakausapin ko lang,” paalam ko sa kaniya. Hindi siya pwedeng pumasok sa loob ng kulungan dahil sa ginawa niyang pagbugbog kay Albert. Pagkatapos pala akong dalhin sa hospital ay pumunta siya ng kulungan para bugbogin si Albert kaya pinagbawalan siya ng mga pulis na pumasok sa loob ng kulungan.

“Call me,” sabi niya.

Hinalikan niya ako sa noo bago ako pinakawalan. Sinamahan ako ni Ricky pero pinabalik ko rin agad siya sa loob ng sasakyan. Kaya ko namang mag-isa. “Hi!” bati ko kay Albert. Hindi ko siya nakilala noong unang tingin kasi puro pasa na ang mukha niya.

Medyo naaawa ako ng makitang halos hindi na niya maimulat ang mga mata niya dahil sa sobrang lala ng pagkabugbog. Kaya pala ayaw talagang papasukin si Adrian dito dahil ang lala ng ginawa niya. “I-I’m s-sorry,” nauutal na sabi nito. Mukhang naapektuhan din ang ngipin niya dahil napapangiwi siya habang nagsasalita.

“I’m sorry too.”

Napangiti siya sa simpleng sinabi ko. Napangiti na lang din ako. Nagulat ako ng biglang may pumasok sa loob. It was Erick, Ricky’s twin. “I’m sorry,” sabi nito. Hindi pa siya naupo at iyon na agad ang sinabi niya. They are both handcuffed kaya hindi kampante naman ako para sa sarili ko at sa anak ko.

“I’m sorry for d-doing that to you,” pinilit kong huwag umiyak sa sinabi niya. I don’t want to think of it again. Ayaw ko ng maalala pa iyon dahil isa iyon sa mga bagay na gusto ko ng kalimutan.

Tumango ako sa kaniya. I can’t say that I already forgive him. Hindi ko pa kayang magpatawad sa ngayon. I want to give myself time to heal. Hindi ko siya mapapatawad but surely soon, I will. After the small talk ay nagpaalam na ako.

Naglakad na ako palabas kung nasaan sina Adrian pero nagulat ako ng makarinig ako ng malakas na putok. Sa kotse ni Adrian!