"Gitti."
"Kim gitti." dedi orta yaşlı kadın. Yeğeni evden son derece neşeli,mutlu ve gözleri parıl parıl gitmişken şimdi üzgün, yorgun ve kıpkırmızı gözlerle gelmişti.
"Söylediğim halde gitti teyze.."
Nergis teyze yeğenine üzgün gözlerle bakarken dizini gösterdi. Ada öylece teyzesinin dizine uzanırken, elleri sıkıca karnını kavradı. Sevgilim, hayatım dediği adam sadece kendisini değil, çocuklarını da terketmişti.
"Teyze ben şimdi napıcam?"
Nergis Hanım aradan geçen bir kaç saatten sonra yeğeninin konuşmasıyla şükretti. Kızın saçlarını okşarken konuştu;
"Ne demek ne yapıcam Ada. Unutacaksın. Bir Bora vardı. Artık yok diyeceksin."
Konuşmasına kısa bir es verdi Nergid teyze. Elini Ada'nın karnına yerleştirirken sinirlensen de, sesini olabildiğince yumuşattı.
"Torunum da büyür gider bizimle merak etme."
Duyduğuyla az da olsa rahatladığını hissetti Ada. Teyzesi başta kendisine bu lonu hakkında çok sert davransa da bu son olanlardan sonra yumuşamıştı demek. Göz yaşlarını silerken derin bir nefes çekti içine:
"Büyür dimi teyze Bizle büyür demi?.. Mutlu da olur dimi?"
Nergis teyze yüzünü sinirli bir ifade sokarken, ciddiyetle konuştu:
"Tabi büyür. Mutlu da olur senin gibi bir annesi olucak onun."
"Ama babası olmuycak."
"Benim de yoktu. Seninde yoktu Ada. Ama büyüdük ve mutluyuz. Bir yanımız eksik ama mutluyuz. "
7 ay sonra
Ömür dediğin çabuk geçiyordu. Bazılarının ki biterken bazilarinin yeni başlıyordu. Ada'nın kızının hayatı da bugün başlıyordu;
"30 Haziran 2017"
Ada mutlulukla bekliyordu kızını. Teyzesi hemşire ile birlikte almaya gitmişti. Zorlu bir hamilelik ve doğum olsada sapa sağlamdı minik bebek. Yanında tek arkadaşı, sırdaşı olan Selin vardı. Yani başında oturuyor. Bir şey söylemek için kıvranıyordu. Ada bıkkın bir nefes verip arkadaşına döndü:
"Söyle Selin artık derdin ne?" Selin parmaklarıyla oynarken, konuşmaya başladı:
"Uufff. Ada ben diyorum ki en azından arasak Bo-"
"Hayır." cümlesini bitirmesine bile izin vermemişti Ada Çok kızgındı ona, Bora'ya aynı zamanda çokta kırgın.
Sonuna kadar ona sevgiyle taşan kalbi, soğumuştu sanki. Sol kısmında atan bir şey degilde, bir buz kütlesi vardı sanki. O buz kütlesinin orayı uyuşturması gerekirken, alevler içinde yakıyordu sol yanını.
Ada anlatıyordu bunun nedenini. Orda buz gibi olan kalbi çok net hissediyordu. Ama bazen o soğukluk gidiyor önüm yerine bir cehennem azabı kalplıyordu sanki kalbini.
"Bu konuyu bir daha açma Selin lütfen." Selin kafasını sallamakla yetinirken, içeri Nergis teyze, hemşire ve hemşirenin kucağında ki minik bebek girdi.
Hemşire Ada'ya emzirme konusunda yardım ettikten sonra çıktı odadan. Ada kucağında uyuyan kızına bakarken bir yandan da kime benzediğini çıkartmaya çalışıyordu. Sevdiği adama benzemesini çok isterdi. Her ne kadar bunu sesli dile getirmesede.
"Ee adı ne olacak bu güzel kızın." Nergis teyzenin sorusuyla Selin heyecanla konuştu:
"Eda olsun. Hem senin ismine de yakın Ada."
Nergis Hanım torununa isim düşünürken, Selin'in sunduğu isimle gülümsedi ve kendide bir isim önerisinde bulundu;
"Ela da olabilir. Hem bak gözlerine aynı seninkiyle."
Ada biraz düşündükten sonra "Ntt" dedi. "Ben buldum kızımın ismini."
Nergis teyze ve Selin merakla Ada'nın soylecegi ismi beklerken, Ada yavaşça kızını göğsünden kollarına aldı.
"Yağmur adı Yağmur olucak kızımın.." Nergis teyze ve Selin huzurla gülümserken Ada kızının kulağına eğilip bir şeyler söyledi.
Sizce Ada kızına neden Yağmur ismini verdi?
Yeni kitabımı nasıl buldunuz?
Bölüm ne zaman gelir inanın hiç bilmiyorum. Sadece hafta sonuna kadar yayınlamayı düşünüyorum.
Çok kısa farkındayım ama zaten tanıtım mahiyetinde yazdığım için buna takılmıyorum.
Umarım beğenirsiniz.
