Seven Dragons (Non-fiction)✔️

🐉 Chapter 17. 🐉

ලිමින්ට ඒ කට හඬ අදුරගන්න වැඩි වෙලා ගියේ නෑ..... කිසි දෙයක් කියන්නෙ නැතුව එයා එතනම හිටගෙන හිටියා.. කිසි ප්‍රතිචාරයක් නැති නිසා මට නිකම්ම ඇඬුනා.... එයා මගේ මූණවත් බලන්නේ නැතුව එතනින් ගියා... මට දැනුනේ නිකං මගේ මුළු ලෝකෙම නැති උනා වගේ... මගේ අම්මව මගෙන් උදුර ගත්ත නරුමයගේ මහා ලොකු පුතන්ඩියා කියපු දේ පිළි අරගෙන මං ලිමින්ට ගැහුවා. දැන් ඒක බොරුවක් වෙලා ලිමින් මාත් එක්ක කතා කරනවා තියා මූණවත් බලන්නෑ...
දැන් මං හොඳටම තෙමිලා හිටියේ.... මං කාත් එක්කවත් කතා කරන්නේ නැතුව කාමරේට ගිහින් දොර වහ ගත්තා.. කෑවෙත් නෑ... මං එහෙම ඇදට ගිහිං කල්පනා කර කර හිටියා.... මට හුඟක් දුක හිතුනා.. පුළුවන් තරම් ඇඩුවා.... මං දවස් ගානක් අඬ අඬ කාමරේට වෙලාම හිටියා කෑවෙත් නෑ. කොච්චර එළියෙන් කෑගැහුවත් දොර අරින්න කියලා මං ඇරියේ නෑ... වැස්සට තෙමිච්ච නිසා මට නිකං උණ වගේ ඇගට පණකුත් නෑ.. ජීවීතේම එපා වෙලා වගේ.. මට හරියට ඇවිදගන්න පනකුත් නෑ... ඔලුවත් කැරකෙනවා වගේ... මට මුකුත් හිතා ගන්න බැරි වුණා. මාව එහෙම්මම ඇදගෙන වැටුණා... 😞😣😣😣

One Day later......

තාම Kim කාමරේ දොර ඇරියේ නැති නිසා අනිත් අය හුඟක් කලබල වෙලා හිටියේ.......

"අපි ලිමින්ට කියමු මේක.. එයා එයි.. "

"ඔව් එහෙම කරමු.... එයාට විතරයි Kim ව එළියට ගන්න පුළුවන්... මේ කෙල්ලටනම් ඇත්තටම පිස්සු... කිසි කතාවක් වත් නෑ.. "

Jorj & Lisa Limin ට හැම දෙයක්ම කිව්වා... දැනට දවසක් වෙනවා කිම් කාමරේ දොර අරින්නේ නැතුව... Limin භය උනා කරදරයක් වත්ද කියලා....
ලිමින් ආවා  Kim ගේ කාමරේ ළඟට...

"Kim දොර අරින්න.....  මං ලිමින්. දොර අරින්න... "
කිසි ප්‍රතිචාරයක් නැති නිසා දොර කඩන්න උනා... ලිමින් කාමරේ ඇතුලට ගිහිං හැම තැනම බැලුවා. එයා දැක්කේ බිම වැටිලා ඉන්න Kim ව...

"Kim නැගිටින්න... Kim .. " කිසි කතාවක් නැති නිසා ලිමින් ඔලුවට අත තියලා බැලුවා. ඒක හොඳයි රොටි පුච්චන්න.. අත නිකං පණ නෑ වගේ.. ලිමින්ට තේරුනා මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ කියලා.. එයා ඉක්මනට Jorj ට කිව්වා ඉක්මනට ලෑස්ති වෙන්න. එයාට විතරක් නෙමෙයි හැමෝටම..