2494 (Zaman Yöneticisi 2)

20. Bölüm 2. Kısım

Tekrardan selamlar!  Oylamayı ve düşüncelerinizi eleştirilerinizi yorum olarak bırakmayı unutmayın<3

Keyifli okumalar dilerim^^

👾

ATEŞ
"Bir yapboz parçası gibi resimlerini tamamladığım herkesin hayatından kopmuştum, haftalarca beni aramışlardı o parça için. Şimdi o parça tekrar resme yerleşmiş fakat o da parçalanmış gibiydi."

MS 2510

Bundan sonraki süreçte olanlar, sandığımın aksine fazla yolunda gitmiş; birkaç günün sonunda neredeyse her şey eskisi gibi olmuştu. Erva'yla kurduğumuz plan tıkır tıkır işlemiş ve kendimi bir zaman yöneticisi olarak değil de tamamen normal biri gibi gösterebilmiştik. Kurduğumuz plana göre; zaman yolculuğu olaylarının içinden çıkamadığım çaresiz anımda Açelya'ya gidip her şeyi anlatmam tamamen bir şaka veya ona yakın bir şeydi. Gördüğüm rüya veya ona benzer bir zırvalık sonucu Açelya'ya böyle saçma (!) şeyler anlatmıştım ve o da fazla ciddiye almıştı. Sonunda benim hakkımda telaşa kapılıp bunu ailesine anlatmış ve onlar da her şeyi gerekli yerlere ulaştırmışlardı. Olanlardan bu şekilde bahsetmem sonucunda Açelya'nın ifadesi tekrar alınmış ve onun da benim sözlerimi desteklemesiyle -başıma bunca işi açtıktan sonra bu yaptığına teşekkür mü etmeliydim- olayın ilk perdesi istediğimiz şekilde şekillenmiş oldu.

Bundan sonra olanlar -beni deliler hastanesine götürmek isteyen sağlıkçıların kapımıza dayanması ve beni götürdüklerini anda zamanı kendi isteğimle geriye alıp evden kaçmam, ardından Orman Yolu'nda beni tekrar buldukları anda geçmişe gitmek isteyip beş yüz yıl öncesine gitmem- için de kurduğumuz senaryo şöyleydi: Açelya'nın olanları yanlış anlayıp kapımıza sağlıkçıların gelmesini sağlaması beni korkutmuş ve o anki telaşla evden kaçmıştım. Telaşla düşündüğüm ilk şey izimi kaybettirmek olmuş ve kendi sanal görüntümü oluşturmuştum. Bu sanal görüntü, ormanda sağlıkçıların başka yöne gitmesini sağlamış ve aniden yok olmasıyla kafa karışıklığı oluşturmuş, böylece izimi kaybettirmemi sağlamıştı. Ardından daha önceden ailemin haberi olmadan konuştuğum Erva'ya haber vermiş ve izimi kaybettirmenin tek yolu olarak Karasaba'ya doğru yola koyulmuştum. Uzun süredir arkadaşım olan Erva orda bana yardım etmiş ve kayıp olduğum bir haftalık süreçte babasıyla beraber -babası çok iyi bir adamdı- bana yardım etmişti. Fakat babasını borçları olduğu için ordaki adamlar tarafından iyice köşeye sıkıştırılmış ve paraya olan ihtiyacı her geçen gün daha da artmış ve bir yerden sonra ertelenemeyecek boyuta ulaşmıştı. Bundan dolayı mecburen Erva'yla beraber benim evime gitmiş ve eskiden biriktirdiğim paradan almak zorunda kalmıştık. Hem bunca zaman orda beni koruyup kollamalarının bedeli olarak bunu onlara borç bilmiştim. O sırada polisler tekrar peşime takılmış ve Erva'yla tekrar Karasaba'ya kaçmıştık fakat oraya gittiğimizde babasının öldürülmüş olduğunu ve sıranın bize geldiğini acı bir şekilde öğrenmiştik. Ordan da bir şekilde kurtulmuş ve sonunda mecburen eve dönmek zorunda kalmıştık. Ve işte şimdi buradaydım.