The razor of life

Prologue.

"Σε νιώθω,
Όσο περνά ο χρόνος ακόμη περισσότερο
Προσπαθώ να σε αγνοήσω,
Αλλά
Δεν μπορώ.
Έχει περάσει δύο μήνες από την τελευταία μας συνάντηση.
Εκείνη η μέρα η αιματηρή,
Για εμένα ήταν ξεχωριστή.

Για κάποιους είσαι ένα επικίνδυνο αντικείμενο
Ενώ εγώ,
Σε αναζητώ σαν να είσαι παλιός μου έρωτας.
Κατά βάθος ξέρω ότι αυτό είναι λάθος
Αλλά
Δεν μπορώ.

Οπότε θα σε βρω, θα σε αναγνωρίσω και θα χαθούμε μαζί,
Όπως το επιθυμούσαμε παλιά.
Επιτέλους,
Θα σε νιώσω ξανά"

Έγραφε στο ημερολόγιο του ο μικρός Jimin που ακόμη δεν γνώριζε την αλήθεια.
Τον λόγο που ένιωθε έτσι, για το σώμα του. Κανείς δεν θα έλεγε ότι το σιχαινόταν αφού απ'έξω έμοιαζε σαν ένα υπέροχο, χαριτωμένο κοριτσάκι. Δεν ένιωθε ασφάλεια με αυτό το σώμα. Το έβλεπε και ήθελε να το διαλύσει, να δημιουργήσει ένα καινούριο καλύτερο από αυτό.
Όσο δεν καταλάβαινε τον λόγο, κοβόταν. Μόνο εκεί μπορούσε να ξεχαστεί, να ζήσει το όνειρο του. Γιατί εκείνη την ώρα βρισκόταν σε άλλο κόσμο, σε μια ουτοπία. Ακόμη κι αν πληγωνόταν, εκείνος χαιρόταν που ένιωθε κάτι άλλο εκτός από την αηδία.
Μια μέρα όμως τα κατάλαβε όλα.
Η jannie δεν ήταν η jannie αλλά ο μικρός ομορφούλης jimin. Τότε κατάλαβε πως το θέμα δεν ήταν αυτός αλλά το σώμα.
Αν και χαρούμενος ο jimin δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Ο πόνος έγινε πιο επώδυνος από ποτέ. Πώς θα το πει στην οικογένεια του;
Πώς θα τους αντικρίσει;
Αν τον διώξουν και τον αποκαλέσουν τρελό, τι θα κάνει;
Πού θα μένει;
Όλα αυτά τον απασχολούσαν. Γι'αυτό η μια γρατζουνιά κατέληξε σε εκατομμύρια. Ήταν επίσης έτοιμος να σπάσει τη υπόσχεση που είχε κάνει με τον εαυτό του πριν δύο μήνες, να μην αποτελειώσει τη ζωή του.

Όμως, κάτι απρόσμενο έγινε που άλλαξε εντελώς τη ζωή του, προς το καλύτερο.