Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၂၈)

အပိုင်း (၂၈)

သူမ လက်သီးဆုပ်နဲ့ရက်ရက်စက်စက် အထိုးခံလိုက်ရသလိုမျိုး နှလုံးသားထဲမှာ စူးရှတဲ့နာကျင်မှုတစ်ခု ပေါက်ဖွားလာ၏။ မူးဝေလို့လည်းလာခဲ့ပြီ။ အရာအားလုံးဟာ မှုန်ဝါးနေပုံပေါ်ပြီး ဆူညံသံအားလုံးဟာလည်း တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့တယ်။ သူမရဲ့ကမ္ဘာကြီးဟာ ရုတ်တရက် ပရမ်းပတာဖြစ်သွားတော့သည်။ အချိန်အတော်ကြာသွားပြီးတဲ့နောက် နောက်ဆုံးတော့ စည်းချက်ညီတဲ့မိုးသံတွေပဲ သူမရဲ့နားတွေဆီ ထပ်ကာဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။

တစ်မိသားစုလုံးသတ်ဖြတ်ခံရမှာတဲ့လား?

မဖြစ်နိုင်ဘူး! အဲ့ဒါအမှန်ပဲဆိုတာ ငါမယုံဘူး!

ဟွားကျူ့ယွီ အလောတကြီးထရပ်ပြီး တံခါးကို ကျယ်လောင်စွာထုပြီး ဟစ်အော်လိုက်တယ်၊ “တံခါးဖွင့်!”

သူမရဲ့အသံဟာ အရမ်းကိုအေးစက်နေပြီး တစ်စုံတစ်ခုကိုဆုံးရှုံးရမှာကြောက်နေသလိုမျိုး- သူမ အရမ်းကြောက်နေသလိုမျိုး တုန်ခါနေခဲ့တယ်။

အပြင်ဘက်ကအစောင့်တွေအားလုံး ထိတ်လန့်သွားကြ၏။ ထင်းသိုလှောင်ခန်းထဲမှာ ကြောက်မယ်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်ပျက်နေပြီလို့ သူတို့တွေ တွေးမိလိုက်ကြတယ်။ အရှင့်သားက ဒီအစေခံကို အပြစ်ပေးဖို့ အမိန့်ချမှတ်ထားသော်ငြားလည်း သူမကိုသေစေဖို့ မရည်ရွယ်ထားဘူးလေ။ ဒါကြောင့် အစောင့်နှစ်ယောက်ဟာ သော့တွေကိုထုတ်ပြီး ထင်းသိုလှောင်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ကြတယ်။

တံခါးပေါက်ရဲ့ပွင့်ဟနေတဲ့အက်ကြောင်းလေးကနေ ပေါ့ပါးတဲ့အရိပ်လေးတစ်ရိပ် လျင်မြန်စွာ ပျံသန်းထွက်သွား၏။ အစောင့်တစ်ယောက် ဘာမှမလုပ်နိုင်သေးခင်မှာပဲ သူ့ရဲ့လည်ပင်းကို သွယ်လျတဲ့လက်လေးတစ်ဖက်က ဖမ်းဆုပ်လို့ထားပြီ။

ထိုလက်လေးက အရမ်းကိုအေးစက်နေခဲ့တာ- အေးစက်လွန်းလို့ သူ့ရဲ့နှလုံးသားတောင် ရေခဲတွေနဲ့ ကူးစက်ပြည့်နှက်လာခဲ့ပြီ။

“မင်းခဏတုန်းကပြောလိုက်တာလေ ဖင်ရှီးစစ်သူကြီးချုပ်က ဘာပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ခံလိုက်ရတာလဲ?” အမျိုးသမီး၏အသံက လွန်စွာမှအေးစက်ပြီး အသေအလဲပြတ်သားနေခဲ့တယ်။ နှင်းတွေဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ တောင်တန်းတွေကိုဖြတ်ကာ တိုက်ခတ်လာတဲ့ဆောင်းတွင်းလေအေးလိုမျိုး ချမ်းစိမ့်ပြီး မွန်းကြပ်နေ၏။