LEVITIN'S SERIES #1 : STRANGER'S SHARING SURNAME

CHAPTER 15

CONTINUATION...

Im still sobbing and crying loud when I hear the loud steps coming here in my room.
And there my room's door opens and Manuel is inside.
Kasunod nito si Hale.

"Hey what happened?.."

"Bakit ka umiiyak?.."

Tumingin ako sa kanila habang hilam pa rin sa luha ang mata ko.
I look at them feeling down and very sad..

"S-shes.....g-gone.. H-erschen is d-ead.."

I said almost whisper.. Nakita ko ang gulat sa mga mata nila hanggang sa napalitan iyun ng lungkot at ang mumunting luha na nagbabadiyang lalabas.

"Herschen is dead..." I cried out loud then we here a steps running away from my room.
Ng sundan namin kung sino ay si Hazel pala.. Then I saw how Mariane cry and sob...

Lahat kami umiiyak.And I can't imagine how much is it hurtful for the both of us..
Ang babaeng pinapahirapan namin noon p-patay na ngayon...

"It's our fault... Its our family fault.."

"K-kuya... when can I see unnie?.." Mariane said while wiping her tears off.

"I don't know...."

Lahat kqmi bumalik sa sarili naming kwarto to cry our heart out..
Hindi ko nakaya ang sakit na nararamdaman ko.

"Go away bat ka ba nandito? I thought Lischen is the only grandchild that lola Malyanrie has taken care of... hindi ko alam na may basura pa pala..."

"Ano ba? Can you please go back to your dirty room? Hindi ka nababagay dito sa third floor Dun ka sa basement tutal mukhang basura ka naman... "

" Unnie can unnie Herschen read me some stories?.."

" No ate Lischen will do.."

" But she's busy.."

" Hi l'il sis still the same? Oh maglinis ka na.."

" I hate you and you'll never be my sister.."

" Sana ikaw na lang ang namatay...How can you do that to your own twin sister?..We hate you "

" Ate pakiusap palabasin niyu ako...."

" Herschen is nice I like her and I love her so much..."

" She's your sister?.."

" Nope she's not...my sister.. She's just our yaya..Anak siya ng yaya namin..."

" I hate Herschen I like more Lischen than her.."

Lahat nanumbalik sa akin ang lahat ng mga sinasabi ko noon.
Maybe they right. nasa huli ang pagsisisi...
Pareho naman naming alam na hindi nga niya kasalanan ang lahat maybe a half of it pero kami lang naman ang tumutulak na siya nga ang mag kasalanan.
Ngayon na patay na kapatid ko I feel so bad..
Dalawang kapatid na ang nawala sa akin..
How could he possibly do that? Taking away my both sister? Away from us?

Nagbalak pa naman ako and I also promise to myself that if she had been successful in her operation and when she get home I'll be good at her..
Pero ang pangako na iyun hindi matutupad dahil wala na siya.
Wala na ang kapatid ko.

Morning came and Mommy and Daddy find out what happened..
They are both mourning.. Lalo na si mama na sinisisi talaga ang sarili sa nangyare. Ng dahil daw sa plano niyqng ganunin ang pagtrato sa kapatid ko.
And now seeing my brother blaming mom for what has happened..

"Its your fault mom...Its OUR fault..."

"A-anak.."

"Ma! Parehas nating alam na mahina na ang puso ng kapatid ko. She had been hospitalized for so many fucking times...Pero ano? Anong ginawa natin? We are so aure that she's okay because of what lola Malyanrie said..That final step of her heart treatment will make her better. Pero hindi iyun natuloy ng dahil sa kagustuhan niyu sa pera ni daddy..After a year Lischen dead happened. We blame her..We blame her for what happened...
And now...And now that s-shes gone.Ma nagsisisi ako..Nagsisisi ako kung bakit ko nagawa iyun.
And Im fucking stupid. Na hayaan kayong ilagay siya sa kagubatan? Ikulong siya sa kweba? Ilagay sa isang maze? Na may malalaking ahas na nakatira dun? Ma? Naisip mo ba? Naisip mo ba kyng gaano ka delikado dun? Paano kung nakagat siya? Paano kung madisgrasya siya? What if her heart aches? Sinong tutulong sa kaniya? Sino ang magbibigay sa kaniya ng inhaler niya? To make her self better.
Naisip niyu ba iyun? Naisip niyu ba yung ginagawa niyu? Because of being mad at her makes her life in danger. Ginawa niyung impyerno ang buhay niya..At ngayong wala na siya.. Nagsisisi ka? Nagsisisi kayu ni daddy?...Ma kabobohan----"