Bad Boy, Good Lips

Hoofdstuk 15

Inmiddels was het alweer maandag. Met een verliefd hoofd stapte ik op mijn fiets en reed ik naar school. Zo'n geweldig weekend achter de rug dat ik zelfs de geur van Liam nog rook. Het hele weekend lag ik bij Liam in bed een film te kijken. En zelfs zaterdag vielen we beide in slaap. Ik weet nog precies hoe hij me wakker maakte. Hij aaide en streelde door mijn haar heen met zijn hoofd tegen de mijne.

Jammer genoeg haalde de les me alweer uit mijn droom. Met nogsteeds een grote glimlach op mijn gezicht en de eerste drie uur zorg en welzijn begon ik aan mijn werk. Ik had maar vier uurtjes les vandaag, Liam acht maar ik wilde hoe dan ook bij hem zijn. Dus toen de bel van de pauze ging rende ik naar buiten en wachtte ik in het rokershok.

'S avonds ging ik met Liam en Marwin naar buiten. Het voelde al niet goed. Liam moest nog geld ophalen bij zijn werk en ik zat te twijfelen of ik Marwin moest vertellen over mijn gevoelens en gedachtes. Over Liam. Maar nee, ik kon het niet en voor ik het wist was Liam alweer terug. "Nathalee appt me weer bijna iedere avond.."
Och nee he. Niet waar ik nu op zat te wachten. Van Marwin zijn hoofd kon ik aflezen dat het hem geen zak boeide maar ik werd hier onzeker en gekwetst door.
Lang geleden vond ik Liam zeer aantrekkelijk en was Nathalee degene die ons uit elkaar hield. Ik werd gewoon jaloers over het feit dat hij over haar begon. Jaloezie kwam omhoog. Dat kon soms nog wel eens verkeerd uitpakken als ik het niet onder controle hield.
".. Ik word er echt helemaal naar van"
WOAH. Liam zei zojuist dat hij gek van Nathalee werd. Ik knikte er een beetje bij en was opgelucht.
"Maar sinds ze naar de sportschool gaat krijgt ze wel een betere kont"
Are u serious?
Stop. Ze is pas twee keer bij de sportschool geweest en je zie nou iets meer dan een platte plank in die plank? Nevermind.

Op dat moment appte Thom me. Iemand die ik kende van internet, lang verhaal. Maar eigenlijk appte hij me altijd op het goede moment. Alsof hij me aanvoelde. Ik vertelde het verhaal over mijn jalozie tegen hem en ik merkte dat hij echt gewoon bezorgt was. Maar dat was het ergste nog niet eens want Liam trok zijn mond alweer open.

"Morgenavond heb ik gesprek bij mijn voetbal team maar vanaf half acht ben ik alleen thuis dus jullie kunnen dan wel komen. Àls Nathalee niet komt want die komt morgen misschien."

Steeds meer voelde ik mijn hart afbrokkelen en dat allemaal op èèn avond. Dit voelde vreselijk. Ik voelde me boos, verdrietig, ik voelde woede, jaloezie.

Ook dit meldde ik aan Thom. En ondertussen gingen we even naar de supermarkt.

Ik keek even voor me zodat ik niet tegen een poortje aanliep in de winkel. Vervolgens was ik weer op mijn telefoon gericht. Thom op de hoogte aan het stellen van wat er nu iedere seconde gebeurde. Ik moest dit met iemand delen. Terwijl we door de winkel liepen prikte er een overdosis aan tranen in mijn ogen en ik moest me maar inhouden. Thom stelde zelfs voor om me te bellen maar dat was nèt iets te veel. Dan zou ik volledig in tranen uitbarsten. Ik wilde huilen heel graag. Maar even niet in het bijzijn van Liam. Dat echt niet.

Eenmaal toen we weer buiten waren deed ik mijn telefoon even weg. Ik snoof de lucht diep in en ademde uit met een lange, hoorbare zucht.

Ik besloot vroeger weg te gaan want ik kon het allemaal niet meer aanhoren. Niet meer beschrijfbaar.
Ik stapte op de fiets en zei iedereen snel gedag. Normaal zag Liam dat er wat was als er niks was. Maar nu is er iets, ziet hij dat serieus niet?
Zo snel als ik kon fietste ik het dorp uit. Eindelijk. Weg. De avond leek zo langzaam voorbij te gaan. Ik stuurde Thom een berichtje.
"Bellen?"

"Ja is goed" kreeg ik terug.

Ik belde Thom met mijn belminuten omdat dit ook mijn problemen waren.
Na acht minuten gebeld te hebben was ik eindelijk thuis aangekomen. Bijna huilend zat ik op de fiets maar nu kon ik eindelijk alles loslaten.
Met een geacteerde lach op mijn gezicht kwam ik binnen en liep ik gelijk door naar mijn kamer. Ik trok mijn pyjama aan, deed mijn lamp uit en ging liggen op bed.

Voor ik het wist had ik alweer 4 liter aan tranen naar buiten laten lopen.

Was alles echt wat ik vanavond gehoort had?

Was alles serieus en geen grapje?

Droom ik niet?

Wat moet ik doen?

Al die vragen die door mijn hoofd gingen. Ik wilde ze er zo snel mogelijk uithebben. Ik kon nu alleen maar troost zoeken bij Thom. Al mijn woede, jaloezie en andere emoties.
En het hielp. De hele avond leek ons geapp door te gaan. Opeens was Thom dertig keer meer belangrijker geworden voor me. Ik had zelfs meer vertrouwen in hem dan in Liam.
Zoveel vertrouwen dat ik mijn wenkbrauwen door hem zou laten doen. En dan heb je mijn vertrouwen echt.

Ik wist dat Thom niet een al te best verleden heeft maar ik wist nooit wat er was gebeurt dus ik probeerde niet teveel kwetsende dingen uit te brengen.

Een aantal berichten en tranen verder besloot ik te slapen.
Ik moest niet denken aan morgen, bah.