The Demon Inside Me

Chapter 9

*Dr. Terance's POV*

It's been 5 days. Dapat gising na siya. Dito na nga ako palagi eh hindi ko siya iniiwan para makita ko kung ano ng lagay niya kung nagiimprove ba o hindi. Kaso wala. Wala akong mapansin. Wala akong makita. Wala talaga. Haaay. Nagaalala na ako. Malapit na birthday niya. Today is July 8. But why isn't she waking up? For sure hinahanap na siya. Ano na kaya ginagawang excuse ni Riley? Haisst.

Haisssh. Nakakatakot. Yung last time na nangyari to, na hindi siya gumising ng maaga pagkatapos ko siyang ayusin. Pagkagiaing niya nagkaamnesia siya pero after 1 week bumalik naman na memories niya. Kaya lang mas malala pa dun sira-sira laboratory ko dahil nagwala siya pag gising niya. Pag ka ganun kasi tritriple ang lakas mo. Basta nga kasi may something nga kasi sa kanya. Mahirap iexplain eh. Bwiset bakit ba kasi ako yung nageexplain?!. Kaya ngayon itong bahay ko nalang ang ginawa kong lab. Malaki naman kasi. Kasi nung nagwala siya impossibleng may maisasalba pa akong gamit dun eh. Haiiisssst. Naman oh! Naalala ko nanaman yun. Leche.

Kinakabahan ako. Hoooh! Kaya ko to. Nanginginig na yung kamay ko shete. Sana naman wala siyang amnesia. Leche eh. Tumayo muna ako sa desk ko at pumunta sa ref kailangan kong uminom. Pampakalma lang. Woohoo. Ang lamig. Pwede na to. Kahit papaano napakalma naman ako.

Pagkaharap ko...

"Fuck! What the?!" Putik talaga! Nakaupo kasi si Cold at nakayuko habang yung magkabilang kamay niya ay nakahawak sa cot. Shit ang haba pamandin ng buhok niya.

"Oww. What the? Ansakit naman sa tenga nun. I think mabibingi na ako because of that. Why did you shout ba?" Naging conyo na si Cold! Baka nagkaamnesia siya?! No!

"B-bakit ka c-conyo ma-magssalita?" I'm fucking shaking already!  Yung mata niya parehas na pula. As in pula mismo yung pupil niya. Put@!!

"Why are you stuttering ba?" Shet naman. Oh. "By the way why am I here? What am I doing here? And who are you?" Oh no. Oh no.

"You don't know me? What the?!"

"Nope I don't. So answer my question." Sabi niya. Oh God, paano na to? Sigurado ako na mukha na akong natatae nito.

"Uhm. Wait before I answer your question. Who are you?" I asked tensed.

"I am. Wait. I am. " wag mong sabihing hindi mo talaga alam?! "I am Caeuel Orhan Laylle Daishama." Shit! Hindi niya talaga ako kilala?! Pati tunay niyang pangalan hindi niya alam! "Okay. Okay. I'll stop this. Tss. Hindi ko narin gusto mag conyo. Nageenjoy na sana ako kaya lang nakakita ako ng salamin eh. Do you have a contact lense? Alam mo namang ayaw kong pinapakita ang tunay na kulay ng mata ko." Wait what? I'm getting confused.

"W-w-what?" Nalilito talaga ako.

"Ugh. Hanggang ngayon ang slow mo parin Terance. Tss. Ok. Proof? I am Caeze Orhine Leigh Dhine Daishama. Niloloko lang kita kanina. Nakakatawa kasi itsura mo. But then I still can't laugh. Then I saw my eyes on that f*cking mirror. Wala na. Stop stuttering Rance. I'm just testing you." Mahabang paliwanag nya. Yup you read it right. Yan ang totoong pangalan niya. Ang mga spy at ako lang ang nakakaalam ng totoong pangalan niya. Pero tungkol dun sa lagay niya ako at si Riley lang ang nakakaalm nun. Wooohooh! Akala ko naman nagkaamnesia na siya. Leche talaga tong babaeng to. Pinakaba pa ako.

"Wooh! Langya ka Cold. Akala ko naman nagkaamnesia ka nanaman."

"Tss. What is the date today?"

"July 8, 20** Thursday." Simpleng sagot ko.

"Ok. Do you have contacts. C'mon I need it." Sabi niya kaya kinuha ko yung extra contact lense ko sa drawer sa taas ng sink. Kulay grey yun kinuha ko yun at ibinigay sa kanya.