ISSIZ ADA

Bölüm 13- Kaçırılma!

Merhaba.

Okuyan herkes Oy verirse ve hikaye hakkındaki görüşlerini yorum olarak yazarsa çok sevinirim.

Söylediğim yerde Multideki müzikle okuyabilirsiniz.

Mültimedya da Öykü var.

Ve uzun bir bölüm sizlerle.

Koray sessizce fısıldadı ‘’Goril mi o?’’

Ormanın girişinde siyah iri cüssesi, karın bölgesi parlak gri olan bir hayvan duruyordu yani bu bir gorildi hiç birimizden ses çıkmıyordu.

Dayanamayıp konuştum ‘’ Savaş ne yapıcaz?’’

Gorilden gözlerini ayırmayarak konuştu ‘’Sakin olun bildiğime göre goriller insanlara zarar vermez, yani onu korkutmazsak.’’

Öykü titrek sesiyle ‘’Bize yiyecekmiş gibi bakıyor’’ dedi.

Savaş Öykü’nün bu söylediğini es geçerek sinirle konuştu ‘’Hep birlikte gidemeyiz bu yavaşlamamıza neden olur Koray sen Öykü’yü alıyorsun ve ormanın sağ tarafına doğru koşuyorsunuz bende Sumru’yla birlikte sola doğru koşucaz’’

Savaş ayağa kalkınca bizde kalktık goril önceden kalmış yerdeki muzu yiyordu.

Savaş tekrar konuştu ‘’Mağarayı bulmaya çalışın bulamazsanız da sığınacak bir yer bulun ve sabaha kadar orada kalın.’’ Dedi.

Savaş’ın yanına yürüyerek elini tuttum bu hareketime şaşırmış olacak çünkü bir elime birde bana bakıyordu.

 Elimi sıktı ve beni rahatlattı.

‘’Üç deyince!’’ diye uyardı.

Ona döndüm ‘’ Neden hep üç? İki değil dört değil beş değil.’’

‘’Çünkü’’ durdu ve düşündü ‘’Sana ne’’ diye terslerdi.

Gözlerimi devirdim, cevap vereceğini sanmam bile tam bir salaklık.

‘’Üç!’’ diye bağırdı. Ne!

Ve koşmaya başladı.  Bu kadar ani beklemediğim için sendelendim, bir den başlaması gerekiyordu!

Gorilin yanından hızla geçtik ilk biz geçtiğimiz için dikkatini çektik ama arkama bakamıyordum Savaş çok hızlı koşuyordu.

Bu karanlıkta mağarayı nasıl bulucaz bilmiyordum.

Omuzumdaki saçlarım geriye doğru uçuştu, Savaş’ın elini daha sıkı tuttum. Denizde ona güvenmediğimi söylemiştim ama güveniyordum Savaş’a karşı içimde bir güven duygusu vardı, onun yanındayken bana zarar gelmeyeceğinden emindim, bana karşı ne kadar sert olursa olsun şu son bir haftada onun yanındayken huzur içinde yatıyordum. Bana iyi geliyordu.

-Öykü’nün anlatımından-  

 ‘’Koray goril bizim peşimizde değil yavaşlasak!’’ diye bağırdım.

Çok hızlı koşuyordu ve elimi tuttuğu için bende hızlı koşmak zorunda kalıyordum ve hızlı koşmak hiç bana göre değil!

Aniden durdu ve arkasını döndü bende onun bedenine çarpmak zorunda kaldım. Düşmemem için belimden tuttu.

‘’Goril peşimizde değil mi yani?’’ diye sordu.

Derin bir nefes alarak cevapladım ‘’Hayır!’’

Belimi bıraktı ‘’Baştan söylesene ya’’ dedi.

Hala nefes nefeseydim.

Kenardaki ayağın altına kendimi bıraktım ve gözlerimi kapattım çok yorulmuştum.