AMAIA

DOZE

I smiled while combing his dark brown hair with my fingers. Kahit pagod na pagod ako mula sa love makings namin ay hindi ko siya tinulugan. Gusto ko siyang panoorin sa huling sandali..

This would be our last night together so I wanted to memorize his face as much as possible.. i wanted to memorize everything about my love.. i wanted to just cry for the love that I would lose the moment I walk out of his life ..

I slowly kissed his forehead then smiled.

"I-I l-love y-you Justin.." umiiyak kong bulong. Ang sakit sakit..

He just rubbed his cheek on my naked chest then sighed in contentment. Hinigpitan din niya ang yakap sa akin.

I covered my mouth to stop myself from making noise while I was crying. Mamimiss ko siya. Mamimiss ko lahat ng mga ginagawa niya.

Yung pag aasikaso niya sa akin..

Yung panlalambing..

Yung pangungulit..

Yung mga yakap at halik niya.

Yung masasaya niyang mga mata sa tuwing madadatnan niya akong naghihintay sa pag uwi niya.

Lahat ng maliliit na bagay na ginagawa sa akin..

I continued crying..

He was clueless about my plans..He knew nothing.

I felt like breaking down in front of him today kapag naiisip ko ang mga gagawin ko bukas.. pero ano bang dapat kong gawin?

Hindi naman kami pwede.

We had a right love at the wrong time.

I just hope na...

Sana..

Sana.. maging masaya siya kapag nawala na ako..

Na sana.. maging maayos ang buhay niya sa piling nang magiging mag ina niya..

Na sana.. matutunan din niyang mahalin si Lucille para sa anak nila..

Na sana.. pakamamahalin niya ang magiging anak niya na hindi galing sa akin..

Na sana.. makalimutan niya ako..

Hindi naman siguro siya mahihirapang limutin ako kasi sandali lang kaming nagkasama..

I hugged him tightier then kissed him again bago ako pumikit para tuyuin ang mga luha ko. But they wouldn't stop falling.

He would be the love of my life..

And I would want to remain like that.

Dahil ngayon pa lang, isinusuko ko na ang puso ko sa kanya.

Tinitignan niya ako habang kumakain kami sa isang fancy restaurant. I just smiled prettily. Napailing lang siya.

Alam kong nagtataka na siya sa extra sweetness ko. Every time he would ask me why I was so sweet, i would just shrug my shoulders.

Iginala ko ang aking paningin sa buong restaurant. Mamahalin ito at napakaganda ng dekorasyon.

Hindi ko pa rin talaga alam kung sana siya nangunguha ng perang panggastos namin.

I really knew nothing about him.

Pero blessing in disguise na rin ata ito kasi ayokong may malaman pang iba tungkol sa kanya. Ignorance is a bliss ika nga nila.

As our dinner came to an end, my heart was beating so fast.

This would be the end..

I stood up from my seat then looked at him.