İpek
Ateş göl kenarında oturuyordu. Sırtını ağaca dayanmıştı. Dün geceden daha iyi görünüyordu.Beni farketti.
-İpek?
-Havalar da bu sıralar çok güzel.
Yanına oturdum.
-Doğru ya... Sen göl kenarını seversin.
-Unutmamışsın.
-Nasıl unutabilirim ki? Üniversitede ikenBeni çeke sürükleye göl olduğu iddia edilen o küçücük şeye götürürdün.
-Son derecede tatlı bir göldü.
-Tatlı ve kokulu... 🤢
Tam Ateş'e karşı çıkacaktım ki Muzo elinde büyük bir şeyle geldi. Ateşe savant sendromlu hastası gitar göndermiş hediye olarak
Oldukça güzel bir gitar... Ateş sanki hayatının en kıymetli varlığıymıs gibi baktı hediyesine. Üzerinde de bir not vardı:
-
Yaşıyorsun sil baştan? Ne demek bu ben anlamadım.
Ateş gülümsedi ve gitar çalmaya başladı.
