THE STORY OF MY LIFE, AS A BLACK|| NL

H24

Ik keek haar aan in shok. 'PANSY!' Ik liep naar haar toe en gaf haar een super dikke knuffel, ' wat is er gebeurd, weet je waar Draco is? Ik was zo ongerust!' Ze knikte, 'ik denk dat ik zo goed als alles weet.' Ik ging zitten en wachten tot ze het ging vertellen, maar ze keek me alleen maar aan. Ik keek haar aan met een vragende blik. ' Ik vertel het straks pas, in mijn dorm. Nu moet je echt terug gaan naar Hagrid, straks beginnen ze je ook te zoeken.' Ik knikte, 'maar wat ga jij nu doen?' Vroeg ik. ' Ik ga naar de ziekenzaal, ik voel me echt niet goed.' 'Wil je dat ik meega, misschien kan je me alles dan al vertellen.' Ze knikte. 'Oke, dan ga ik nu naar Hagrid.'
Ik draaide me om en nam mijn toverstok stevig vast. Ik liep naar hem en met mijn toverstok prikte ik in zijn buik. 'Uhm, excuseert dat ik stoor maar ik voel me echt niet goed, ik heb superveel buikpijn, mag ik naar de ziekenzaal, misschien heeft M. Pomfrey een potion daartegen.' Hij knikte, ik draaide me om en liep het bos in. 'Ik deed een spreuk waardoor Pansy begon te zweven, zodat ik haar niet moest dragen en zij niet moest wandelen.

Het was rustig in het kasteel, de zon scheen door de ramen en iedereen had les.
Ik duwde de deur van de ziekenzaal open en hief de spreuk op. M. Pomfrey kwam tevoorschijn. 'Ahh Y/N gaat het al beter met je.' Ik knikte en toen nam in Pansy bij haar mouw en duwde ik haar zachtjes naar haar. M. Pomfrey hapte naar adem, 'Juffrouw Parkinson, je bent terug! Wat is er met jou gebeurd, je hebt precies gevochten.' Pansy keek naar de grond en zei niets. 'Ik zal even mijn spullen halen.
En ze kwam terug met een potion, een pyjama en haar toverstok. Ze gaf de potion aan mij, 'niet vergeten om elke dag langs te komen voor je potion eh.' Ik knikte en voelde dat Pansy me aankeek. Ze gaf de pyjama aan Pansy, die deed ze aan. M. Pomfrey nam Pansy's gewaad en met een zwaai van haar toverstok was het terug schoon en waren alle scheurtjes terug heel. Pansy ging zitten op het bed en ik pakte een stoel.

'Vertel nu', zei ik. ' Oke dus die avond dat ik verdwenen was ben ik op zoek gegaan naar Draco. Ik was aan het wandelen in het bos en plotseling werd ik wakker in een kelder. Ik keek toen rond en zag niets alleen donker. Dus zei ik lumos  en ik kon met het licht van mijn toverstok voldoende zien om te weten dat dit de kelder was van de Malfoy familie. Toen ik een uitgang aan het zoeken was stond ik opeens oog in oog met Bellatrix. Voordat ik iets kon doen zei ze: "Zeg mij, waar is Draco!,, en omdat ik dat niet wilde zeggen en ik wist het ook niet. Crucio!!!
Ik voelde een schok door mijn lichaam heen gaan, ik voelde mijn botten branden en toen begon ik te schudden van de pijn, ik kreeg geen adem meer, na eindeloze minuten stopte het en was ik zo uitgeput dat ik onmiddellijk flauw viel.' Ik keek haar aan, ik moest nog even nadenken over wat ik net had gehoord. 'Maar hoe is het dan afgelopen.' Vroeg ik.
Ze zuchtte, 'Ik werd daarna wakker, heel vastbesloten dat ik hier weg wou. Dus liep ik naar het kleine en enige  raampje. Bombarde! Fluisterde ik, ik had exact 2 minuten om weg te gaan voordat ze naar hier kwamen, ik duwde mezelf door het raampje en liep het snelste dat ik ooit gelopen had.'