"Ya sen bunu nasıl yaparsın!Sözde güvensizlik problemi olan sendin!"dedi bağırarak.
"Ben bir şey yapmadım.O benim ünüversiteden arkadaşım.Üstelik beni defalarca aldattığını hatırlamıyor gibisin.Sırf başkasına güvenemediğim için ve seni de çocukluğumdan beri tanıyıp 2 yıl önce güvenmeye başladığım için bunu kaldıramıyor olabilir misin?.!"
Ben Ay.Şu anda erkek arkadaşımın benim onu ünüversiteden arkadaşım olan Mert ile aldattığımı düşünmesi ile oluşan bir kavgadayım.
Onun cevap vermesini beklemeden çantamı aldım ve kapıyı çarparak kapattım.Hava kararmaya başlıyordu.Boş sokaklarda yanlız başıma yürümeyi hep sevmişimdir.Sahile gidip bir banka oturdum.Ay'ın gecenin üstünde en güzel göründüğü yerde resmini çizmeye başladım.
Bankın öbür ucunda hissettiğim ağırlı ile istifimi bozmedan ve oturan kişiye bakmadan fırçayı beyaz boyaya daldırdım ve önümdeki tuvale sürmeye başladım.
"Bu konuda yeteneklisiniz sanırım.Çok güzel görünüyor."Yanımdaki kişiden gelen sesle ona baktım.
"Sanırım.Hiç profesyonel olarak öğrenmeye çalışmadım."dedim olabildiğince sakin konuşmaya çalışarak.
"Ben Gece."O an 2 saniyeliğine dondum kaldım resmen.Hemen kendime geldim ve kendimi tanıttım.
"Ben de Ay."
***
Hepinize merhaba.Ben Duru Yıldırım.Sweetwriter304 hesabının devamı buradan yapılacak.Gece ismi KARANLIKTAKİ AYDINLIK kitabımda da vardı.Ama bu hikayeye de çok uyduğu için burada da kullanmakta bir sakınca görmedim.Umarım beğenirsiniz.Ayrıca sweetwriter305 hesabında MUTLU DENİZLER adlı kitabı okumanızı çok isterim.Yazarı ZEYNEP İREM DİNÇ.
