Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၂၅)

အပိုင်း (၂၅)

စစ်ချင်းဆိုတာက တကယ့်ကိုလူကြိုက်များတဲ့အလုပ်တစ်ခုပဲ။ သူမ ရှောင်ယင်ရဲ့အခန်းဆီ ညတိုင်းသွားပြီး သူ့ရဲ့အိပ်ရာပြင်ဆင်ပေးဖို့နဲ့ နောက်နေ့မနက်ရောက်ရင် စောင်တွေကို ပြန်ပြီးသပ်ရပ်အောင်ခေါက်ပေးဖို့ပဲ လိုအပ်တာ။ သို့သော်ငြားလည်း ဒီအလုပ်က လွယ်ကူတဲ့အလုပ်ဖြစ်နေရင်တောင်မှ သူမ ရှောင်ယင်နဲ့ အခေါက်ပေါင်းများစွာ မလွှဲမသွေဆုံနေရဦးမယ်။ သူမရဲ့နေရာမှာ ရှောင်ယင်ကိုကြိတ်ပြီးသဘောကျနေတဲ့အစေခံမလေးတွေသာဆိုရင် နှိုင်းယှဉ်ပြစရာမရှိလောက်အောင်အထိ ပျော်ရွှင်သွားကြမှာသေချာပေါက်ပဲ။ သို့သော်ငြားလည်း ဟွားကျူ့ယွီအတွက်ကတော့ ဒါက ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်မှုတစ်မျိုးပဲဖြစ်သည်။

ရှောင်ယင်ကို အမြဲမကြာခဏတွေ့မြင်နေရတော့ တကယ်လို့ သူမ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်သွားရင် ပထမဆုံးသတိပြုမိမယ့်သူက သူပဲဖြစ်လိမ့်မယ်မလား? အရင်နေ့ကအနီရောင်ဝတ်ရုံနဲ့ကိုယ်လုပ်တော်မှတစ်ပါး သူ တစ်ခြားဘယ်သူ့ကိုမှ ဖိတ်ခေါ်မလာခဲ့ဘူး။ ဆိုရိုးရှိတဲ့အတိုင်းပဲ တစ်နေရာတည်းထဲမှာ လူအများကြီးရှိနေမယ်ဆိုရင် မကောင်းတဲ့ကောလဟာလတစ်ချို့ စတင်ပြန့်နှံ့လာလိမ့်မယ်။

ဒီနေ့တော့ ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် လူလစ်တာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး နယ်မြေအနေအထားကိုလေ့လာဖို့ ထိုက်ဇီနန်းဆောင်ရဲ့ခြံဝင်းဆီ လျှောက်လှမ်းသွားလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ဒဏ်ရာရထားတဲ့လက်ဟာလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း သက်သာလို့လာပြီ။ အခုဆို သူမ လှုပ်တောင်လှုပ်နိုင်နေပြီ။ သူမ အခွင့်ရေးရတာနဲ့ ဖြစ်နိုင်သမျှမြန်မြန် ထွက်သွားဖို့ပြင်ဆင်ထားရမယ်။

အချိန်က တဖြည်းဖြည်းချင်း လေးလပိုင်းတောင်ကျော်လာပြီ။ အေးစက်တဲ့မြောက်ပိုင်း၏နွေဦးရာသီက နောက်ကျမှ ကျရောက်လေ့ရှိသော်ငြားလည်း နောက်ဆုံးတော့ နွေဦးသို့ရောက်ရှိလို့လာခဲ့ပြီ။ ထိုက်ဇီနန်းဆောင်၏ ခြံဝင်းတစ်ခုလုံးဟာ လှပတဲ့ရှုခင်းတစ်ခုနဲ့ ပြည့်လို့နေ၏။ အရောင်အသွေးစုံလင်တဲ့ပန်းတွေ ဖူးပွင့်နေကြပြီ။ ဝတ်ရည်လာသောက်သုံးတဲ့ လိပ်ပြာလေးတွေက လေထဲမှာ ကပြဖျော်ဖြေနေကြပြီ။ နောက်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံမှာ အစိမ်းရောင်တောအုပ်ငယ်လေးအတွင်းမှ သာယာနာပျော်ဖွယ်ရှိတဲ့ဌက်ကလေးတစ်ကောင်၏ ကျည်ကျည်ကျာကျာအသံကိုကြားနေရသည်။