Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|64

satır arası yorumlarınızı bekliyorum🌸

Yazardan...

"Okan bize gelsene." Dedi Utku. Ferayelerden çıkmışlar ve mahallede yürüyorlardı. "Yok ya uykum var." Dedi Okan. Üzerinde sebepsiz bir yorgunluk vardı.

"İyi tamam."

"Yarın bir yerlere mi gitsek?" Diye sordu Burcu. "Bayadır beraber bir şeyler yapmıyoruz." Diye ekledi sonrada.

"Olur bana fark etmez." Dedi Okan.

"Bana da uyar." Dedi Egemen.

Utku biraz düşündü. "Sabahtan spor salonunda biraz işim var ama öğlenden sonra bende müsaitim."

"Bende hamileyim." Diyen İrem'e döndü hepsi. "Ne?"

"Hamileyim öyle söyliyim dedim." Dedi İrem ve gülmeye başladı. Diğerleri de gülmüştü dediklerine.

"Neyse neyse bana da uyar. Zaten Burak yarın geç çıkacak işten."

"Tamam o zaman haberleşiriz yarın da." Dedi Burcu ve Egemen'e biraz daha sokuldu.

"Aynen konuşuruz."

"İyi geceler, yazarsanız gruba." Dedi Okan ve bahçe kapısını açtı. İçeriye gidip kapıyı kapattıktan sonra tekrardan onlara döndü. Onlar da "İyi geceler." Dedikten sonra tebessüm ederek eve girdi.

Annesi ile biraz konuştuktan sonra odasına çıkmıştı. Keyfi yoktu bu akşam pek. Aslında hep birlikteyken gayet iyiydi ama geceye doğru bir ağırlık çökmüştü üstüne. Yorgun hissediyordu yine ama bedensel olarak değil ruhsal olarak...

Burcu ve Egemen diğerlerinden ayrılıp sahile doğru yürümeye başlamışlardı. "İrem'in hamile olması hala şaka gibi geliyor." Dedi Burcu. Egemen gülümsedi.

"Bana da bu kadar büyümüş olmamız şaka gibi geliyor." Dedi ve derin bir nefes aldı. "Sanki bir gün uyanacağım ve her şey rüyaymış hala daha liseye gidiyorum."

"O bana da oluyor bazen." Dedi Burcu. "Hele her şey çok güzel gidiyorken sanki uyanacağım ve her şey rüya çıkacakmış gibi geliyor."

Burcu bir süre sessizce yürüdükten sonra "Bu ilk ne zaman oldu biliyor musun?" Diye sordu Egemen'e.

Egemen başını hafifçe Burcuya doğru çevirdi. "Ne zaman?"

"Bana ilk beni sevdiğini söylediğinde." Dedi Burcu.

Gözlerinin önüne gelen anı ikisininde tebessüm etmesine sebep olmuştu.

" "Ben seni seviyorum gerizekalı!"

Egemen duyduğu şey ile olduğu yerde durdu. Ne demişti Burcu daha demin? Seni seviyorum mu demişti?

Başını sağa sola salladı Egemen. Kendi kendine hayır diyordu. Yanlış anlamış olması yüksekti. Ama seni seviyorum demişti duymuştu işte bunun nesini yanlış anlamış olabilirdi ki?

"Ne?" Dedi Burcuya doğru dönerken.

"Duydun işte." Dedi Burcu hızla.

"Duymadım."

"Yalan söyleme duymasan suratın böyle olmaz."

"Ya söyle işte bir daha." Dedi Egemen.

"Gerizekalı!" Diye bağırdı Burcu. "Seni seviyorum dedim."

"Ne?"