Amour Inattendu (ᴏɴɢᴏɪɴɢ)

Pʀᴏʟᴏɢᴜᴇ

This is a work of fiction. Names, characters, business, places, events, locales, and incidents are either the products of the authors imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual person, living or dead or actual events is purely coincidental.

"Bonjour mesdames et monsieur, bienvenue dans le palais de Saint-Lucio. Vous pouvez prendre une photo même si vous le souhaitez, mais vous ne pouvez pas gérer les appareils à l'intérieur du palais. Merci beaucoup."

Rinig kong sabi nang isang crew sa entrance nang Saint-Lucio Palace. Nagbibilin ito na pwede raw kami mag pa-picture kahit ilan na gusto namin sa loob but we can't touch anything dahil masyadong fragile at luma na raw ang mga gamit sa loob. Which is naiintindihan naman namin.

It is Saturday today and Saturday means no work and day offs. Kailangan ko rin magpahangin at maglibot-libot dito sa Paris, France minsan dahil buong weekdays ako nasa trabaho at walang day off pa yun. Palagi lang ako nakatayo at kailangan magpaganda sa harap nang mga magbo-book na guest sa hotel na pinagtratrabahuan ko.

Nakaka stress din kaya na palagi ka lang nakatayo at paikot ikot sa loob nang hotel, check your guest luggages and to assist them. Nakakapagod kaya at sumasakit palagi ang ulo ko. Currently, I am working as one of the hotel recieptionist here sa isang luxury hotel dito sa France.

"Mommy babe matagal pa ba tayo? We are standing here for about an hour." reklamo nang anak ko sa akin at mukhang kanina pa naiinip.

Paano ba naman eh kanina pa kami dito naghihintay makapasok sa entrance nila. Di naman pwede kami umalis nalang basta basta eh ang mahal nang binayad namin sa entrance at ang rami pang nakapila ngayon. Sayang ang pera na pinambili namin nang ticket kung aalis nalang kami basta basta. Pinagpagudan ko pa naman yun.

Sinama ko ang anak ko ngayon sa pamamasyal ko dahil sa loob nang isang linggo ay dalawang araw ko lang siya makakasama at iyon ay ang araw nang Saturday at Sunday o tuwing weekends lang.

Starring at my son face made me always feel different emotions. Masaya ako dahil sa wakas ay may dahilan na ako para ipagpatuloy ko ang buhay ko. He gave me the reason to still fight for my dreams and to be a strong woman.

Minsan nang namatay ang sarili ko at ang puso ko. Unexpectedly, nalaman ko na buntis pala ako na nagbunga ang lahat. And the day that I discovered that I am pregnant I was so very happy and I discarded all my negativity and problems in my life.

And from that day I promise to myself to still continue fighting for life. But in the same time, I was still hurt dahil nagbunga ang pinagkait na pagmamahal nuon sa akin. Kapag nakikita ko ang mukha nang anak ko ay palagi kong naalala ang ama nito. The man that broke my heart into thousands pieces.

Pinaniwala niya na mahal niya ako nuon. Pinaniwala niya na totoo ang lahat pero pagpapanggap lang pala yun. Nagmahal lang naman ako nang totoo. Did I deserved all that pain and heartaches?

But luckily, moving here in France help me to moved on from that dark past. My titas help me to recover from that wound and started life again. With their helped, I raised my son healthy and cute. Sa kanila ko rin sila iniiwan pag nagtratrabaho ako araw araw. And I am thankful for having them.

"Malapit na siguro baby babe. Are you excited to go inside." I asked him while I sit slightly para magpantay ang height namin.

He cutely nodded and giggle. Tumayo na ako dahil unting unti na bumukas ang entrance gate nang Saint-Lucio Palace. Dito ko naisipan mamasyal kasama siya dahil historical ang lugar na ito dito sa Italy. This is the palace of Saint Lucio before. When Saint Lucio died this palace was given to his son Prince Dominic but Prince Dominic died at the very young age.