Gerçek Ailem

15. BÖLÜM

Masadaki tüm gözler hayal kırıklığı içinde bana dönmüş ve benden bir açıklama bekliyorlardı.

Babamın yüzündeki hayal kırıklığı daha kötüydü. Sonuçta bana değer vermiş beni gözünden bile sakınmıştı. Ama şuan benim ailesiyle ilgili kötü bir plan içinde olduğumu düşünüyor. Yani şahsen o ses kaydından her şey çıkarılabilirdi.

Peki ben şimdi kendimi nasıl açıklayacağım? Çünkü yapacağım açıklama bile beni suçlu yapar.

Şöyle ki; benim bu ses kaydındaki bahsettiğim planım bu ailede sorunsuz kalıp istediğim gibi para harcayabilmek için aileye iyi davranacaktım. Bu da bir çıkardı ve güzel bir şey değildi.

Ama zaten bu planı doğru düzgün hiç kullanmadım ki. Sadece başlarda Emre'yle barışmama sebep olmuştu ve zaten sonrasında onu sevmeye başladığım için planı hiçbir zaman uygulamamıştım.

Mert ve Çağrı abiye de plan hakkında bir şey yapmamıştım. Annem ve babama da bir şey yapmadım. Yani hiç birinin yanındayken planı uygulamak aklımdan bile geçmemişti.

Sadece ilk zamanlarda uygularım diye kafamda kurup bitirmiş, başka da bir şey yapmamıştım planla ilgili. Sadece yalanlar söylüyordum. Ama kötü bir amacım da yoktu.

Zaten o planı kurduktan sonra çok geçmeden tekrardan Alp'le karşılaşınca planla uğraşacak zamanım bile kalmamıştı. Hep Alp'le ilgilenmiştim.

Bunları nasıl açıklayabilirim ki ben? Peki ben bunları açıkladıktan sonra bana tekrar eskisi gibi güvenecekler mi? Yoksa bu güven zedelenecek mi?

Muhtemelen güvenleri şuan olmasa bile yavaş yavaş bitecekti. Ama bu olmamalıydı, olamazdı. Hepsiyle yavaş yavaş aramı düzeltiyorken bu yaşanmamalıydı.

Hayatımda ilk defa aile sevgisini tatmıştım. Hayatımda ilk defa bir baba sevgisi görmüştüm. Hayatımda ilk defa abilerim olmuş ve beni sevmeye korumaya başlamışlardı. Anne sevgisini burda da pek görebildiğim söylenemez ama. Yine de bu bozulmamalıydı.

Hepsini sevmiş ve hepsine alışmıştım. Artık bir ailem var gibi hissederken bir anda bu düzen bozulamazdı.

Off neden her şey bu kadar kötü ilerliyor?

Neyi nasıl yapacağım bilmiyorum ama tek bildiğim şey bu aileyi kaybetmemekti.

"Hâlâ bir açıklama bekliyoruz senden" Emre'nin tekrar konuşmasıyla boğazımı temizleyerek bende konuşmaya hazırlandım.

Allah'ım sen bana yardım et, bu aileyi kaybetmek istemiyorum.

"İnanın nasıl açıklayacağım bilmiyorum. Ama bir yerden de başlamam lazım sanırım, şimdi şöyle; benim bu eve ilk geldiğim sıralarda aklıma bir plan gelmişti. Biraz çıkarcı bir plan. Ama gerçekten çok kötü bir amacım yoktu, evet farkındayım bu güzel bir şey değildi ama eve ilk geldiğim an beni tanımadıkları halde bazıları tarafından beyinlerinde direkt nefret köşesine koyulmuştum. İşte o planda o anda kafamda duran öylesine bir şeydi. Plan; hepinizle iyi geçinip olay çıkarmadan güzel bir şekilde yaşamak ve (kısık bir sesle) rahatça para harcayabilmekti."

Dinlenmek için kendime bir ara verdiğimde zor da olsa kafamı kucağımda oynadığım elimden kaldırıp masadakilere bakabilmiştim. Hepsi de bana kaşlarını çatarak bakıyordu. Sanki sakin kalmak için kendilerini sıkıyorlarmış gibi. Ağladığımı yüzümde hissettiğim ıslaklıktan anlamıştım. Kafamı tekrar ellerime indirdiğimde kendimi zorlayarak konuşmaya devam ettim.

"Planın ilk adımı da Emre'yle aramı düzeltmekti. İlk ve son. Yani sonrasında Emre'ye gerçekten alıştığım ve sevdiğim için plan hakkında yaptığım tek şey buydu. Zaten başka da hiçbir şey yapmadım bu konu hakkında. Zaten hepinizle de yavaş yavaş anlaşmaya başlamıştık. Yavaş yavaş aramız düzeliyordu. Mesela ben hayatımda ilk defa baba sevgisi gördüm ve ilk defa gerçekten bir babam varmış gibi hissettim. Mesela ben hayatımda ilk defa abilerim varmış ve ne olursa olsun her daim arkamda olurlar gibi hissetmiştim. Ya da mesela gerçekten bir ikizim varmış gibi hani olur ya bir elmanın iki yarısı gibi, belki diğer yarım varmış öyleymiş gibi hissettim. Ya da mesela hep arkamda durup beni savunan, beni seven bir annem olur diye düşünmüştüm ama yanılmışım. Amacım duygu sömürüsü yapmak felan değil hani sizi gerçekten sevdiğimi ve alıştığımı anlatmaya çalışıyorum. Ama görüyorum ki pek faydası yok. Ben... gerçekten özür dilerim. Lütfen bana bir şans daha verin, söz veriyorum bir daha bu tür kötü şeyler yapmayacağım. Lütfen"