Gözlerine daha yakından bakmak istiyorum. Ben ona yaklaştıkça o benden uzaklaşıyor. İlerliyorum ilerliyorum... Koşuyorum ama tutunamıyorum. Boğulucak gibi oluyorum. Elif yok oluyordu... Gitme! Beni bırakma!! Derin bir nefes alıp uyanıyorum. Bu bir rüyaydı evet bu bir rüyaydı. Yatağın sol tarafına bakıyor o ufacık bedeni görüyorum. Onu kaybetmeyi düşünmek bile istemiyorum. Karanlığımın içinden beni çıkaran o ve her zaman yanımda olsun istiyorum. Yanımdaki meleği uyandırmadan yavaşça kalkıp banyoya gidiyorum iyi bir duş üzerimdeki bu kötü düşünleri alıcak. Suyun vücudumdan yavaşça akışını duyuyorum. Yine o rüya aklıma geliyor. Bu kötü düşünceleri aklıma getirmemem gerekiyor bunu biliyorum. Elif her zaman yanımda olucak ve ben onu her zaman koruyacağım. Durulandıktan sonra belime havlu sarıp aynanın karşısına geçtim ve kendime bakmaya başladım. Zaman çabuk geçiyordu. Üzerimi giyindim aşağı inip kendime bir kahve alıp koltuğa yayıldım. Çocukluğumu düşündüm, annemi, babamı, ablamı... 6 yaşında babamı bir trafik kazasında kaybetmiştim. O günleri asla unutmayacağım bir çocuğun yaşayacağı en berbat şeyleri yaşadım. Annem her gece hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Çocukluğum korku filminden ibaretti. Babam öldükten sonra kalkanımı kaybetmiştim adeta onun yokluğu çok soğuktu. Annem artık bize daha iyi bir hayat sunabilmek için çalışmaya başlamıştı. Bana ablam bakıyordu. O okula gittikten sonra tek başıma evde duruyordum bir süre sonra ablam okulu bırakmak zorununda kaldı. Annem eve hergün yorgun bir şekilde geliyordu. Mutsuz, kırılmış, yorgun... Bizimle ilgilenmiyordu. Ablamla durmadan tartışıyorlardı. Onları hep uzaktan izlerdim.
- Akına bakmak istemiyorum artık!
- Bunu nasıl söylersin o senin kardeşin!
- Ona bakmaktan yoruldum! Sizden nefret ediyorum! Beni rahat bırakın.
- Bunları nasıl söylebiliyorsun! Babanız öldü ve size ben bakmak zorunundayım. Kardeşine bakmak bu kadar zor mu geliyor, yazıklar olsun.
Ablam odasına gidip kapıyı sertçe çarpmıştı. 17 yaşına geldiğimde annem hastalanmıştı doktorun ona kanser dediğini duymuştum tedavinin geciktiğini söylüyordu. Evde yatıyordu sadece ablam okulu bitirip çalışmaya başlamıştı. Bir sabah uyandığımda annemin ağlayışını duyuyordum elinde bir kağıt tutuyordu ona dogru koştum;
- Anne noldu neden ağlıyorsun?
Ağlamaya devam etti sadece ağlıyordu. Konuşamadı. Elinden kağıdı alıp okumaya başladım;
Anne, ben artık dayanamıyorum. Ben bu hayatı seçmek istemedim. Biliyorum bana kızgınsın ama babam gittikten sonra çok yalnız kaldım anne. Dayanamıyorum artık. Seni hasta halinle yalnız bıraktığım için beni affet. Ama ben artık yokum. Bir erkek arkadaşım var ve onunla evlenicem o çok iyi biri beni affedin. Sizi seviyorum. CEYLAN
Gözlerim buğulanmıştı yazıları okuyamıyordum. Ablam bizi bırakıp gitmişti. Hayatın bana vurduğu ikinci darbede buydu. Onu asla hayatım boyunca affetmeyecektim. Anneme sıkıca sarıldım ona ben bakacaktım. O gece annem fenalaştı yanına koştum;
- Anne neyin var beni duyuyor musun!!?
- Akın seni çok seviyorum oğlum. Çocukluğunu sana yaşatamadığım için üzgünüm. Sizinle çok ilgilenemedim. Ablan benim yüzümden bizi bırakıp gitti özür dilerim oğlum. Baban gittikten sonra çok yalnız kaldım. O benim huzurumdu ama yinede savaşmaya çalıştım sizin için ayakta durmaya çalıştım. Seni genç yaşında yalnız bırakıyorum oğlum. Hayat bize her zaman darbe vurucak sen sakın o darbelere yenilme oğlum savaş her zaman savaş yenik düştüğün an bitmişsindir demektir. Kaybeden taraf asla sen olma. Ben her zaman seni izlicem baban ve ben seni çok seviyoruz. Hoşçakal.
Ve sonra gözlerini kapattı. Nefes alamıyordum. Bağırmak istiyordum sesim çıkmıyordu, sadece anneme bakıyordum. Çırılçıplaktim adeta. Annem gitmişti. Önce babam, sonra ablam ve sonra annem gitti. Yalnızdım. Anneme bakıyordum. Yüzü yorgundu, bitkindi... Babam öldükten sonra yolunu bulamıyordu annem. Çaresizdi. Şimdi huzuruna kavuşmaya gitti. Ama beni bırakamazdı olmaz, olmaz gidemez.
- Anneee!! Hayır!! Beni bırakma annee!! Hayır! Hayır! Uyan yalvarırım uyan! Beni yanlız bırakma. Lütfen gitme lütfen.
Sesim gittikçe azalıyordu birden kapı sesi geldi birisi kapıya vuruyordu. Kalkmıyordum annemi yalnız bırakamazdım o uyanıcak, kalkıcak biliyorum. Birden birinin sarıldığını hissettim kafamı çevirdiğimde üst komşunun geldiğini gördüm. Beni kaldırıyorlardı ama kalkmak istemiyordum annemi bırakamazdım olmaz bırakamam.
- Akın hadi gel oğlum
- Bırakın beni. Anne kalk lütfen kalk
- Akın hadi oğlum kalk hadi
Böylece annemde hayatımdan çıkıp gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BULUTLARIN ARASINDA
Teen FictionHayatta hep iyi şeyler olsun isteriz. İyi bir işimiz, bir hayat arkadaşı, bir dost... Her zaman geleceğe dair planlar yaparız. Olmasını istediğimiz planlar. Ama hayat bazen bize engeller çıkarır. Yine de savaşır darbeler karşısında yenilmemeyi öğren...
